Gisteren was geen beste dag voor mij. Zoals ik al schreef had ik nog steeds verhoging, de rode streep op mijn arm was nog niet helemaal weg en ik hoefde ook maar iets te doen of het zweet brak me uit. Daar werd ik zenuwachtig van.
Dus, toen ik alles had klaargelegd om de mondkapjes te gaan maken waar ik stof en een patroon voor had verkregen, kon ik maar geen moed vinden om de naaimachine onder uit de berging kast te tillen.
Ik plaats daarvan maakte ik een blogje, keek ik nog maar weer eens naar al dat verschrikkelijke nieuws op nu.nl en toen Wim thuis kwam van een vroege dienst (van half zeven tot half 12) vond hij dat ik die kapjes nog maar even moest laten wachten.
'Ze gebruiken ze toch nog niet op mijn werk, ook niet binnen op de verpleegafdeling, en er is nog niemand ziek. Dus ga eerst maar eens even weer wat rust pakken. Die antibiotica kuur hakt er gewoon erg in.' zei hij.
Dus, ik liet alles vallen en ging naar bed. Slapen lukte niet, lezen ook niet al te lang, maar Netflixen kan altijd. Zo zat ik in bed, terwijl het zonnetje in onze slaapkamer scheen, en hoefde niet veel meer te doen dan mijn medicatie nemen en de vitaminepillen (vooral vit c en magnesium) en de eachinacea forte die mijn vriendin me had aangeraden.
Wim vertrok voor een dienst van half drie tot half negen en kondigde bij het weggaan aan dat koken er niet van ging komen vandaag, dus ik moest maar een omelet-je voor mij zelf maken. Zo gezegd zo gedaan.
Ik probeerde me niet teveel zorgen te maken en had een levendige herinnering aan al die dagen tijdens en na de bestraling toen ik ook niet veel uitvoerde. Maar toch is het nu anders. Ik maakte me toen zorgen om mijzelf. Er was een zekere dreiging die van binnen uit kwam en die ik met behulp van alle dokters aan ging pakken.
Nu komt de dreiging van overal en nergens. De hele wereld staat op zijn kop. Al het verdriet is zo voelbaar. De isolatie, de angst, de eenzaamheid, maar tegelijk ook alle lieve initiatieven, de onderlinge hulp, de bemoedigende pod-casts en de on-line yoga- en meditatielessen.
Bij ons in het gebouw kreeg iedereen een briefje in de bus van een jonge medebewoner die belangeloos zijn hulp aanbood om boodschappen of medicatie te gaan halen.
Gisterenmiddag kwam er een clown om een jarig buurjongetje door het raam heen te verrassen met een prive optreden.
Een andere buurman heeft het nieuwe seizoen van 'Outlander' op een of andere manier voor me weten te downloaden en op mijn i-pad gezet.
Van een vriendin kreeg ik deel 6: 'Zon' van 'De zeven zussen' te leen.
Dat is ook genieten.
Dus, door alle sores en ellende heen moeten we er maar wat van maken!
Voor mij helpen deze voor iedereen toegankelijke initiatieven:
Voor mij helpen deze voor iedereen toegankelijke initiatieven:
die lenette is me dr 1! 😉 en voor mij helpt het weten en vertrouwen in God die het nooit uit de hand loopt. bij Hem ben ik veilig, door de dood heen. ik bid voor iedereen die nu zorgt en bezorgd is.😷
BeantwoordenVerwijderenHet is echt een bijzonder lastige tijd voor je en ik leef oprecht met je mee. Ik wil je nog bedanken voor de mooie nieuwsbrief. Daarin staan nog een aantal links die ik wil volgen. Nog geen tijd voor gehad of beter gezegd genomen. Op de een of andere manier kom ik tot weinig. Houd moed, het komt goed!
BeantwoordenVerwijderenDie Haiku's in de krant kwamen op precies het goede moment - ik denk ook al in Haiku's!
BeantwoordenVerwijderen