Zo is het!
De wereld van Carlijn
naar Close up op NPO2 om 22.40 uur:
'De wereld van Carlijn'.
En echt Zutphense aangelegenheid.
Carlijn Kingma komt uit Zutphen.
Regisseur Ariane Greep
en cameraman Bas Steman
wonen ook allebei in Zutphen.
De Nederlandse cartograaf Carlijn Kingma
is een opkomende ster in de wereld,
te vergelijken met M.C. Esscher en Piranesi.
Ze tekent ideeënwerelden, of zoals ze zelf zegt,
kaarten van de soms ondoorgrondelijke
werkelijkheid waarin we leven.
Carlijn gaf filmmaker Ariane Greep toestemming
haar te volgen vanaf de eerste dag dat ze begon
met het tekenen van haar nieuwste project:
‘Het Waterwerk van ons geld’,
een gedetailleerde kaart van ons financiële stelsel.
Geduld lijkt het sleutelwoord te zijn
in dit documentaire-portret, dat Kingma volgt
vanaf de eerst stip op papier tot de expositie op
de Biënnale van Venetië, waar Carlijn
Nederland vertegenwoordigt.
De camera toont van dichtbij
haar creatieve worsteling tijdens het tekenen
en ook haar strijd om de onrechtvaardigheid
van het huidige monetaire systeem bloot te leggen;
de rijken worden steeds rijker
en de armen steeds armer.
De tekening leidt tot veel discussies,
de kranten schrijven vol lof over haar en ze wint
meerdere prijzen, waaronder de Meestervertellerprijs,
de Amsterdamprijs voor de Kunst en de Dutch Design Award.
De Architectuur Biënnale in Venetië
zet Carlijn internationaal op de kaart.
Echt heel warm aanbevolen, een prachtige film!
Ik heb hem zelf hier in het filmhuis gezien, waarbij
Carlijn, Ariane en Bas zelf aanwezig waren.
Het is echt heel fijn dat de film nu ook
op televisie te zien is voor iedereen.
Gaat dat zien!
Een win-win-win-situatie
Op maandag post ik meestal
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.
En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.
Om de week een beetje goed te beginnen.
Dit keer weer een heel positief en blij-makend bericht uit de stal van de happy activists: Uzzel!
Een initiatief waarbij mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt puzzelen en daarmee puzzels controleren. Bij goed resultaat, ook al mogen er wel een paar stukjes missen, worden de gemaakte puzzels gefotografeerd en vers verpakt om te kunnen worden verkocht.
Voor de puzzelaars een fijne activiteit, voor de puzzels een nieuw leven en voor het milieu minder afval.
Een win-win-win-situatie dus. Kijk maar eens even naar dit filmpje. Daar word ik wel blij van.
Met een knipoog
De laatste tijd heb ik weer heerlijk gelezen.
Soms heb ik even niet zo'n zin in van die
serieuze, zware boeken en dan is het fijn
om terug te kunnen vallen op geestige,
ontspannen boeken met een happy end.
Met Marian Keyes zit je dan altijd goed.
Heerlijk leesvoer, originele invalshoeken
en altijd goed voor een glimlach.
Deze Ierse Marian Keyes heeft
veel meer boeken geschreven;
ik heb er ook al meer gelezen,
en die wil ik ook weer herlezen,
maar deze waren het dus onlangs.
Zo gezellig!
Weer aardappelpuree
Gisterenmorgen keek ik even terug op mijn blog omdat ik in een app van een tante zag dat ze me schreef hoe mooi ze het blogje over de begrafenis van mijn oom Joop had gevonden. Toen ging ik eens rustig rondkijken op mijn eigen blog. Ik kwam ook terecht op berichtjes die ik ooit schreef en waar ik niet meer veel van wist, maar die me nu goed van pas komen.
Zoals over die keer dat ik ook al maagpijn had vanwege de vele pijnstilling die ik had gehad na een operatie aan mijn voet en een fikse oorontsteking.
En toen belde die vriendin.
En ze had een tip: Aardappelpuree.
Als haar maag weer opspeelt is dat het enige dat helpt.
Gewoon aardappelpuree, daar had ik nooit zelf aan gedacht.
Aardappelpuree legt een beschermlaagje in je maag.
En geen alcohol of koffie, alleen kamillethee, de hele dag door kleine beetjes eten. Ook 's avonds voor het slapen gaan nog een beschuitje of zo. Geen lege maag houden, dat is gewoon niet fijn.
Kijk, daar heb ik wat aan. Allemaal goede tips.
Ik knapte gewoon een beetje op van mijn eigen berichtjes.
De leuke, grappige plaatjes en de filmpjes met muziek.
Ik kan het iedereen aanraden om zelf een blog te beginnen
en dan gewoon jaren terug te kunnen lezen hoe het toen was.
Ik begon er gewoonweg lol in te krijgen.
Toen las ik ook over mijn reactie op
het begin van de de oorlog in de Oekraïne.
En ik zie dat ik nu weer dezelfde dingen zou kunnen
schrijven na de oorlog in het Midden Oosten.
De verschrikkingen van de oorlog in Oekraïne maken dat ik me ongemakkelijk voel omdat ons eigen leven gewoon doorgaat. Ik merk op dat ik fluitend mijn witte was buiten ophang in het zonnetje en ik schrik er bijna van. Er staan viooltjes en narcissen te bloeien op ons balkon en de stralend blauwe lucht vloekt gewoon met al dat verdriet en de pijn die we op het nieuws zien.
Het voelt fout om van leuke dingen te genieten.
Af en toe moet ik wel erg diep zuchten omdat alles zo scheef voelt, maar vreugde en verdriet bestaan blijkbaar naast elkaar. Ik huil als ik al die moeders met hun kinderen zie die afscheid nemen van alles wat vertrouwd is maar ik zie ook dat er heel veel mooie initiatieven zijn en dat mensen overal samenwerken om maar te kunnen te helpen. Ik kan én compassie voelen én dankbaar zijn dat we zelf veilig zijn.
Ik kan meeleven met de vluchtelingen uit Oekraïne en tegelijk blij zijn met een bezoek van lieve vriendinnen of onze pas gelapte ramen.
De afgelopen twee jaar hebben ons allemaal veel energie gekost en ik mag mijzelf rust en af en toe een time-out van het nieuws gunnen. En dingen doen waar ik plezier in heb en energie van krijg.
Het voelt soms als zelfzuchtig om aan mijn eigen mentale gezondheid te denken. Maar hoe beter ik in mijn vel zit, hoe meer ik voor anderen kan betekenen.
Ik geniet van die schattige blauwe druifjes die ik cadeau kreeg.
Ze staan zo lief naast de rouwkaart van mijn eerste liefde Ger, die vandaag 64 zou zijn geworden.
Toen las ik nog even terug over de buikpijn
waar ik al eerder zo veel last van had gehad.
Over de gynaecoloog die mij, na alle onderzoeken
waar niets uit kwam, het volgende advies gaf:
Hij had een plausibele verklaring: Mijn hele buikvlies is volledig geirriteerd. Dat kan getriggerd zijn door de blaasontsteking of door iets anders, daar kom je misschien nooit achter. Maar de hele buik staat onder erge spanning. En dat veroorzaakt heftige pijn. Zenuwpijn. Net zoals een ontstoken blindedarm dat kan doen. Bij dat beeld zou ook de voortdurende misselijkheid passen en de koude handen en voeten. Hij dacht dat die spanning de komende twee tot vier weken de tijd nodig heeft om uit te doven.
Hij stelde voor om te stoppen met de morfine. Misschien wel de maximale onderhoudsdosis paracetamol blijven nemen om het dragelijk te houden. En oxazepam erbij om te ontspannen. Proberen om goed te slapen, rust te nemen en tegelijk ook wat meer te bewegen. Dat is lastig met de revalidatie met mijn voeten, maar toch voorzichtig meer en soepeler bewegen. En afleiding zoeken.
Hij benadrukte ook dat het niet zo is dat het alleen maar 'tussen de oren' zit, maar dat dit soort reactie fysiek echt heel pijnlijk kan zijn en dat ik geen zeurpiet of een aansteller ben. Dus daar kwamen de tranen weer.
Daar moet ik wat mee. Meer bewegen. beter slapen. Ik heb dinsdag een afspraak voor een rebalancing behandeling.
En ik mag nog meer rust nemen en ontspanning zoeken. En aardappelpuree dus...
Steeds nieuwe dingen ontdekken
Bill Bell
'Tis autumn'
Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.
Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.
Een gezellig straatje in de herfst.
Het is prachtig weer en de hele buurt is buiten.
De huizen hebben allemaal hun eigen verhaal.
De bewoners zijn druk met hun eigen bedoening.
Er wordt opgeruimd, geklust er is een garage sale,
kinderen spelen en buren kletsen met elkaar.
De bomen in de buurt kleuren oranje,
de vogels trekken naar het zuiden.
Het is een van de laatste mooie dagen
in het najaar, net als hier vandaag,
Je kunt uren naar zo'n prent kijken
en steeds nieuwe dingen ontdekken.
Als puzzel zou hij het ook goed doen!
Mooi gedaan, Bill Bell!!
Het lichaam waar ik in huis
Er volgden leuke etentjes, een avond met de leesclub, een paar gezellige uitjes, een middag met de kleinkinderen. Allemaal fijn. Wat heerlijk om plannen te kunnen maken zonder voorbehoud. En me weer vrolijk en ontspannen kunnen voelen.
En toen kreeg ik vorige week last van mijn maag. Een gammel gevoel en ook een nare pijn, een opgeblazen gevoel, beetje misselijk. Een paar nachten slecht slapen erbij en dan word ik toch onzeker. Ik wil dat niet, maar het gebeurt toch.
Wat is er met die maag? Is het spanning? Is het een niet goed sluitende maagklep? Of is er iets anders aan de hand? Had ik niet een opa die aan maagkanker is overleden? Ik kan dan liggen malen en vind het lastig om mijn gedachten te stoppen. Ze gaan allemaal door elkaar en het gaat met me aan de haal.
Maandagmorgen belde ik de huisarts voor een afspraak. Ze bleek net een week vakantie te hebben. Het lijkt me geen spoed. Ik had een paar maanden geleden ook al wat maagklachten. Daar kreeg ik toen maagzuurremmers voor, die ik nu ook maar weer ben gaan gebruiken. Soms helpen ze aardig goed, maar er zijn ook momenten op de dag dat ik toch niet echt lekker ben in mijn maag. En ik ben ook moe.
Gelukkig hoef ik niet veel. Maar ik baal er wel van. Sinds mijn borstkankerdiagnose in 2019 is elke lichamelijke klacht in mijn gedachten en gevoelens in no time een nieuwe vorm van kanker.
Mijn tactiek is dan om ontspanning en afleiding te zoeken. En mezelf toe te spreken: Ik heb al eerder buikpijnklachten gehad die gevolg waren van spanning, pas een hele tijd nadat een nare periode allang voorbij was. Een soort reactie achteraf. Zoals ik met twee gebroken voeten vier maanden niet mocht lopen en pas een maand of drie later met veel buikpijn naar het ziekenhuis werd verwezen door de huisarts, alwaar na allerlei onderzoeken niets gevonden werd. Tenminste geen organen die het niet goed deden, maar wel een compleet gestrest buikvlies. En de opmerking van de specialist dat mijn zenuwstelsel bijzonder gevoelig was geworden voor spanning.
Een telefoontje met een verdrietige vriendin valt me nu rauw op mijn dak. Ik huil om een medeblogster die niet meer beter wordt en daar dapper verslag van doet. Het lezen van het nieuws doet me gewoon fysiek pijn, met de ellendige toestand op al die plekken in de wereld. Wat heb ik nu te klagen als je het vergelijkt met al die landen waar bommen vallen? Daar geef ik me dan ook weer voor op de kop.
Ondertussen weet ik ook dat slecht slapen nu eenmaal meer regel dan uitzondering is en mijn energie daarmee ook beperkt is. Natuurlijk wil ik graag ontspannen zijn en vrolijk en dat ben ik van nature ook meestal wel. Maar nu is het weer wachten tot de huisarts er weer is, en mogelijk een maagonderzoek. En dat houdt me dan erg bezig, zeker als mijn maag steeds pijnlijk aanvoelt. Ik heb steeds het gevoel dat ik iets in mijn maag moet hebben als ik me zo gammel voel, maar tegelijk wil ook niet teveel eten want ik ben al veel te zwaar. Ik heb nu echt geen puf om te sporten en mijn conditie wordt er zo ook niet beter op. Terwijl ik juist zo lekker bezig was met meer bewegen. Bah. Ik vind het lastig om geen hekel aan mijn lijf te hebben.
Want mijn lijf en ik gaan al 65 jaar mee en ik wil liefdevol en dankbaar zijn voor het lichaam waar ik in huis.
Maar het valt me allemaal niet mee. Ben ik nu een zeurpiet?
Blooper
Dat doet me denken aan de keer dat het televisie programma 'In de hoofdrol' eerder gepresenteerd door Mies Bouwman, opnieuw werd gemaakt met een nieuwe presentator.
Het decor werd ook vernieuwd. En op de schuifdeuren die steeds opengingen om weer nieuwe familieleden, vrienden en collega's van de hoofdpersoon binnen te laten werd de naam van het programma geschilderd.
Netjes met de woorden in het midden:
Zodra de deur open ging stond er links hoof en rechts drol.
Dat was ook zoiets waar iemand toch over na had mogen denken...
Of wat dacht je van deze??
Kunstig!
Ik kon er niet achter komen wie
de maker van dit kunstwerkje is.
Met alleen maar steentjes waarmee
de maker een duidelijk beeld weet te geven.
van vier jonge vrouwen zittend op een bankje.
Ik vind het zo kunstig bedacht en gemaakt!
'Buddy to buddy' Zutphen op het NOS journaal
Op maandag post ik meestal
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.
En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.
Om de week een beetje goed te beginnen.
Met alle oorlogsellende op het nieuws
en het boek dat we met onze leesclub lezen:
'Het achtste leven', over de Russische revolutie
met alle corruptie en onderdrukking,
vind ik het soms lastig om
niet somber te worden.
Daarom was het extra fijn om op het nieuws
te horen over het project: 'Buddy to buddy'.
In Zutphen loopt een speciaal project waar
vrijwilligers gekoppeld worden aan vluchtelingen.
Inwoner Sara en de Palestijnse vluchteling
Yahya zijn nu twee maanden buddy's.
Voor het item uit het NOS journaal
klik hieronder:
Ik heb besloten om me aan te melden als buddy,
om toch iets positiefs te kunnen bijdragen.
Ik houd jullie op de hoogte.
Maggie Smith
Dame Margaret Nathalie Smith is onlangs overleden.
Ze is 89 jaar geworden.
Ik vond haar een geweldige actrice.
Ik zag haar in verschillende speelfilms, waar ze altijd een Zeer Engelse vrouw speelde. En ook al was ze daarin ook wel een volkse of zelfs een keer een dakloze vrouw, ze had altijd klasse en verfijnde, onderkoelde Engelse humor.
Ze is natuurlijk bij de jeugd heel bekend
geworden door haar rol in de Harry Potter films.
Nu zijn deze geweldige acteurs alle drie overleden.
Ze is de onbetwiste hoofdrolspeelster van de televisie serie en de films van Downton Abbey waar ze een prachtige, eigenzinnige vrouw neerzette.
Maar alle films hieronder die ik gezien heb met haar erin vond ik aanraders.
Deze film zag ik in de bioscoop
en schreef er dit blogje over.
Prachtig mooie kleur!
Dit vind ik zo'n prachtige kleur!
Ik bedoel deze die je kunt zien op
de achterwand van deze kamers.
Wim heeft een overhemd in deze kleur
en die staat hem echt ook zo mooi!
Nu zoek ik eigenlijk wol in deze kleur
om voor hem een trui te breien...
Mijn vriendin vond deze wol voor me.
Precies de kleur die ik zocht!
Wat doen we met de zolder?
Ernst Thoms
'Attic'
1926
Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.
Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.
Een bijna 100-jarige zolder.
Het intrigeert me waarom de schilder
zo'n ruimte als onderwerp voor
zijn schilderij heeft gekozen.
Maar ik ben er blij mee dat hij het
gedaan heeft, het geeft zo'n mooi beeld
van iets heel alledaags en 'gewoons'.
Het is vast en zeker een zolder
van een ruim en degelijk huis.
Hij heeft een mooie houten vloer,
en drie verschillende ramen, zowel
in de muren als ook in het dak.
De ramen staan open,
voor de frisse lucht.
De zolder is niet geisoleerd,
zoals we tegenwoordig veel doen.
We kijken hier rechtstreeks tegen
de kale panlatten en dakpannen aan.
Dat is eigenlijk ook niet erg, want de zolder
wordt enkel en alleen als opslag gebruikt
En daar is hij ook nog niet vol mee.
Ik zie wat drooglijnen voor de was,
wat (lege of volle) wijnflessen
en het wiel van een fiets?
En een stoel die eigenlijk alleen
als functie heeft dat je niet zo makkelijk
het trapgat in valt, want naast het luik
is er helemaal geen balustrade,
Het lijkt me rijkdom om
zoveel 'over' ruimte te hebben.
Tegelijk zie ik mogelijkheden om
er fijne woonruimte van te maken.
Ik ben benieuwd wat er sinds 1926
met deze zolder gebeurd is...
Abonneren op:
Posts (Atom)