Het voorjaar komt er aan!




Daar komt het aan.... Tipje van het voorjaar!

Weer een prachtige foto van 

Wie ontwerpt er mee?




Een schort zoals mijn oma altijd droeg.
Eigenlijk zou het handig zijn als het weer in de mode kwam.
Ik draag graag schortjes, maar weet er dan nog vaak 
wel tussendoor op mijn jurk of bloes te morsen.

Misschien moet ik maar een nieuwe trend beginnen:
Het ontwerpen van: 
De hippe-thuis-jas-schort !

Die er dan ook nog leuk uitziet, 
natuurlijk makkelijk te wassen is 
en die je over alles heen kan aan schieten
of waar je eigenlijk niets onder hoeft te dragen....
Wie doet er mee?



Huisgenootjes plus!




Florence, 95, was lonely. Alexandra, 27, needed an affordable home.
Meet the housemates with a 68-year age gap.

Hartverwarmend!

Vakantie op 24 vierkante meter



Een paar jaar geleden trok vakantievierend Nederland massaal naar een glamping om in een luxe tent of stacaravan toch het gevoel te krijgen middenin de natuur te zijn. De behoefte aan rust en ruimte is gebleven, maar recreanten kiezen nu voor een nieuwe trend: overnachten in een tiny house.

Het begrip 'tiny house' komt uit de Verenigde Staten. Jonge mensen die moeilijk aan een huis of hypotheek komen en niet zoveel geven om materieel bezit, bouwen een klein huisje - soms verplaatsbaar - om permanent te bewonen. Zulke huisjes zijn niet groter dan veertig vierkante meter, meestal zijn ze zelfs kleiner.

Wonen op een klein oppervlak moedigt aan om naar buiten te gaan. Net als kamperen of een verblijf in een klassieke bungalow. Wat dat betreft zijn tiny houses als vakantieverblijf natuurlijk oude wijn in nieuwe zakken. Toch zit er een nieuwigheidje aan: de huisjes worden gebouwd met duurzame materialen en zijn soms volledig zelfvoorzienend. Daarom passen tiny houses prima in de duurzame trend binnen de vakantie- en toerismebranche.


Seda Demirel is student en verblijft bijna iedere maand wel een nachtje in een van de tiny houses. "Ik kom hier graag om te studeren. Je zit hier in de natuur, dat geeft mij heel veel rust en inspiratie. Er hangt gewoon een goede vibe."




Als ze niet met haar neus in de boeken zit, maakt Seda bij het kampvuur een praatje met de buurman of zit ze voor de deur van haar huisje in een houten hottub.

"En 's avonds klim ik met de ladder naar boven, waar het bed staat. Dan kijk ik door het dakraam naar de sterren. Thuis kan dat niet, maar hier wel."


En het is de liefde zelf....




De oude healer zei tegen de ziel:
Het is niet je rug die pijn doet,
maar de last die je draagt.
Het zijn niet je ogen die pijn doen,
maar het onrecht dat je ziet.
Het is niet je hoofd dat pijn doet, 
maar je gedachten die je pijn doen.
Het is niet je keel,
maar dat wat je niet durft vertellen.
Het is niet je buik,
maar je ziel die niet kan verteren wat er rond jou gebeurt.
Het is niet je lever die pijn doet,
maar de boosheid vanbinnen.
Het is niet je hart dat pijn doet, 
maar de liefde.
Het verlangen naar liefde, de liefde die je wil delen, ...
En het is liefde zelf, 
wat al deze pijn kan genezen.
Het meest krachtige medicijn!!!



Carrie Bradshaw's appartement





Superleuk als mensen de moeite nemen om
 een plattegrond te maken van een huis uit een tv-serie...

Weet je ineens weer hoe dat in elkaar zat.


Dit is Casa Costa!


Onze vrienden Karel en An hebben afgelopen jaar 
meegedaan aan het programma: 'Helemaal het einde!' in Chili.
Inmiddels zijn ze weer terug in winters Nederland 
en heel trots op het huis dat ze in die tijd bouwden: 'Casa Costa'.
Ze laten het nu zo zien op Facebook:
Enne... het is niet alleen af, maar ook te huur!











Hoera! Wij zijn zo blij ons huis eindelijk helemaal te kunnen laten zien: 
Dit is Casa Costa!

Samen gebouwd met 48 jonge mensen uit 14 verschillende landen in 4 maanden tijd. 
Met klei, hout en stro vanuit het eigen gebied. Trots en blij.
Het is vanaf nu te huur via Airbnb (Chile/Cahuil) 
en straks via onze website www.karelenan.nl 

Foto’s: Valle Humphrey en Ella Estrella Tischa

Living Tower - Verner Panton






'De Living Tower van Verner Panton is een groot meubelsculptuur met organische afgeronde contouren en een expressief silhouet. De verschillende niches kunnen gebruikt worden om te zitten of achterover te leunen.'

Het vraagt nogal wat lenigheid om het ding te gebruiken en met je kopje koffie en je boek een plekje te vinden.
En voor hetzelfde geld koop je tien aardige Ikea banken, maar als ontwerp experiment kan ik dit zeker waarderen, vooral als je het plaatst in de tijden van de zitkuilen en zitzakken....




Steeds leuker!







Het ‘beste spirituele boek van het afgelopen jaar’
is geworden: 'Steeds leuker' van Jelle Hermus (Kosmos Uitgevers).

De winnaar werd, op de laatste dag van de maand van de spiritualiteit, bekendgemaakt door Daphne Deckers, tijdens het tv-programma: 'Jacobine op Zondag'.

In totaal zijn er meer dan 15.000 stemmen uitgebracht, waarvan de overgrote meerderheid op: 'Steeds leuker'.

Het is het eerste boek van Jelle Hermus (1986) die in 2004 begon met de website soChicken.nl.





Door elke dag de juiste kleine stappen te zetten wordt je leven steeds leuker. Totdat je op een gegeven moment achterom kijkt en denkt: wauw, mijn leven is bést fijn.


Niet gewoon een jurkje...





 

Op Facebook zag ik een filmpje dit soort prachtige jurken 
afgebeeld naast een natuurfoto waar het ontwerp op is gebaseerd.

Het lukte me niet om precies dit filmpje te delen, 
maar vond op you tube wel iets soortgelijks.
Dat vind ik zo inspirerend. 
Ook even kijken? 



De nachtdienst in pyama!



Interessant experiment gepubliceerd door Alzheimer Nederland: 
De nachtdienst in pyjama. 

Een Engels verpleeghuis ontdekte dat als verzorgenden 
's nachts een pyjama dragen dit rustgevend werkt voor bewoners. 
Het helpt met het onderscheid tussen dag en nacht. 

Zo simpel en ingenieus tegelijk:
Fijn wonen en ´geruststellend gewoon´ hebben zoveel gemeen....



Valentijnspost gratis versturen met een kus!



Je verstuurt je valentijnskaart nu gratis met een echte kus!

Hoe verstuur ik gratis mijn valentijnskaart?

Plaats een lippenstiftkus op het postzegelvakje van je envelop of kaart.
Schrijf het adres op van jouw valentijn. 
Dit mag alleen een adres binnen Nederland zijn.
Doe je kus op de bus op dinsdag 13 februari 2018, vóór 17.00 uur.

De postbezorger bezorgt jouw kaart op Valentijnsdag!



Geinige sokken...



Hele leuke sokken, geinig bedacht!

En serieus, ik hoef ook niet steeds wijn te drinken,
maar met een muisarm en een bijna geen stem meer
ben ik bijna geneigd de rust die ik moet nemen
zo dan maar op te vullen....

Dus nu maar extra vroeg naar bed met thee met honing.
Tot morgen, hopelijk gaat het dan weer wat beter!
Slaap wel allemaal!



Plezier van het proeven van tomaten, appels en peren...





Heel mooi!

 Pagina uit het boek:
 'That Parent's Tao Te Ching' 
van William Martin.



Zomaar een dag



Ik was donderdag al vroeg wakker. Ik besloot mijzelf te trakteren op het slot van de tv serie: 'Tjockare än vatten'. Eerst probeerde ik voor mijzelf te voorspellen hoe het af zou lopen...
En wat bleek: Het liep allemaal heel anders dan ik had kunnen bedenken.
Mooi gefilmde en knap gemaakte serie waarin je met alle personen kunt meeleven en sympathie voor ze voelt ook al doen ze hele stomme dingen.

Ik ging uitgebreid onder de douche en stapte dampend en wel nog een kwartiertje in bed voor een ontspannen nietsnuttig mijmeringetje. Daarna toch maar aangekleed en maakte ik een grote kom havermout met nootjes en fruit en kaneel en gember. Heerlijk. Met een kop thee.

Om tien uur ging ik aan de slag met de lezing die ik binnenkort voor een vrouwenvereniging ga houden, met als onderwerp: 'Opgeruimd wonen en lichter leven'. Ik kan natuurlijk teruggrijpen op eerdere workshops en lezingen maar vond al doende een leuke, net weer nieuwe invalshoek.
Mijn man maakte tussendoor koffie en om 12 uur vond ik het voorlopig even welletjes.

Toen mijn blog. Ik las het blog van Teunie waarin ze op de foto stond met het schortje dat ik haar laatst week had gestuurd. Fijn dat Wim thuis was, want toen kon ik hem vragen even eenzelfde soort foto van mij te maken. Dat moest wel een paar keer over vanwege de onderkin, maar toen was hij ook goed genoeg. Ik maakte het blogje en had ik nog net tijd om een factuur van de osteopaat bij de zorgverzekering te declareren. Om kwart voor 1 fietste ik naar de Hema waar ik met twee van de drie andere Hema meisjes had afgesproken. Ze zouden met mij mee gaan om naar een nieuw montuur te kijken. Maar eerst trakteerde ik op thee en een broodje en konden we even bijpraten. Zo gaan we volgende week naar de film: 'Het leven is verrukkelijk!' Hopelijk valt die net zo in de smaak als de vorige film die we samen zagen: 'Huisvrouwen bestaan niet!' waar we pijn in onze wangen bij kregen van het schaterlachen.

Daarna de bril: Ik had van onze verzekering bericht gekregen dat ik een bril mocht uitzoeken. Mijn bril is van 2007 en begint wat metaalmoe te worden na 11 jaar. Ook mijn glazen hadden een update nodig. Bij navraag bleek de bril 200 euro te mogen kosten. De rest moest ik bijbetalen.
Bij de opticien was het druk; wij gingen op eigen houtje alvast op zoek naar het leukste montuur. Gelukkig dat de meiden mee waren want zij hielden de regie: 'Deze kan nu dus weg, want deze is leuker. Deze vorm is mooi en maar dan liever in die kleur. Probeer deze eens. En toen kwam er een bril die ik zelf nooit zou hebben uitgezocht, maar die het op mijn neus heel leuk deed.

Opticien Angelique, die me al eerder had geholpen kwam binnen en had alle tijd. Zij hielp mee zoeken en vond nog een paar kanshebbers, maar we bleven uiteindelijk bij degene die ik al had en dat is fijn. Dat je steeds bij nieuwe monturen kunt zeggen: Ook leuk, maar niet zo leuk als die eerste. Toen keek ik eens goed naar de bril die Angelique zelf op had. Die was ook nog te koop en toen ik die paste vonden we allemaal dat dit de nieuwe nummer 1 was. Een nadeel bleek dat deze een kunststof neusbrug had in plaats van aparte neusvleugeltjes. Van mijn zonnebril weet ik dat dat in de zomer warm en broeierig aan kan voelen. Ik bleef bij de eerdere keus. De Hema meisjes namen afscheid, mijn oogsterkte werd gemeten en bleek ook echt veranderd te zijn.

We bespraken de zakelijke kant. Mijn verzekering vergoedt 200 euro. Maar er was een aanbieding: De tweede bril gratis. Dan kreeg ik van de verzekering geen 200 euro maar 148 euro. Wat betekende dat ik voor 52 euro een complete bril erbij kon kopen. Toen was de keus snel gemaakt: Het Angelique montuur dat net was afgevallen vanwege de plastic neusbrug zou ik gewoon niet op hele warme dagen dragen.
Dat heb ik zomaar zonder overleg thuis beslist. Best bijzonder, want zo vaak koop ik niet iets nieuws. En ik ging in eerste instantie voor de gratis bril. Nu ben ik 430 kwijt. Maar eerlijk is eerlijk: ik ben er blij mee en heb niet het gevoel dat me iets is aangepraat. Ik denk dat ik er veel plezier van ga krijgen. Het uitzoeken zelf ging moeiteloos. Ook fijn.
Hier op de foto zie je Angelique met het montuur dat ik dus ook krijg:
Wij vinden dat we de mooiste bril uit de hele winkel hebben.

Om 4 uur was ik - een beetje gaar - weer thuis en na een kop thee, begon ik aan de afwas en de maaltijd. Intussen luisterde / keek ik naar de aflevering van Jinek die ik de avond ervoor had gemist. Ik maakte soep van Jamie Oliver met bleekselderij, ui, wortel, doperwten en munt. Heerlijk. We zouden laat eten, want Wim wilde een klus afmaken en ik schemerde zo lang tot ik helemaal in het donker zat. Ik deed het licht aan en las nog wat in het nieuwste boek van Jojo Moyes tot het tijd was om te eten. Naast de soep aten we geroosterd volkoren brood met makreel.

Om 7 uur ging ik me opfrissen en omkleden, want we zouden uit die avond. We hadden kaartjes voor Stef Bos. Om half 8 fietsten we de drie minuten die daarvoor nodig zijn naar de Hanzehof. Ik vind het altijd leuk om ruim op tijd aanwezig te zijn en nog even te kijken of ik nog bekenden zie. 
Het concert was mooi. Ik heb Stef Bos vaker gezien, maar ik vond deze nieuwe nummers sterk en de teksten pakkend. Het thema van deze voorstelling was 'Terug naar de kern'. We zaten op de vierde rij en konden de muzikanten in de ogen kijken. In de pauze bleek een drankje bij de prijs te zijn inbegrepen en zaten we gezellig aan een wijntje.
Bij de toegift was er een moment waarop Stef zei: 'Wat zitten jullie er mooi bij!' en keek onze richting op. Wim had hetzelfde gevoel. Stef sprak ons even aan. Dat voelde heel speciaal.

Om half elf waren we thuis. Wim ging gelijk slapen want die had de volgende morgen een vroege dienst. Ik ging met mijn breiwerk nog even tv kijken en zag een heel mooi item bij Jinek over Floortje Dessing die artsen in Papoea Nieuw Guinea had bezocht. Om twaalf uur ging ik naar bed en viel direct in slaap. Het was een hele leuke ontspannen dag geweest....


En of wij schaatsen kijken...



De Olympische Spelen zijn begonnen.


In ons gezin wordt serieus werk gemaakt van de voorbereidingen.
Wij kregen in onze familie app van onze oudste dochter
voor de 5 km lange baan alvast deze voorbeschouwing:



Met heuse invulschema's, zoals die vroeger 
ook in de krant stonden bij het EK en WK Allround:


En het allerleukste: De Bingokaart:
Zodra deze termen gebruikt worden in de commentaren,
kun je ze afstrepen en bij een rijtje of een volle kaart 
roepen wij allemaal heel hard: Bingo!!


Ik wens iedereen veel kijkplezier!
Om de wedstrijdspanning te breken zit ik er Olympisch bij te breien.



Zo lijken we wel zusjes...




Zo lijken we toch net zusjes... 

Bovenstaande schortjes maakte ik van een oud badlaken
dat ik meenam uit de overgebleven boedel van mijn moeder.
Heus wel wat gedateerd, het zal uit de jaren 70 zijn.
Maar iemand had me ooit gezegd dat ze niet begreep
waarom er geen badstof schorten worden gemaakt.
Heerlijk juist om ook je handen even aan te drogen.

Als ik het schortje draag is mijn moeder altijd dicht bij.
En omdat Teunie ook haar beide ouders moet missen 
maakte ik er voor haar net zo eentje.
En die lijkt in de smaak te vallen....