Sammie



Afgelopen week hadden wij onze tweejaarlijkse familie midweek met de familie van Wim gepland. Met zijn ouders, (schoon)zussen, neef, nichtjes en aanhang. Onze Elsje zou waarschijnlijk niet kunnen komen omdat ze op alledag liep en ons vakantiehuis op drie uur rijden van Den Haag lag, maar misschien kwam de baby ook wel pas over twee weken...

Wij stonden op maandagmorgen rond een uur of tien bijna klaar om de boodschappen te gaan doen - zodat wij die avond daarmee voor de hele meute konden koken - en daarmee naar Noord Drenthe te rijden waarbij we onderweg nog wat familie zouden oppikken, toen de telefoon ging. 
Ik riep naar Wim die ging opnemen: 'Elsje heeft haar kindje gekregen!' 

En jawel, ik hoorde Wim zeggen: 'Ze is er? Echt waar? Oh wat fijn! Alles is goed?' en ik zag de tranen in zijn ogen. Even later kreeg ik Elsje aan de telefoon die nog vol van adrenaline vertelde hoe het was gegaan en dat haar vriendin en verloskundige Milou de bevalling had mogen 'doen'. 

Milou vertelde dat Elsje het super had gedaan; het was een vlotte bevalling geweest; het kindje was heel mooi roze en deed het heel goed. Ze had zelfs ook al de eerste borstvoeding gehad, wat ook zomaar was gelukt. 

Milou vertelde: 'Het is een kindje met donkere haartjes en een lief en eigenwijs snoetje!' 
En de eerste foto's en een filmpje kwamen meteen al via de telefoon. Wat een zegen is dat. We konden niet stoppen met kijken. 
We vroegen of we gelijk op bezoek mochten komen. Vandaag zouden ze nog met zijn drietjes in het ziekenhuis blijven en dan is bezoek minder belastend dan thuis. We waren van harte welkom. Natuurlijk wilde ze haar dochtertje aan ons laten zien. We konden met de andere opa en oma meerijden naar Den Haag. Onderweg kon ik mijn tantes en al mijn vriendinnen het heugelijke nieuws berichten via de whats'app. Met gelijk een schattig fotootje erbij. Zo feestelijk!  

Wat is dat bijzonder om je dochter te zien in een ziekenhuisbed met een kindje naast haar op de arm. Zo lief en direct ook zo bekend!  Eerlijk gezegd lijkt het kleintje heel erg op mij toen ik net geboren was. Dat was echt het allerlaatste waar ik rekening mee had gehouden...

Elsje was heel moe na een bevalling die de hele nacht had geduurd en zonder een momentje slaap. Ze had veel last van naweeën en ze kreeg ook nog wat koorts. Ze moest bijkomen en zelf ook nog aan alles wennen. We zijn maar een uurtje gebleven. Maar wat een prachtig uur! 

We hebben onze mand met de tien kraamcadeautjes achtergelaten en zijn weer met auto en trein naar huis getogen, waar we rond een uur of zes aankwamen. Na een korte stop thuis waren we om negen uur bij de familie in Drenthe. Daar hebben we alles in geuren en kleuren verteld, foto's laten zien en dit superleuke lieve ontroerende filmpje met daarin de lieve blik van onze Elsje die haar vader ziet met haar kleine meisje dat hij gelijk al op handen draagt.  


Ik schoot de hele verdere dag elke keer vol als ik naar dat geluk keek of er aan terug dacht. 
Het is echt met helemaal niets in de wereld te vergelijken. 

Wim zijn vader en moeder waren in een klap overgrootouders geworden, maar wisten nog niet direct hoe hun achterkleindochter zou gaan heten. Want de kersverse ouders wilden nog een nachtje slapen over de naam die ze hun meisje wilden geven. Ze wilden eerst goed voelen welke naam bij haar zou passen. 

Die namen hoorden we de volgende dag: Sammie Evalin Milou. 
En ze noemen haar Sammie!


Twee handen vol puur geluk!





Kersverse opa Wim 
met twee handen vol 
Puur Geluk!

Maandagmorgen
27 augustus 2018
om 8.56 uur is geboren
onze kleindochter 
Sammie Evalin Milou

Alles is goed gegaan,
wat zijn we blij!

We wensen Sammie 
en haar mama Elsje 
en haar papa Jeppe
alle geluk en liefde 
van de wereld toe!



Inside the mind of a master procrastinator




Mooie Ted Talk 
over soorten van uitstelgedrag
en hoe je dat gedrag kunt aanpakken. 

Vandaag!
Of binnenkort...

Inside the mind of a master procrastinator  
Tim Urban


Even kijken? 
klik op ted talk


Een fijne manier om iets moois te laten zien






Hoe je een plekje maakt om mooie dingen te laten zien.
Met plankjes, een kistje en allerlei ingelijst fraais.
Geen van allen erg duur of heel ingewikkeld.
Maar gedaan met aandacht en creativiteit.

Ter inspiratie!



Opscheppen maar!





Van mijn nichtje Marianne kreeg ik ooit deze foto!
Zij en haar vriend kregen hun frietjes geserveerd op een schep.

Zo kan het dus ook!



The happy secret to better work





Een leuke, positieve Ted Talk 
van Shawn Achor

Die vertelt hoe we 
gelukkiger en succesvoller 
kunnen worden binnen een maand.

Dat willen we toch allemaal weten! 
klik op ted talk



Sleutelhanger houder met huisjes




Deze sleutelhanger-houder voor de huissleutels 
van alle gezinsleden is een leuk doe-het-zelf projectje.

Ieder een eigen huisje met een eigen kleurtje.
Kun je ook gelijk zien wie er thuis is...



Sleutelhangerskastjes voor een duo





Mooie sleutelhangers in een kastje voor een koppel!
Leuk als cadeautje voor samenwonen of trouwen.



En deze zijn toch heel leuk voor de autosleutels.




Liefde is: lieve woorden als je echt niet meer verder kunt





Ik kon het niet laten, 
dit berichtje van Facebook 
moet ik even hier delen. 

Wat een lieve tekst!


Koolhydraatarm eten.


Al eerder schreef ik dat mijn bloedsuiker zo hoog was dat ik in de gevarenzone belandde richting diabetes type 2. Gelukkig bleek bij een bloedonderzoek dat de gemiddelde hoogte in de laatste drie maanden meet dat ik nog geen diabetes heb. Maar door stress, aanleg, een te hoog gewicht en/of verkeerd eten kunnen er wel pieken en dalen in die bloedsuiker ontstaan. In afwachting van de uitslag had ik al een afspraak gemaakt bij de diëtiste waar ik jaren terug ook al een tijdje was geweest. Gisterenmiddag ben ik er geweest en ik ga nu een leefwijze proberen te volgen volgens de richtlijnen van dit boek:

Langzaam gewoontes doorbreken
De eerste helft van het boek bestaat uit tien stappen waarmee je diabetes type 2 onder controle krijgt. Sommige stappen hebben te maken met voeding, zoals snelle suikers schrappen, koolhydraten beperken en meer groente eten. In andere stappen ga je ook met de rest van je leefstijl aan de slag: stress verminderen, meer bewegen en leren omgaan met moeilijke situaties maken ook onderdeel uit van het stappenplan. 
Het idee is dat je elke week een stap uitvoert en zo een verandering aanbrengt. En dat is slim bedacht, want zo kun je op je gemak je oude gewoontes doorbreken en je langzamerhand een nieuwe leefstijl eigen maken.

Veel achtergrondinformatie

De stappen worden gevolgd door artikelen met nuttige achtergrondinformatie over diabetes, waarom je leefstijl zo belangrijk is, het nut van minder koolhydraten eten en nog veel meer. In kleinere kaders komen diabetici aan het woord. Zij vertellen over hun positieve ervaringen na het omgooien van hun eetgewoontes.
Hoewel de eerste helft van het boek best wat leeswerk kost en heel veel informatie bevat, maakt de duidelijke uitleg het prettig leesbaar. De hoofdstukken zijn kort en worden steeds afgesloten met een samenvatting van het voorgaande. Je bent weer helemaal op de hoogte van de laatste inzichten op het gebied van diabetes type 2.

Makkelijke recepten

En dan de tweede – en misschien wel leukste – helft: een heleboel recepten die perfect passen binnen de gegeven adviezen. De gerechten zijn allemaal lekker ‘basic’, zonder dure ingrediënten of ingewikkelde bereidingswijze. Er is een hoofdrol weggelegd voor groenten. Daarnaast zijn de recepten rijk aan eiwit en goede vetten. Er staan geen voedingswaarden als calorieën of koolhydraten bij, maar daar hebben de makers bewust voor gekozen. Je hoeft geen calorieën te tellen of met je rekenmachine aan de slag. De filosofie van de auteurs is dat je vanzelf verzadigd raakt als je kookt met volwaardige ingrediënten en daardoor automatisch niet te veel eet.
Je vindt in het boek recepten voor het ontbijt, de lunch en het avondeten en zoete toetjes en andere lekkernijen. Ter inspiratie zijn er ook vier weekmenu’s toegevoegd, voor elk seizoen één. Wij mogen alvast een voorproefje geven van drie hoofdgerechten die in Diabetes type 2? Maak jezelf beter staan:
Wat wel wennen zal zijn is het houden bij drie maaltijden per dag met zo weinig mogelijk tussendoortjes. En geen speculaasjes meer, geen frietjes, chips en geen dagelijks glaasje wijn...


Er hoort ook een kookboek bij. Dat heb ik nog niet aangeschaft, maar mocht ik zonder ideeën komen te zitten dan kan ik dat natuurlijk altijd nog doen. 

Vanochtend was mijn ontbijt een bakje huttenkwark, met een handje walnoten en geroosterde zonnebloempitten en chiazaad met een halve appel en drie koppen kruidenthee.

Vanmiddag neem ik tomaten, uitje en sla (samen 400 gram) een blikje tonijn op water en zo nodig aangevuld met een koolhydraat-arme boterham. 

Vanavond kabeljauwfilet met broccoli en rauwkost.




Ik ben heel benieuwd hoe het me zal bevallen en of ik gewicht zal verliezen en mijn suikergehalte op peil kan houden. Ik heb er zin in. 


Ik heb al eerder van bloglezeressen tips in deze richting gekregen, maar mocht iemand nog goede adviezen hebben, dan hoor ik dat natuurlijk graag.

Wish me luck!

Minimalistisch met een warme uitstraling



Een nieuw ontwerp voor een tafel en stoel van Norm Architects.
Een combinatie van Japanse en Scandinavische esthetiek. 
Minimalistische vormgeving met een warme uitstraling.




 'Playing with the dimensions of the dining table, 
we’ve experimented with the balance 
between lightness and heaviness, 
making it paper-thin when seen from some angles 
and more robust from others, emphasizing the materials. 



Aan de Amsterdamse grachten



Het prinsengrachtconcert van vorig jaar 
met een hele mooie uitvoering van
'Aan de Amsterdamse grachten' 
door het Brodsky Quartet & Friends 
Ontroerend mooi en toen nog met  
Eberhard van der Laan.

De moeite waard om 
even terug te kijken:





Het aller allerleukste van Oerol!




Dit jaar waren we op Terschelling op het Oerol Festival. 
We hebben genoten van het vrije en gezellige eilandgevoel 
met het fietsen door de duinen, het bos en langs het wad.
We gingen met plezier naar het festivalterrein met alle leuke, 
mooie en kunstige ervaringen die je daar kon opdoen. 
We hebben een expeditie op het strand meegemaakt 
en heel mooi muziektheater gehoord en gezien.  
Wim heeft een hele voorstelling achteruit gelopen
en we hebben een prachtige, ontroerende openlucht 
theatervoorstelling gezien van Laura van Dolron. 

Maar het allergeestigste vonden wij het Circus Ronaldoni 
- straattheater in West - recht tegenover de HEMA. 


Op de foto staat hier op het bord: 'Doorlopende voorstelling!`
En dat is het ook. 


Het in de rij staan voor een kaartje hoort ook bij de voorstelling.
De meneer met het streepjespak, de kassier, verkoopt de kaartjes 
voor 2 euro per persoon en geeft informatie over de voorstelling.
Hij hoorde hem bijvoorbeeld zeggen:

'Het is een circusvoorstelling zoals die van oudsher was. 
Soms heel spannend, zodat je ineens niet verder durft te kijken, 
maar er zijn ook, grappige en zelfs stille en ontroerende momenten.'

'Meneer, bent u helemaal alleen?
Mevrouw, wilt u deze meneer een beetje onder uw hoede nemen,
het kan soms best emotioneel worden en als je dan alleen bent...'

'U kunt op verschillende plekken en rangen zitten en mag kiezen 
voor loge, stalles, parterre, balkon of eerste en tweede rang.'
Wij hadden twee keer een plekje op de parterre.

'Mevrouw, bent u bang voor wilde dieren?'
Ja, dan kunt u beter kiezen voor een plekje op het balkon, 
anders wordt het nog een therapeutische voorstelling.' 

De verwachtingen waren hoog gespannen. 
Voorzover dat kan bij een voorstelling van 2.27 minuten
in een circustent die niet breder is dan een meter of 4
en waar maar hoogstens acht mensen naar binnen mogen...


Het aller aller leukste was om te kijken 
naar de mensen die er weer uit kwamen.
Ze stikten van de lach maar wilden 
niets zeggen over wat ze hadden gezien.

We gingen het dus zelf meemaken:
En we kwamen echt niet meer bij. 
Wat goed bedacht en goed gedaan!!! 
En een prachtig verdienmodel!

Het bleek een ruimte van 3 bij 3 meter, 
zaagsel op de grond en een krukje in het midden. 

EN...Wij waren ZELF de voorstelling. 
We mochten achter elkaar rondjes lopen.
De ene en dan weer de andere kant op.
Een iemand kreeg zelfs een koekje 
toen hij een simpel kunstje deed. 
En als we niet genoeg meewerkten 
kregen we van de dompteur met een zweepje. 

We hadden pijn in onze wangen van het lachen.
In onderstaand filmpje zie een klein stukje
over dit niet te overtreffen familiecircus!




Jorien




Ik ben op het moment heel druk met het terugzien van afleveringen van het tv programma: 'Verborgen verleden'.

Wat geniet ik daar van. Al die naspeuringen die worden gedaan naar de oorsprong van familie. Kijken of er overeenkomsten zijn of juist onverwachte ontwikkelingen.

Toen bedacht ik dat ik ook maar eens moest gaan zoeken. Ik heb me eerst (heel ongeëmancipeerd) alleen op de familienaam Koopman gericht en alle vrouwenlijnen voorlopig even links laten liggen.

Ik kwam op een website terecht en zocht eerst naar mijn opa Hendrik Koopman. Ik vond direct onderstaand bericht van zijn huwelijk met mijn oma Johanna Assen in 1930. 

Daar heb ik ook deze foto - hier links - nog van.


In 1904 trouwt de vader van mijn opa Hendrik: 
Gerrit Jan Koopman met Catharina van der Weerd.

Leuk, die vernoemingen, mijn vader heette ook Gerrit Jan en mijn broer ook. 
En een van mijn tantes heet Catrien, een andere Joke (van Johanna) 


Van hun trouwdag heb ik geen foto
maar wel deze familiefoto van Gerrit Jan en Catharina 
met hun vijf zoons (mijn opa Hendrik staat rechts boven)
en hun enige dochter Geertje, vernoemd naar haar oma.
Een andere zoon heet Wiechert, vernoemd naar zijn opa.


De vader van Gerrit Jan is Wichert Koopman, 
die in 1879 trouwt met Geertje Selles.


De vader van Wichert heet ook weer Gerrit Jan, 
en trouwt in 1837 in Zalk (dat ligt vlakbij Kampen)
met Gerrigjen van der Velde, van beroep dienstmaagd.


De vader van Gerrit Jan Koopman is Wichert Jans Koopman 
die in 1812 trouwt met Aleida Boeve 

- met dank aan mijn broer Gert-Jan Koopman 
en bloglezeres Janny van Os die mij verder hielpen -

Deze Wichert Jans Koopman wordt geboren in 1781.
Zijn vader heet Jan Jacobs Klomp. 
Hij heeft zijn moeders achternaam. 
Zij heet Geertjen Wichers Koopman (1758) 
Is Wichert misschien een voorkind?

Haar vader is Wicher Willems Koopman 
en haar moeder Anna Aarts.
Beiden geboren in 1720

De vader van Wicher Willems Koopman is Willem Jans Koopman
die in 1718 trouwt met Geertjen Wichers (uit 1694) 

Verder kom ik niet.

Blijft superleuk dat mijn broer Gert-Jan 
uiteindelijk heet naar deze Geertjen uit 1694.
En dat ook de naam Wichert  / Wiegert
in onze Koopman familie nog steeds voorkomt.

---------------------------------------------------------------------------------------

Het zijn allemaal Koopmannen uit Kampen of daar uit de buurt, 
eerst werkzaam op de boerderij en later als sigarenmaker. 
Mijn opa Hendrik heeft zich opgewerkt tot typograaf.
Hij vertrok met het gezin na de oorlog naar Amsterdam
waar alle vijf kinderen een opleiding hebben genoten.

---------------------------------------------------------------------------------------

 Als ik dan op deze website nog verder zoek naar mijn vader of mijn tantes 
kom ik niets meer tegen. Ook mijn broer en zus en ikzelf zijn niet te traceren.

Tot ik ineens - tot mijn lichte schrik - dit bericht terugvind:
Het betreft mijn oudere zusje dat bij de bevalling is overleden.
  

Vlak voor de dood van mijn moeder hadden we het wel vaker 
over haar eerstgeborene die levenloos ter wereld kwam.

Ik vroeg haar: 'Hadden jullie ook al een naam voor haar?'
Ik verkeerde in de veronderstelling dat mijn zusje Erica of ik 
haar oorspronkelijke naam zouden hebben gekregen, 
aangezien we allebei vernoemd zijn naar opa's en oma's.

Maar tot mijn verrassing vertelde ze me toen
dat ze de naam Jorien voor haar hadden bedacht,
een samenstelling van oma Johanna en opa Hendrik.

En nu kwam ik haar zomaar tegen op een website.
Dag Jorien... 



Familiefeestje in de jaren 60!





Ik zag op facebook deze foto van een typisch jaren 60 verjaardag.
Zitten in een kring aan een glaasje en een sigaretje.

En toen bedacht ik dat ik toch ook zo'n foto had,
van onze familie op zo'n verjaardagsfeestje.


Mijn vader, mijn opa, zelfs links in de hoek mijn opoe, 
mijn oma van moederskant, ooms en tantes...

Gewoon zitten, bij elkaar zijn en wat praten. 
Zo dierbaar....



'Maak ruimte voor je verdriet!'



Psychiater Dirk De Wachter: 'Maak ruimte voor je verdriet!'


Als we doen alsof het leven een feest is en de blues niet durven te leven, loopt het mis.

Als psychiater ben ik een verdrietdokter. Mensen komen bij mij als ze een gemis ervaren, een tekort, een probleem. Als we doen alsof het leven alleen een feest is, en de blues niet durven te leven, dan loopt het mis. De nieuwe media zijn niet zo geschikt voor de kleine problemen van het leven; die worden niet zo vaak getwitterd. We vragen voortdurend aan elkaar: hoe gaat het? Het antwoord op die vraag is altijd 'goed', en dan stopt de conversatie.

We hebben reëel contact nodig en de behoefte om elkaar in de ogen te kijken. We moeten elkaar aanraken, of zoals ik vaak zeg: voor de lastige dingen moeten we elkaars vel voelen. Toch leven we in tijden waarin we een zekere afstand houden, en waarin we schrikken van elkaar. We ontmoeten elkaar alleen in de vrolijkheid. Maar af en toe is het leven lastig, dat kán niet anders. Als we onszelf in staat zouden stellen om die lastigheid te benoemen en met elkaar te delen, zou dat veel psychiatrische problemen voorkomen.

De meest wezenlijke verbindingen tussen mensen komen op lastige momenten, als het minder goed gaat. We krijgen een band met elkaar op de momenten dat het belangrijk is dat we in elkaars aanwezigheid zijn en iemand hebben die naar ons luistert.

Psychiaters hebben momenteel te veel werk. Als we morgen het aantal psychiaters verdubbelen, hebben ze overmorgen weer wachtlijsten. We kunnen minder psychiatrie tot stand brengen als we met elkaar spreken en het sociale weefsel versterken. Ik ben een systeemdenker, en kijk niet alleen naar de manier waarop het individu zijn leven leidt, maar naar hoe we leven in verbondenheid met anderen. 

De sleutel voor de moderne mens ligt in het samen dragen van de lastigheden van het leven. En dan niet alleen de zware lastigheden, maar juist ook de gewone, alledaagse lastigheden, zoals problemen met je kinderen, baas of religie. Die moeten we onder ogen durven zien en samen durven aangaan.


'De liefde verschijnt op de momenten dat het moeilijk wordt.
Het verdriet geeft aanleiding tot de liefde.'



Mijn tante Joke mailde: 'Hebbes!'



 Vanmiddag kreeg ik een mailtje van mijn tante Joke. 

De tekst luidde enkel en alleen: 'Hebbes!'

Er was een bijlage bij. 
Toen ik die opende zag ik dit:


Ik zie het haar doen:
Blijven zitten met haar blik op mijn blog.
En dan net zo lang de pagina verversen 
tot het aantal pageviews precies op het miljoen stond.

En toen snel een screen shot gemaakt.

Dat vind ik nou zo lief...


PS Tante Joke is die leukerd 
met het witte jasje op de bovenste foto 
en het groene vestje op de onderste.
Wie haar tegenkomt in Gorinchem 
mag haar namens mij een knuffel geven. 



Bijna een miljoen pageviews!




Een screenshot van een paar minuten geleden:
Let op het getal rechts: 999809

Ongemerkt telt hij door en vandaag 
ga ik het miljoen aantikken!!!

Dat had ik toch nooit kunnen denken 
toen ik hier in 2013 mee begon... 



Tafel met leuke muur-bank!




Tafel met een lage vaste muur-bank!
Leuk met de lamp die precies in het hart 
van het grijze ovaal op de muur hangt.
Met simpele middelen een groots effect.



Al 59 jaar getrouwd!



12 augustus 1959


Net lees ik een berichtje van mijn nichtje Marianne 
dat haar ouders, mijn tante Catrien en Oom Joop 
vandaag - 12 augustus - 59 jaar zijn getrouwd.
Wat zien deze lieve tachtigers er toch
geweldig goed en feestelijk uit!

Ik ben op 30 juli 1959 geboren,
was op hun trouwdag net 14 dagen.
Zij zijn dus al mijn hele leven lang
plus twee weken gelukkig getrouwd.
Wat een prachtig voorbeeld!

Van harte gefeliciteerd lieve Joop en Catrien 
en een hele mooie en gelukkige trouwdag gewenst!

Twee jaar terug aan een gezellige familie high tea.

Drie Koopman tantes met hun mannen.


Al even geleden: met nichtjes Wendy en Marianne 
en tantes Joke, Catrien en Ruth bij de V&D in Zwolle. 

Op deze foto sta ik met mijn tantes en al mijn nichtjes, 
behalve mijn nichtje Annette die in Engeland woont. 
We zijn hier samen op ziekenbezoek bij Wendy.
Mijn tante Catrien en ik zitten links onder 
en ons viel op hoeveel wij op elkaar lijken. 
Ik lijk meer op haar dan haar eigen dochters.

En hier staan we ook weer samen op de foto
tijdens een dierbaar familieweekend in 2014.
Je kunt wel goed zien dat we familie zijn toch?

Vorig najaar: vier Koopmanvrouwen,
- mijn tantes en ik - samen op onze bank.
Wat een lieverds zijn het!