Zo kom je nog eens wat tegen...
Ik moest hier zo hard om lachen.
Echt schateren!
PS Onze dochter heeft wel gevoel voor humor!
PS PS Wat zou dit nu zeggen over
onze eigen manier van opvoeden?
Polly Jones
Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.
Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.
Polly Jones
Deze Polly schildert veel leuk gedekte tafels
met bloemen, servies, ansichtkaarten en fruit.
Huiselijke tafereeltjes, vrolijk en ontspannen.
Ze beeldt af wat het leven fijn en vrolijk maakt,
vol met smaken, kleuren en geuren.
Hier een blauw - wit theeservies
om lekker van te genieten bij het lezen
van een deel uit de Outlander serie.
Je krijgt er gewoon gelijk zin in.
Bij de thee suiker en citroen,
het zoete en het fris zure,
zoals het leven zelf.
En heel mooi geschilderd!
'En dan is het nu tijd voor de stoplichtenrace!'
Vanmorgen reed ik met onze auto over het kruispunt van de Nieuwstad - Isendoornstraat, waar nu geen stoplichten mee zijn maar van die vertragende verkeersdrempels, en ik moest terugdenken aan iets heel grappigs van jaren geleden.
Onze dochters waren 15 en 16 jaar en zaten allebei op basketbal. Op Oudjaarsavond zouden de meisjes de avond met hun hele team doorbrengen bij hun trainer thuis. Ze zouden spelletjes doen en hun trainer, ook nog een jonge gast zou er voor zorgen dat iedereen weer veilig thuis zou komen. Dat is ook gebeurd. Het hele team heeft eerst degene die het verste weg woonde op de fiets thuisgebracht en zo eigenlijk - met elkaar - iedereen thuis gebracht.
Maar waar het nu over gaat is het moment dat het nieuwe jaar net was begonnen. Om 12 uur werd geproost en naar het vuurwerk gekeken, toen de trainer zei:
'En dan is het nu tijd voor de stoplichtenrace!'
.jpg)
De trainer woonde op een bovenwoning aan het kruispunt waar ik het net over had. Daar was ook een oversteekplaats voor voetgangers met een bijpassend stoplicht.
De race ging als volgt: Je drukte op het knopje waardoor het voetgangerslichtje groen werd. En het ging erom dat je zolang het groen was, je zo vaak als je kon heen en weer ging rennen over het kruispunt. Een goede training voor de basketballers.
Maar het geestige was dat de politie op deze avond overal rondreed om te kijken of er geen ongeregeldheden plaats vonden. Die kwamen dan aanrijden, maar moesten stoppen omdat hun stoplicht op rood sprong. Waarna er vlak voor hun neus een meisje zo snel en vaak als ze kon heen er weer rende.
Ze deden niks illegaals, maar een beetje vreemd was het wel.
Ik had graag dat gezicht van de agenten gezien...
Dat relativeert alles!
Elke morgen maak ik de vijf-letter en zes-letter woorden puzzel van Nu.nl.
Bij de vijf-letterwoorden heb ik ooit een serie van 101 gehaald. Bij de zes-letter woorden zit ik nu op een reeks van 98.
Nu wil ik het wel graag mijn eigen record breken. Dat is geen wereldschokkend nieuws. Maar in mijn eigen wereldje is het een blij aandachtspuntje...
Gisteren heb ik de reunie-uitzending gezien van het winterseizoen van B&B vol liefde.
Ik wil eigenlijk niks spoilen / verklappen, maar van deze foto hier rechts werd ik wel blij.
Ik behoor tenslotte tot ´team Bart´ vanaf het eerste uur...
Wim en ik kijken samen naar de tv-serie: 'Parenthood'. Het is zo'n lieve serie. Ik mag graag zien hoe het gezicht van Wim openbreekt als hij voluit lacht om de grappige scenes. En tegelijk hoe hij volschiet bij de ontroerende gebeurtenissen. Fijn dat hij even bij zijn gevoel komt. Hij is nog steeds heel druk met de zorg rond zijn moeder en heeft al een maand of twee een hele verkrampte nek, waar hij heel moe van wordt.
In mijn eentje keek ik naar het tweede deel van seizoen 7 van Outlander. Het is een intrigerend verhaal. Omdat er allemaal verwijzingen waren naar eerdere seizoenen waren ben ik, terwijl ik ondertussen braaf schortjes maak, weer opnieuw begonnen te kijken vanaf seizoen 1.
Vooral natuurlijk ook om mij volop te vergapen aan die jongensachtige Jamie. Wat een man!
Mijn zwempak was ineens aan het lubberen op verschillende plekken. Zo kon ik echt niet meer naar het zwembad. Het oude pak heb ik wel een jaar of vijf gehad, het heeft geen schuld, maar het is niet het fijnste moment om op zoek te gaan naar een nieuw exemplaar. Ik kwam terecht bij Sabelle in Vorden. Wim ging mee. We kregen een aparte kleedruimte. Ik heb wel 15 pakken gepast. Wat een crime is dat! Sommige van die pakken zitten heel strak en kreeg ik nu al bijna niet aan of uit, laat staan straks als het nat is en je moet je eruit wurmen...
Ik heb een grote maat, maar mijn schouders zijn smaller, en ik heb dan wel weer een flinke cup maat. Sommige modellen waren niet lang/hoog genoeg, andere sloten niet mooi aan onder mijn armen. Afijn, ik ben mede door de fijne hulp en het uitgebreide assortiment toch goed geslaagd.
Toen we 's avonds bij onze kleinkinderen gingen oppassen omdat onze dochter en schoonzoon naar het theater gingen, vertelde ik over de badpakperikelen. Onze dochter vertelde dit soort dingen ook een 'drama' te vinden. Die kleedkamers met het onbarmhartige licht, jouw figuur in grote spiegels waar je alles ziet wat je liever niet wilt zien. 'Je moet bijna een paar maanden in therapie na zo'n badpakken sessie' riep ze uit. En zij heeft maatje 36 en heeft hele lange, dunne, rechte benen. Nou ja, dan heb ik me er zonder therapie toch maar mee weten te redden.
Mijn nieuwe badpak en ik hebben gisteren naar volle tevredenheid samen drie kwartier gezwommen!
Onze Iraanse buddy's zijn gisteren bij ons komen eten. Mohammad was in het ziekenhuis geweest voor een onderzoek. Hij blijkt een flinke tia te hebben gehad toen hij een paar dagen terug ineens zijn spraakvermogen kwijt was geweest. Ik vind het zo naar. Ze hebben al zoveel achter de rug en nu komt dit er nog bij. Hij had nu voor 72 uur een 'holter' op zijn borst, die zijn hart onderzoekt. Hij is erg mager, maar toch is zijn cholesterol te hoog. lk had een salade gemaakt met zalm en avocado en noten. Alle kleine beetjes helpen, hoop ik dan maar. Ik had een schortje gemaakt voor Alijeh en ik ben bezig aan een mooie sjaal voor haar.
Alijeh vertelde dat een Iraanse buurvrouw op het AZC vorige week onverwachts was overleden. Ze was al in de tachtig en haar man, ook al richting 90, was zo verdrietig. Alijeh helpt waar ze kan. Ik had me niet gerealiseerd dat ook zulke oude mensen, jarenlang in afwachting op een verblijfsvergunning in het AZC moeten verblijven. Onze buddy´s, die van onze leeftijd zijn, wachten nu ook al twee jaar in dat kleine kamertje... Ik moet zeggen dat dat gegeven alles relativeert!
23 jaar na 2 - 2 - 2002
Ter gelegenheid van het 23 jarig huwelijk
van onze koning en koningin zocht ik
naar foto's van hen uit die tijd.
Dit was zijn foto's ter gelegenheid van hun verloving.
Zwarte achtergrond, zwarte shirts, naturel en nog zo jong!
En dan nog een keer om het
af te leren de tranen van Maxima.
Hier een opname link van deze scene
zoals uitgezonden en daarna met de
stemmen uit de regie van Rudolf Spoor.
En dan nog, voor de liefhebber,
een opname waarin Rudolf Spoor
vertelt over de regie in de kerk.
Deze dominee confronteert Trump op liefdevolle wijze
Op maandag post ik meestal
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.
En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.
Om de week een beetje goed te beginnen.
Deze keer wil ik graag een gedeelte laten zien
van de preek die dominee Mariann Edgar Budde
hield na de inauguratie van Donald Trump.
Zij richtte zich direct tot de kersverse president.
Ze confronteert hem op een liefdevolle manier en
doet een beroep doen op zijn medemenselijkheid.
Ze vraagt Trump om barmhartigheid voor
homoseksuelen, biseksuelen, transgenders,
kinderen van immigranten en illegale immigranten.
Je kunt het bekijken via deze link.
Ik was onder de indruk van deze dominee en
het doet me dan ook verdriet dat ze na deze preek
- die Donald Trump niet erg kon waarderen -
doodsbedreigingen krijgt aan haar adres.
Het zou fijn zijn als iedereen deze woorden
kon horen en daarom deel ik ze dan ook hier.
Ik wens iedereen een fijne zonnige maandag!
Farnsworth House
Farnsworth House
Ludwig Mies van der Rohe
Ik houd heel erg van dit soort mooie huizen.
Niet om in te wonen, maar om te bestuderen.
Hier wel een beetje verwarrend, omdat de plattegrond
op tekening niet overeen komt met de indeling op de foto's.
Op tekening zie je een slaapruimte links,
waar nu een eetkamer tafel staat.
Ook de zitruimte heeft andere meubels
op andere plekken dan in de plattegrond.
En dan is het huis ook nog op
verschillende momenten met een
net andere inrichting gefotografeerd.
Maar dat gezegd hebbende, een mooi experiment:
Een glazen doos enkel muren in het blok in het midden,
waar de badkamers, de keuken en de open haard
in de zitruimte tegenaan is gepland.
Heel fraai maar nogal een onleefbare situatie:
- De slaapkamer is helemaal niet af te sluiten,
dat betekent geen privacy ook niet qua geluid.
- De technische ruimte in het midden van het blok
is niet bereikbaar, of je moet over het bad klimmen.
- De keuken zit op een mooie plek weggewerkt
in een smalle doorloop, maar je staat te koken
met je rug naar het mooiste uitzicht...
- Het huis staat in een prachtige omgeving.
Je voelt je binnen toch midden in de natuur.
Overdag in elk geval wel. Hoe het in de nacht is?
- Al dat glas maakt het nogal 'hard',
qua sfeer, maar ook qua geluid.
Ik zou zo dolgraag de kans krijgen om het
wat huiselijker en gezelliger te maken zonder
op het mooie ruimtelijke karakter in te leveren.
Ik zie schuifdeuren, heerlijke banken en ligstoelen,
grote tafels buiten met lichtjes erboven, hangmatten,
schommels, kleden, boeken, kunst en groen.
Maar misschien is het ook wel gewoon de kift natuurlijk...
Schortje voor Merel
Deze foto kreeg ik van Merel,
voor wie ik dit schortje maakte.
Dat kwam zo:
Wim heeft een oudere dame geholpen met
het opruimen haar opslagruimte die voor een
goed deel was gevuld met stoffen en garens.
Zij kon er niets meer mee en als niemand het
uitzocht werd alles naar de stort gebracht.
Dat vonden we natuurlijk zonde.
Ik vroeg twee vriendinnen die zelf
creatief zijn om mee te helpen uitzoeken.
Zij namen veel van deze mooie stoffen mee,
om zelf ook weer verder uit te delen of
om er allerlei fraais mee te maken.
Bij het sorteren van de stoffen
viel ik zelf vooral voor de categorie:
'Dat is echt leuk voor schortjes'.
Dus katoenen en goed wasbaar.
En dan vooral de fleurige ruitjes,
streepjes, stipjes en bloemetjes.
Jaren terug maakte ik veel schortjes.
En daar ben ik nu lekker weer aan begonnen.
Zo'n tas vol lapjes is gewoon heel aanstekelijk.
Merel wilde graag iets met geel,
want dat paste leuk in haar keuken.
En dan wel graag met lange strikslierten,
want ze strikt ze van achteren naar voren
met een strik op haar buik.
Nou, dat kan.
U vraagt en wij draaien.
Vandaag kreeg ik van haar deze foto.
Je ziet nog net de bloemetjesstof
aan de andere kant, want natuurlijk
zijn ze draagbaar aan beide kanten.
Ik heb er nu nog drie gemaakt en kreeg
net een bestelling van onze kleindochter.
Ik heb er plezier in, vooral als het buiten regent
en dan heb ik lekker de radio aan of een podcast.
Strijkplank erbij, de lintjes- en de knopendoos.
En lekker concreet heb je op een middag
zo maar weer iets gezelligs gefabriekt.
Eerder heb ik al over
het maken van schortjes geblogt:
Zo leuk om weer terug te zien.
Zo hadden Teunie en ik allebei dezelfde
van badstof van een jaren-70 badlaken.
Al schrik ik wel dat van de vrouwen
op deze foto's er al drie zijn overleden.
Die groet ik bij deze nog even,
dag Lia, dag Lucy, dag Anne Petra.
Soms heb ik wel eens heimwee...
Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.
Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.
Norman Rockwell
Boy reading adventure stories
1920s
Een hele mooie illustratie
van het avontuurlijke leesplezier
van deze jongen van een jaar of 11.
De vinger bij de regel die hij aan het lezen is,
de hand al op de volgende bladzijde
zodat hij kan omslaan als hij zover is.
Gretig verder willen lezen,
meegenomen worden door het verhaal,
niet kunnen stoppen en willen weten hoe het afloopt.
Echte lezers weten precies hoe dat voelt.
Deze prent was van zo'n honderd jaar geleden.
Toen werden kinderen (en wijzelf) nog niet zo afgeleid
door alles wat we tegenwoordig op schermen kunnen zien.
Wat betreft de inrichting van de kamer
waar deze jongen zit te lezen, valt me op dat hij er
aardig actief bijzit, niet hangend op een bank of in bed.
Het boek ligt zo dat het genoeg licht vangt van de lamp.
De schemerlamp zelf heeft een gedecoreerde voet en
het elektradraadje loopt van de tafel naar beneden
en zal over de vloer naar een stopcontact gaan,
want het tafeltje staat vrij in de ruimte,
voor een antieke gedecoreerde kast.
Ik schat in dat deze jongen in
de 'nette' kamer zit te lezen,
tot zijn ouders hem naar bed sturen.
Ik moet denken aan de tijd dat ik bij mijn oma
op het Perzisch tapijt, voor de kolenkachel,
lag te lezen en en me heel stil hield
om nog niet naar bed te hoeven
Soms heb ik wel eens
een beetje heimwee naar vroeger tijden...
Dat blijft leuk!
Een muurgedicht van Plint
Blijft leuk!
Ook een idee voor een verjaarscadeau
voor een jarige in januari of juni.
Dag Mrs H. te B
Gisteren las ik een bericht van Aaf op haar blog: zuinig aan dat Henny, de vrouw achter het blog: Mrs. H te B blogt (waarvan hier links haar profiel met de geestige foto) kort na 22 september is overleden.
Op die dag schreef ze dat ze niet meer beter zou worden nadat ze een heel slechte uitslag had gekregen. Daarna werd het stil. Ik wachtte ongerust op een teken van leven maar gisteren las ik dus over haar dood.
Ik heb een paar keer contact met haar gehad. Niet persoonlijk, maar over de mail. We volgden elkaar zo'n beetje. Raar dat dat nu is opgehouden. Ik zal haar missen, net zoals ik Vlasje nog mis. Gelukkig is haar blog (in tegenstelling tot die van Vlasje) nog in de lucht; we kunnen haar berichten nog terug lezen.
Henny schreef me in augustus 2015, bijna tien jaar geleden deze mail:
Dag Jacquelien,Ik heb een verzoeknummer, ik weet niet of je daaraan doet?
In mijn huiskamer, die ik nog (deels) aan het inrichten ben, zit ik met die foeilelijke dingen als een modem, de telefoon / antwoordapparaat, het “kastje” van de digitale tv. Volgens mij mogen die niet in een dichte kast weg worden gewerkt, maar ik vind ze ZO lelijk!
Heb jij soms ideeën over hoe ik ze zo mooi mogelijk weg zou kunnen werken? Misschien een ideetje om een keer een blog aan te wijden?
In mijn huiskamer, die ik nog (deels) aan het inrichten ben, zit ik met die foeilelijke dingen als een modem, de telefoon / antwoordapparaat, het “kastje” van de digitale tv. Volgens mij mogen die niet in een dichte kast weg worden gewerkt, maar ik vind ze ZO lelijk!
Heb jij soms ideeën over hoe ik ze zo mooi mogelijk weg zou kunnen werken? Misschien een ideetje om een keer een blog aan te wijden?
Dat heb ik gedaan. Ik schreef dit:
Henny, wat leuk om dit verzoeknummer van je te krijgen. Ik ga mijn best doen!
Je hebt het over verschillende dingen:
Het modem: Ik neem aan dat je als je een draadloze verbinding hebt van je modem naar de pc / laptop / tablet / mobiele telefoon, het inderdaad niet handig is om die weg te werken in een dichte kast, omdat die de snelheid van je verbinding mogelijk kan verslechteren. Maar helemaal zeker weet ik dat niet; de techniek staat immers voor niets tegenwoordig.
Bij ons komt de kabel voor het modem binnen in de hoek - onder het voorkamerraam - en wij hebben het modem daar dan ook aan de muur opgehangen achter het gordijn, achter het deel van het gordijn dat daar altijd hangt ook in open geschoven toestand. Je ziet er niets van!
De telefoon / antwoordapparaat: Ik denk dat het apparaat zelf vaak niet zozeer het probleem zal zijn, die kan toch wel ergens op een kastje, in de boekenkast, in de vensterbank of zo (liefst een beetje uit het zicht), maar dan bij voorkeur ergens waar je de draden van zo'n apparaat netjes weg kan werken. De hele dradenellende is sowieso meestal rommelig en storend.
Ik probeer draden liefst te laten wegvallen in of achter een kast, onder de vloer, achter een gordijn, in een kabelgootje onder een bureaublad of over (of in) de plint. Vaak scheelt het al als je een witte draad neemt in plaats van de zwarte die vaak aan apparaten zitten. Voor mij is het de beste manier om 'rustig' elk apparaat met de bijbehorende draden / kabels / verlengsnoeren / contactdozen per 'stuk' af te handelen. Dat wil zeggen dat ik er een project van maak en de beste plek uit zoek, bedenk waar ik de stroom vandaan kan halen (soms met een gaatje door de muur vanuit een andere ruimte of kast) en hoe ik kabels zo onzichtbaar mogelijk kan wegwerken.
Het kastje van de digitale tv: Wij hebben niet zo'n kastje, maar wel een dvd-recorder en daar geldt hetzelfde voor:
Je kunt dit soort dingen meestal wel in de kastje bij de televisie wegwerken, maar als je de tv - of de recorder gebruikt -, moet je om de afstandsbediening te kunnen gebruiken vrij toegang hebben tot zo'n apparaat, en dus een klepje of een deurtje open (kunnen) zetten. Maar je wordt er meestal niet blij van als die 'altijd' openstaat. Zeker gezien de alle stekkers en extra techniek die er vaak bij komt....
Soms kun je het proberen op te lossen met een geperforeerde plaat waar de afstandsbediening het gewoon 'doorheen' doet. Ik heb ook wel eens gehoord van mensen die in een landelijke keuken de radio / audio installatie in een rieten mand (en daarmee uit het zicht) hadden gezet en waar de afstandsbediening het gewoon 'doorheen' deed. Is misschien ook een tip.
Hier staat de tv op een plateau. De draden kunnen via een gat direct achter de tv onder het plateau 'zakken'. Onder het plateau aan de achterzijde zou een contactdoos kunnen komen waar dan alle stroom vandaan komt. Zo slingeren er geen losse draden over de vloer. Als je de kussens nu van plek zou ruilen met de kist, zou je het 'televisiekastje' in die kist kunnen zetten. Als je de zoeker van het tv-kastje zo in de kist plaatst dat je hem kan bedienen door de kier van het kist heb je het mooi opgelost.
Een mooie televisiekast met klepkastjes waar je de apparatuur in kunt zetten.
Eventueel kan het ook in het open vak, maar dan heb je die dingen wel altijd 'in beeld'.
Maatwerk: Een televisiekast waar draden achter het wandje worden weggewerkt.
Dat is fijn want hoe naar is het als je een tv ophangt en de draden komen er onder uit.
Open vakjes voor apparatuur, maar als die precies op maat is, is dat minder storend.
En anders zouden er nog schuifdeurtjes voor kunnen.
Hangende televisie zonder hinderlijke draden
want die zijn weggewerkt in de muurplaat.
De apparatuur zou in de onderste kast kunnen.
Kasten waar de televisie in zijn geheel uit 'beeld' kan worden gehaald.
Poppetje gezien: klep dicht!
Even later kreeg ik onderstaand bericht van Henny:
Dag Jacquelien, nogmaals dank
voor het ingaan op mijn verzoek!
Ik moet mijn wand met boeken – hopelijk mooie
dingen – en
alles wat beeld en geluid geeft - nog inrichten,
maar jouw bericht
geeft zeker ideeën over
hoe ik dat zo mooi mogelijk kan doen.
Graag gedaan, Mrs H. te B.
Abonneren op:
Posts (Atom)