Een nieuwe aflevering in de fotorubriek:
'Kijk, zo wonen wij!'
Het is een serie woonportretten
waarin bewoners in een interview al mijn woonvragen beantwoorden,
en het goed vinden dat we komen binnenkijken en foto's maken.
Gewoon zoals het is!
Ter inspiratie van iedereen die - net als ik - ook graag fijn woont
en wel eens wil zien hoe anderen dat aanpakken...
Deze keer een bijzonder woonportret van Karel en An,
vooral ook omdat zij hun huis - helaas - gaan verlaten;
het wordt een 'herinnerings' woonportret.
Ook bijzonder omdat Karel en An al zo lang vrienden van ons zijn.
Wim en Karel waren ooit collega docenten op de Vrije School,
en toen Karel met de lieve, Vlaamse An trouwde,
kregen we haar er helemaal gratis bij!
Karel en An zijn de oprichters van 'het Dagelijks Bestaan',
een inspirerend initiatief voor jongeren, waarover Karel dit boek schreef:
En, Karel en An deden mee met het tv programma,
'Helemaal het einde!', waarin ze werden gevolgd toen ze in Chili,
- waar de dochter, schoonzoon en kleindochter van An wonen -,
met behulp van vrienden en jongeren een huis hebben gebouwd.
Ik heb daar eerder een blog over geschreven,
En gewoon voor mijn eigen plezier,
Hoe lang wonen jullie in dit huis?
An: Toen we in 2017 uit Chili kwamen hebben we
eerst een jaar in het huis van vrienden gewoond.
Het wijkje waar we met 'Het Dagelijks Bestaan'
in leefden /werkten was inmiddels gesloopt, maar dit huis,
- van oorsprong horend bij de gasfabriek -,
later 'ons' groepshuis was verlaten en verwaarloosd.
Karel heeft gevraagd of wij daar mochten wonen. En dat mocht.
De grote stamtafel, die hij ooit voor dat huis maakte, stond er nog.
Hebben jullie veel aan het huis gedaan?
Alle ramen waren kapot, het koper en het sanitair was eruit gesloopt,
Dat hebben we allemaal hersteld. en we hebben veel geverfd.
Karel timmerde van allerlei wat nodig was in de keuken en zo.
We hebben heel veel energie aan de tuin besteed:
Een kruidentuin aangelegd, een zitkuil en een vijver gemaakt,
en we hebben veel geplant. En een kippenhok gebouwd.
Hier zie je het huis met de voordeur.
Die wordt niet vaak gebruikt, al zitten An en Karel
's morgens met hun ochtendkoffie vaak op dit bankje.
An: Het was van het begin duidelijk dat we hier slechts tijdelijk mochten wonen.
Maar ik was er zo blij mee, het huis was echt een omarming.
Het huis heeft nog veel van de originele elementen,
zoals deze oude granito vloer, die eigenlijk
weer in ere zou moeten worden hersteld.
Hopelijk gaan de nieuwe bewoners dat doen.
We gaan weg omdat de gemeente Zutphen het huis gaat verkopen.
Maar er komt vast een ander mooi plekje voor ons.
Waar komt de naam 'Villa Vleer' vandaan?
We wonen hier met de vleermuizen.
In de kelder is een winterverblijf voor de mannetjes.
We hebben boven twee kamers, een werk en een slaapkamer,
en daarboven - op zolder is een kraamkamer voor de vleermuis vrouwtjes.
Daar zijn we steeds heel blij mee geweest, vandaar de naam.
Links naast de tuindeuren zie je hier het eetkamerraam
waar Karel een mooie tekening op heeft gemaakt.
'Alles komt goed' staat er op.
Hoe fijn in deze nare Coronatijd.
Ernaast, achter de roos, een beeld, een huwelijkscadeau.
An: 'Het beeld is gevallen en gebroken,
maar Karel heeft het weer gemaakt.'
In de achtertuin, staat de grote zelfgemaakte stamtafel.
De achterdeur leidt via een halletje naar de keuken.
An: 'We hebben ons huis bijna helemaal ingericht
met gekregen, zesdehandse en zelfgemaakte spullen.
En met spullen die al jaren en jaren met ons meegaan.
Spullen krijgen allemaal stap voor stap een verhaal;
we hebben ze ontvangen, vermaakt, geverfd en gebruikt.
We hebben de spullen gekoesterd en ze zijn bij ons gaan horen.
Een zelf getimmerd keukeneilandje, een sleutelrekje uit Chili.
Villa Vleer Vlierbessensiroop.
Het kastje is gekregen, de glazen voorraadbakjes waren nog bij te bestellen.
Een ouderwets doorgeefluik naar de kamer was nog aanwezig.
De Jan Klaasen is het handvat van een theemuts.
Recepten staan soms gewoon op de muur geschreven.
Leuke lamp van de kringloop, het bordje met de spreuk kreeg An van haar broer Jan.
Hier kijk je vanuit de keuken, door de gang richting de voordeur,
met links de trap en rechts de deur naar de woonkamer.
Als je de woonkamer inloopt zie je gelijk dit schilderij van de hand van Karel.
Dierbare spulletjes op, naast en in de kast.
De lichte zithoek met het mooie uitzicht naar buiten.
De boekenkast met een fijne leesstoel in de hoek van de kamer.
De gordijnen waren van een overleden vriendin.
De onderste laag heeft An eraan gezet, omdat het zo'n hoge kamer is.
An: 'De bank is een van de weinige dingen die we nieuw
gekocht hebben. Ik ben er nog steeds blij mee.'
Het lampje hebben we ook al honderd jaar.
Wat zou je redden als er brand uit zou breken?
An: 'Alle foto's en dit schilderij van Theo Ettema,
een dierbare vriend, helaas overleden.
Karel tekent de mooiste dingen op de muur.
An: 'De laatste oogst, zo bewaren we de geuren,
kleuren en smaken van de zomer voor in onze thee!'
Goudsbloem, korenbloem, vrouwenmantel, kamille,
vlierbloesem, salie, malva en driekleurigviooltje.
Groen, zoals munt en verveine, komen er later ook bij.'
Hebben jullie wel eens een miskoop?
An: Eigenlijk niet. We kopen weinig nieuw en
als we iets nieuw kopen denken we er goed over na.
De spullen krijgen door gebruik bezieling en sfeer mee.
Deze stoelen bijvoorbeeld kochten we bij de Kwantum.
Niet bijzonder, maar goedkoop en ze zaten lekker..
Door het veelvuldige gebruik,
- we ontvangen graag vrienden voor het eten -
zijn we er steeds meer van gaan houden.
En dat straalt dan weer af op de stoelen.
Nu horen we vaak dat we zulke mooie stoelen hebben.
Het doorgeefluik naar de keuken, naast de haard.
Een handwerkmand en de voorleesboeken die nu populair zijn.
An leest voor via Zoom aan haar kleindochtertje Leentje in Chili.
'Geen dag zonder liefde' staat er in het hart!
Waar doe je inspiratie op voor je interieur
An: In de natuur, door het reizen en door familie en vrienden.
Eigenlijk zijn alle zintuigen leidend:
Spullen moeten lekker voelen, zoals mijn wollen vachtjes.
Het moet zacht, warm, omhullend en comfortabel voelen.
Het moet lekker ruiken, zoals het eten dat we maken,
taarten die we bakken, groenteschotels en vers fruit.
Het geluid moet fijn zijn, allereerst de rust de stilte,
maar ook de fijne muziek die ik op heb staan
en beluister als ik aan het koken ben
of aan het opruimen en poetsen.
Wat is jouw beste woontip?
An: Voor mij draait het in het wonen om drie dingen:
'ontmoeten, koesteren en creëren'
An: 'Onze grote tafel is veelvuldig gebruikt,
er moeten veel mensen aan kunnen zitten,
zoals bij het talentenspel dat ik vaak doe met mensen,
of de etentjes die we er aan hebben gegeven.'
Ook de tuin is een plek waar we zoveel mensen hebben kunnen ontvangen.
We hebben drie zomers ons huis en tuin open gesteld voor projecten,
zoals 'Zomer op de Mars' en het kunstproject voor 'Buddy to buddy'.
Wat vind je het fijnste aan dit huis An?
Het is zo'n fijne plek. Vlakbij de stad. En zo vlak aan de IJssel.
De mooie museumhaven grenzend aan de achtertuin.
We hebben zonsondergangen gezien, geweldig!
Met je blote voeten door de uiterwaarden
en dan een duik nemen in de IJssel.
En over creëren gesproken:
Deze afgelopen winter is Villa Vleer
prachtig verlicht en versierd.
Daarover maakt ik al dit blogje
De ramen prachtig versierd.
koekjes gebakken, en oliebollen en soep.
Als laatste wil ik nog even wat foto's van de werkkamer toevoegen.
Die zijn al eerder gemaakt, want de kamers boven staan nu al vol met verhuisdozen.
Een werkkamer in winterse sfeer.
Ook mooi!
Met een schilderij van Karel,
een kleed van een tante,
en leuke hebbedingetjes die ook al
een leven lang met jullie meereizen.
Dankjewel dat we in jullie fijne huis mochten rondkijken.
Een nieuwe plek, die er vast en zeker komt,
gaan jullie vast weer opnieuw zo mooi maken!
Heel veel geluk samen!
