💗💗💗💗💗
Mijn oom Joop
Vandaag was de uitvaart van mijn oom Joop.
De rouwkaart die we kregen had aan de voorkant
een schildering die hij zelf had gemaakt en binnenin
een tekst die door mijn tante Catrien was gecalligrafeerd.
Zo mooi krijg je het natuurlijk nergens.
Die afscheidsdienst was ook heel erg mooi.
Zijn broer Jan sprak:
'Over de doden niets dan goeds. Dat is zo'n cliche.
Maar ook als ik heel erg mijn best doe kan ik
echt niets bedenken dat niet goed was aan Joop.'
En dat konden we allemaal beamen.
Mijn oom Joop was een heel goedmoedige,
behulpzame, kunstzinnige en vriendelijke man.
Hij droeg zijn vrouw, mijn tante, Catrien
met wie hij 63 jaar getrouwd was op handen,
en was een fijne vader en superopa.
Mijn tante Catrien heeft nog twee zusjes,
ook hele leuke tantes van mij: Joke en Ruth.
Ze hadden als drie zussen regelmatig een zussendag.
En als de mannen erbij waren werd dat een zessendag.
Maar nu is Joop de eerste van de zes die weg is gevallen.
Hij is 90 jaar geworden, we mogen niet klagen.
Er werden prachtige dingen gezegd over hun vader
door de kinderen van Joop en Catrien.
Als laatste dit gedicht:
Vaders sterven niet
ze glijden hooguit naar de overkant
ze leven verder in wie blijft
in woorden in gedachten
in liefde en in tederheid
Vaders sterven niet
ze blijven altijd in de buurt
je ziet ze in de spiegel
in een stukje van jezelf
je voelt hen in de pracht die leven heet
Vaders sterven niet
ze worden bewaarders van de tijd
Ik was niet echt verdrietig, maar kon niet stoppen met huilen.
Zulke mooie muziek en mooie foto's en zoveel liefde.
Onderweg naar de uitvaart zagen we twee regenbogen.
Dat vonden we wel passend bij het afscheid.
Mijn broer, zus en ik brachten een schaal met cyclamen mee;
onze oom hield heel veel van bloemen.
Het roodborstje...
De laatste keer dat mijn oom en tante
bij ons op bezoek waren.
En een high tea bij mijn broer in de tuin.
Met een heel stel Koopmannen bij elkaar.
Een selfieproost!
De drie zussen met hun mannen.
Dag Joop!
Gezellige dagen
Donderdag hebben Wim en ik samen gewinkeld.
Dat mag in de krant, dat doen we niet vaak.
Eerst naar de opticien voor een nieuw brilmontuur voor mij.
Ik had laatst al een oogmeting gehad, ik heb soms het gevoel
dat ik even moet knipperen of bewust scherpstellen
omdat ik anders niet goed zie, vooral in de verte.
En jawel, na 4 jaar is mijn sterkte iets veranderd,
nieuwe glazen moeten mijn ogen meer rust geven.
Dus ook meteen maar een nieuw montuur.
Ik heb er een gevonden die niet al te opvallend is
en goed bij mijn gezichtsvorm past.
In een half uurtje gepiept, 22 december ophalen.
Daarna wat Sintpakjes uitgezocht voor de kleinkindjes.
En toen was het tijd voor koffie met iets lekkers erbij.
Wim houdt erg van monchou/kersen taart met slagroom.
Het was markt en op de terugweg naar de fiets
zag Wim deze mooie helleborus / kerstroos:
'Dat zou mooi staan bij ons op de balkontafel!'
Nu heb ik al lang geen bloemen meer gekocht,
dus we vonden dat we ons wel iets moois
in deze wintertijd konden permitteren.
De pot paste precies in mijn krat op de fiets.
Ik ben elke keer blij als ik naar buiten kijk.
Ik vind die witte bloemen zo mooi staan.
Verder hebben we alleen nog wat viooltjes buiten.
Volgende week komt daar een nep/kerstboom met lichtjes bij.
nieuwe net opgerichte naobers-filmclub.
Maandelijks kijken we een mooie film samen.
Iedereen neemt iets lekkers mee en zo hebben
we een mooie avond die niet gek veel geld kost.
We keken naar Jalla Jalla,
een hilarische Zweedse film uit 2000.
Vrijdagmorgen was ik uitgenodigd voor de koffie door
een deelneemster aan mijn thuisstudie Opgeruimd wonen.
We hebben fijn en gezellig zitten praten
ik kreeg een heerlijk limoncello schuimgebakje.
Het was fijn om elkaar even in het echt te zien,
we hadden al veel on/line gedeeld bij
het uitwisselen van verslagen van huiswerk
opdrachten van de opruimcursus en mijn feedback.
Morgen vieren we pakjesavond bij onze kleinkinderen,
vanmiddag gezellig voetbal kijken met de bovenbuur.
Het kan niet op.
Gewoon lekker lezen...
Ji Hyuk Kim
Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.
Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.
Een aquarel waar een hele tevreden, rustige,
stille en dromerige sfeer vanuit gaat.
Een hoge kamer, zonovergoten,
maar misschien niet echt hoogzomer.
Ik kan niet goed zien of de lange, lichte gordijnen
nu wapperen voor het open raam of juist een beetje
dicht zijn geschoven voor het temperen van het licht.
Een meisje hangt lekker in haar stoel te lezen,
een kussentje in haar rug, de benen hoog.
Een fijne woonsfeer met leuke dingen aan de muur,
een vrolijk bloemetje in de vensterbank,
een comfortabel kleed, en heel veel boeken.
Er staat een wekker, maar het meisje zit er
met haar rug naar toe alsof ze hem niet wil zien.
Gewoon lekker lezen, zonder haast,
ondergedompeld in een verhaal.
En soms is dat ook het allerfijnste toch?
Herkenbaar?
Hadden onze moeders niet allemaal zo'n lieve baby
in een lijstje aan de muur hangen vroeger?
Een toffe 'kofferskast'
 |
| 'Een kofferskast' |
Ik had in ons oude huis ook veel koffers en kisten op zolder, gevuld met kampeerspullen, verkleedkleren, tekeningen en knutselwerkjes van onze kinderen, seizoensversieringen en zo voort.
De spullen waren gesorteerd en redelijk stofvrij goed opgeborgen, maar de koffers lagen op elkaar gestapeld en dat maakte dat ik er soms eerst drie moest aftillen om bij de onderste te komen. Dat was niet zo heel erg, want ik hoefde er niet vaak bij en het stond ook nog leuk.
In deze 'kofferskast' liggen alle koffers en tassen in hun eigen vakje en je kunt ze als lades eruit trekken en pakken om er iets uit te halen of erin te doen.
De kast zelf kan gemaakt worden van goedkoop plaatmateriaal, en daarmee hoeft het geen kostbare geschiedenis te zijn.
Tip voor wie dit ook wil gaan maken:
Eerst de koffers kopen en daarna de kast 'ontwerpen'!
Als een soort puzzel in elkaar zetten! Veel succes!
Zelf maak idee voor de Sint!
Misschien een leuk idee voor de Sint of de Pieten om te maken voor een (klein)kind.
Onder het bed rol je deze bak op wielen makkelijk uit de weg.
In de lade die in de bodem verborgen zit ruim je de onderdelen van de trein of autobaan makkelijk op.
Voor een handige klusser lijkt me dit best te doen.
Succes!
Onbetaalbaar
Gisteren kreeg ik - onderweg naar de derde verjaardag van ons kleinzoontje - een app-je van een van mijn allerliefste vriendinnen (en ook nog een van de weinige vriendinnen die mijn blog leest).
Dat wil ik hier graag even laten meelezen, want zo lief en onbetaalbaar! It made my day!
'Goeiemiddag lieve Jacquelien, ok Say it:
Ik vind je blogs altijd heel erg leuk om te lezen!
Je doet je heus niet beter voor dan je bent.
In het echt ben je namelijk nog veel leuker!'
'Sweet potato pie'
Mary Whyte
'Sweet potato pie'
Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.
Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.
Een schildering die voor mij meer Thanksgiving laat zien
dan al die hijgerige Black Friday's van vandaag.
We zien niet veel van het interieur,
enkel de keukentafel die voor het raam staat.
De keuken lijkt een houten wand te hebben
en het halve gordijn houdt de zon en inkijk tegen.
Des te beter zien we de activiteit van het maken
van deze taart die deze vrouw waarschijnlijk
al wel heel veel vaker gemaakt heeft.
Ik zie de aandacht, de rust,
de simpele ingrediënten.
Ik vind alles er leuk aan:
De mooie blauwe kom, de deegroller,
het schortje van de vrouw, haar bril,
het bloesje met de stippen,
het blik waar het meel in zit,
en op tafel een takje met een
laatste bloemetje in een lege melkfles.
Straks lekker samen eten.
Lief he?
De opruimcoach in mij
Ik kan me niet voorstellen dat degene die dit heeft bedacht de spullen er maar lukraak in heeft gestopt. Dus dat is vast oke!
Er zijn verschillende maten bakjes, handig voor dingen met een wisselende grootte. Nergens grote stukken ongebruikte ruimte.
Overal labeltjes op, die duidelijk en groot zijn.
Als dit mijn hobbykast zou zijn met lapjes en knoopjes en garens en zo, zou ik een grote glimlach op mijn snoet krijgen elke keer dat ik de deur open zou doen!
In de rubriek klein leed...
Even een berichtje in de rubriek klein leed.
Laatst schreef ik heel vrolijk over
mijn bijna 10 jaar blog jubileum.
In een van de reacties schreef iemand
dat ze me dagelijks en graag leest en
dat ze als in Zutphen is altijd even kijkt
of ze me ergens ziet of herkent.
Leuk natuurlijk, maar gelijk een gevoel van OEF:
dat kon nog wel eens tegenvallen voor zo'n lezeres.
Ik voel me vaak een beetje zoals hierboven in de strip.
Te oud, te slecht ter been, te dik, te onverzorgd.
Nou, nee ik ben wel verzorgd, gewassen en gestreken,
maar ik loop vaak zonder make-up, in een oude jas,
zonder 'iets' in mijn haar over de markt of in de AH.
Ik ben best vriendelijk en maak graag een grapje
op straat, ook met mensen die ik niet ken,
maar ik voel me nooit en dan ook echt nooit
iemand die herkend kan worden van mijn blog.
Behalve mijn tantes leest niet veel familie mijn blog,
ik hoor er tenminste echt bijna nooit iets over.
Een paar vriendinnen spreken me er soms op aan
en tegenwoordig leest zelfs mijn Wim me af en toe.
Ik hoorde hem laatst tegen een vriendin van ons
zeggen dat ik elke vrijdag een schilderij post.
Dus, dat heeft hij in de smiezen.
Nee, de complimentjes krijg ik vooral van
mensen die mij niet kennen of tegen komen.
Ik ben heus bang dat ik me in mijn blog beter
voor doe dan ik ben, dat iedereen dat dan gelooft
en dat ik dan in het echt reuze tegenval.
Maar verder gaat het best goed met mij.
Louis van Teeffelen en Goed Wonen
Deze foto van deze stoel zag ik een tijdje geleden op het wereldwijde web langskomen. Met als Nederlandse ontwerper Louis van Teeffelen. Ik kende de naam niet en vond informatie op https://www.louisvanteeffelen.nl
Deze Louis maakte tafels, stoelen bedden en kasten. Vooral zijn kasten vind ik heel mooi. Echte luchtige meubeltjes, die op verschillende plekken in huis goed bruikbaar en mooi zijn om toe te passen.
Op de site lees ik: Stichting Goed Wonen en de smaakopvoeding
Begin jaren 50 zijn nog veel woningen ingericht met de traditioneel zo geliefde zware eikenhouten meubelen. Stichting Goed Wonen vindt dat dit type meubelen niet past in de nieuwe kleine lichte woningen. De stichting bindt de strijd aan met deze vermeende wansmaak en denkt daarmee een bijdrage te leveren aan de opvoeding van het volk in lijn met het reeds vanaf de jaren 20 bestaande idee dat vormgeving een middel is om het volk te verheffen en te emanciperen. 'Een goede vorm levert automatisch een goed leven en samenleving op', zo was de redenatie.
Dus een goed ingericht huis met verantwoorde meubelen brengt het goede in de mens naar boven en daarmee harmonie voor hemzelf, zijn medemens en de samenleving.
Meubelen moeten functioneel zijn, eenvoudig, logisch geconstrueerd, licht van gewicht en transparant, de inrichting duidelijk. In het tijdschrift ‘Goed Wonen’ worden de lezers geconfronteerd met wat een goede inrichting en smaakvol is én wat absoluut fout is.
Het is nogal wat, zo'n smaakpolitie, maar het is vast goed bedoeld.
Wat heel leuk was, was dat ik ons eigen stoeltje herkende als een echte van Teeffelen.
Hier links een foto. We hadden er twee. Twee dezelfde, maar eentje is vertrokken naar een dochter.
Die stoeltjes hebben we op een rommelmarkt gekocht, samen voor vijf gulden.
We waren komen fietsen met onze kleine peuter dochtertjes allebei ieder in een voor-zitje. We hebben de stoeltjes op zijn kop achterop onder de snelbinders op de fiets gezet, met de poten vrolijk in de lucht. De bovenkant van rugleuning raakte net niet de grond. Ik zie ons nog zo naar huis fietsen.
Later heeft de vader van een collega (ik werkte toen in het weekend in de beddenwinkel van de vader van Filemon Wesselink, maar dat terzijde) de twee stoeltjes allebei met blauw skai bekleed. Ik meen voor 100 gulden.
We doen er al zo'n 30 jaar mee. En ze blijven leuk, vind ik.
Hier zie je het stoeltje naast een aardige bijzettafel: Onze oude houten slee, die beneden was blijven staan nadat we de kerstboom er op hadden gehad...
In ons nieuwe huis hebben we ons blauwe skai stoeltje opnieuw laten bekleden in een rode wollen stof. De skai was na zoveel jaren intensief gebruik beschadigd geraakt en had geen schuld. Voor een nieuwe look zijn we voor een rode wollen stof gegaan. Ook leuk! De blauwe knopen zijn wel gebleven. 
Nu zag ik laatst deze set van van Teeffelen
te koop bij Whoppah voor 1250 euro.
Ik vind die van ons mooier met het blonde hout.
Maar toch leuk om te weten dat deze Goed Wonen stoeltjes
na meer dan 60 jaar nog steeds tijdloos mooi blijven.
En ook nog steeds aardig wat geld waard zijn.
Bijna tien jaar bloggen!!
Mijn eerste blogbericht hier heb ik geschreven op 2 januari 2013.
Dat zag er zo uit:
Ik vond dat best knap van mezelf:
Een foto maken, die naar mijn pc sturen,
en die afbeelding in een berichtje toevoegen.
Later leerde ik ook hoe ik filmpjes kon uploaden,
verschillende lettertypes en kleuren kiezen.
En natuurlijk elke dag iets verzinnen,
al is dat echt NOOIT een probleem voor mij geweest.
Ik heb gewoon al mijn lief en leed met jullie gedeeld.
Dat is dus bijna tien jaar geleden.
Tien jaar elke dag een berichtje schrijven.
Ik wist helemaal niet waar ik aan begon.
Het was meer voor mijzelf om wat dingen vast te leggen.
Bloggen was toen helemaal nog niet zo populair.
En ik wist ook niet dat mensen het gingen lezen.
Van een paar vrienden en bekenden
tot tegenwoordig zo'n 1000 per dag.
Ik ontdekte gaandeweg dat werd bijgehouden
hoeveel pageviews je 'hebt'.
In augustus 2014 plaatste ik dit screenshot: met de tekst:
Kijk nou eens hoeveel pageviews!
88888.
Vier jaar later 2018 waren het er bijna 1 miljoen.
Een abstract getal wat voor mij alleen maar concreet werd
als ik mensen tegenkwam die mijn blog gelezen hadden.
En natuurlijk ook toen ik ziek werd toen ik van mij
onbekende lezeressen lieve kaartjes en berichtjes ontving.
Daar denk je toch nooit aan als je hier aan begint.
Mooi al die tweeën op een rijtje die ze gevangen had.
En nu komt mijn jubileum in beeld.
Eigenlijk wel iets om te vieren toch?
Ik weet nog niet precies hoe...
Iemand een idee?
Abonneren op:
Posts (Atom)