Binnenkant
Huishouden van Jan Steen
Polly Jones
'En dan is het nu tijd voor de stoplichtenrace!'
Vanmorgen reed ik met onze auto over het kruispunt van de Nieuwstad - Isendoornstraat, waar nu geen stoplichten mee zijn maar van die vertragende verkeersdrempels, en ik moest terugdenken aan iets heel grappigs van jaren geleden.
Onze dochters waren 15 en 16 jaar en zaten allebei op basketbal. Op Oudjaarsavond zouden de meisjes de avond met hun hele team doorbrengen bij hun trainer thuis. Ze zouden spelletjes doen en hun trainer, ook nog een jonge gast zou er voor zorgen dat iedereen weer veilig thuis zou komen. Dat is ook gebeurd. Het hele team heeft eerst degene die het verste weg woonde op de fiets thuisgebracht en zo eigenlijk - met elkaar - iedereen thuis gebracht.
Maar waar het nu over gaat is het moment dat het nieuwe jaar net was begonnen. Om 12 uur werd geproost en naar het vuurwerk gekeken, toen de trainer zei:
'En dan is het nu tijd voor de stoplichtenrace!'
Wat was het geval?De trainer woonde op een bovenwoning aan het kruispunt waar ik het net over had. Daar was ook een oversteekplaats voor voetgangers met een bijpassend stoplicht.
De race ging als volgt: Je drukte op het knopje waardoor het voetgangerslichtje groen werd. En het ging erom dat je zolang het groen was, je zo vaak als je kon heen en weer ging rennen over het kruispunt. Een goede training voor de basketballers.
Maar het geestige was dat de politie op deze avond overal rondreed om te kijken of er geen ongeregeldheden plaats vonden. Die kwamen dan aanrijden, maar moesten stoppen omdat hun stoplicht op rood sprong. Waarna er vlak voor hun neus een meisje zo snel en vaak als ze kon heen er weer rende.
Ze deden niks illegaals, maar een beetje vreemd was het wel.
Ik had graag dat gezicht van de agenten gezien...
Dat relativeert alles!
Wim en ik kijken samen naar de tv-serie: 'Parenthood'. Het is zo'n lieve serie. Ik mag graag zien hoe het gezicht van Wim openbreekt als hij voluit lacht om de grappige scenes. En tegelijk hoe hij volschiet bij de ontroerende gebeurtenissen. Fijn dat hij even bij zijn gevoel komt. Hij is nog steeds heel druk met de zorg rond zijn moeder en heeft al een maand of twee een hele verkrampte nek, waar hij heel moe van wordt.
23 jaar na 2 - 2 - 2002

Deze dominee confronteert Trump op liefdevolle wijze
Farnsworth House
Schortje voor Merel
Soms heb ik wel eens heimwee...
Dat blijft leuk!
Dag Mrs H. te B
Henny schreef me in augustus 2015, bijna tien jaar geleden deze mail:
Dag Jacquelien,In mijn huiskamer, die ik nog (deels) aan het inrichten ben, zit ik met die foeilelijke dingen als een modem, de telefoon / antwoordapparaat, het “kastje” van de digitale tv. Volgens mij mogen die niet in een dichte kast weg worden gewerkt, maar ik vind ze ZO lelijk!
Heb jij soms ideeën over hoe ik ze zo mooi mogelijk weg zou kunnen werken? Misschien een ideetje om een keer een blog aan te wijden?
Henny, wat leuk om dit verzoeknummer van je te krijgen. Ik ga mijn best doen!
Je hebt het over verschillende dingen:
Het modem: Ik neem aan dat je als je een draadloze verbinding hebt van je modem naar de pc / laptop / tablet / mobiele telefoon, het inderdaad niet handig is om die weg te werken in een dichte kast, omdat die de snelheid van je verbinding mogelijk kan verslechteren. Maar helemaal zeker weet ik dat niet; de techniek staat immers voor niets tegenwoordig.
Bij ons komt de kabel voor het modem binnen in de hoek - onder het voorkamerraam - en wij hebben het modem daar dan ook aan de muur opgehangen achter het gordijn, achter het deel van het gordijn dat daar altijd hangt ook in open geschoven toestand. Je ziet er niets van!
De telefoon / antwoordapparaat: Ik denk dat het apparaat zelf vaak niet zozeer het probleem zal zijn, die kan toch wel ergens op een kastje, in de boekenkast, in de vensterbank of zo (liefst een beetje uit het zicht), maar dan bij voorkeur ergens waar je de draden van zo'n apparaat netjes weg kan werken. De hele dradenellende is sowieso meestal rommelig en storend.
Ik probeer draden liefst te laten wegvallen in of achter een kast, onder de vloer, achter een gordijn, in een kabelgootje onder een bureaublad of over (of in) de plint. Vaak scheelt het al als je een witte draad neemt in plaats van de zwarte die vaak aan apparaten zitten. Voor mij is het de beste manier om 'rustig' elk apparaat met de bijbehorende draden / kabels / verlengsnoeren / contactdozen per 'stuk' af te handelen. Dat wil zeggen dat ik er een project van maak en de beste plek uit zoek, bedenk waar ik de stroom vandaan kan halen (soms met een gaatje door de muur vanuit een andere ruimte of kast) en hoe ik kabels zo onzichtbaar mogelijk kan wegwerken.
Het kastje van de digitale tv: Wij hebben niet zo'n kastje, maar wel een dvd-recorder en daar geldt hetzelfde voor:
Je kunt dit soort dingen meestal wel in de kastje bij de televisie wegwerken, maar als je de tv - of de recorder gebruikt -, moet je om de afstandsbediening te kunnen gebruiken vrij toegang hebben tot zo'n apparaat, en dus een klepje of een deurtje open (kunnen) zetten. Maar je wordt er meestal niet blij van als die 'altijd' openstaat. Zeker gezien de alle stekkers en extra techniek die er vaak bij komt....
Soms kun je het proberen op te lossen met een geperforeerde plaat waar de afstandsbediening het gewoon 'doorheen' doet. Ik heb ook wel eens gehoord van mensen die in een landelijke keuken de radio / audio installatie in een rieten mand (en daarmee uit het zicht) hadden gezet en waar de afstandsbediening het gewoon 'doorheen' deed. Is misschien ook een tip.
Hier staat de tv op een plateau. De draden kunnen via een gat direct achter de tv onder het plateau 'zakken'. Onder het plateau aan de achterzijde zou een contactdoos kunnen komen waar dan alle stroom vandaan komt. Zo slingeren er geen losse draden over de vloer. Als je de kussens nu van plek zou ruilen met de kist, zou je het 'televisiekastje' in die kist kunnen zetten. Als je de zoeker van het tv-kastje zo in de kist plaatst dat je hem kan bedienen door de kier van het kist heb je het mooi opgelost.
