Natuurlijk heb ik te weinig foto's gemaakt om een mooi verslagje te maken. We waren in Bloemendaal in een strandtent voor een wijntje en bitterballen. Het was mooi weer met prachtige wolkenluchten. Ook hebben we een oom en tante in Krommenie bezocht, maar helaas geen foto gemaakt. We hebben een wandeling door het oude Haarlem gemaakt waar de oude huisjes met de mooie geveltjes opvielen. En de stadstuinen en kleine steegjes. We hebben wat gewinkeld en geluncht op de Botermarkt.
We zijn op de terugweg aangegaan bij de broer van Wim in Alkmaar die vegan appeltaart en courgettesoep had gemaakt.
.jpg)
Hier twee naast elkaar, maar je kunt ze ook aan elkaar maken en dan van twee kanten bereiken / gebruiken.
Ook een leuke variatie: Een kant van onder tot boven vullen met schoenenplankjes en de andere kant met twee roedes boven elkaar voor jassen...
Op de voorkant kan een spiegel gemaakt worden, met een lamp erboven.
Of, afhankelijk van de plek in de hal kan de voorkant een mooie plek zijn voor een schilderij.
.jpg)
De woo-bi lamp
Vandaag is het 21 september.
De herfst is nu ook officieel begonnen.
Vanmorgen reed ik in de auto in een hele mooie mist
die opsteeg uit het water en de uiterwaarden van de IJssel,
met sfeervolle klassieke muziek op de radio,
en voelde me in eens zo gelukkig!
Maar vandaag is het dan ook voor
de najaarsrondbrief van Binnenkant
Je kunt je daar gratis op abonneren,
maar je kunt hem ook hier lezen.
Een hele fijne dag gewenst!
Een paar weken terug zat ik in de avond alleen op de bank naar de tv te kijken. Het was een mooie zomeravond en de ramen en balkondeuren stonden open. Toen zag ik ineens vanuit mijn ooghoek iets bewegen. Een muisje dat heel snel langs de muur liep.
Ik wist niet wat ik zag. Ik sprong van de bank af en gilde. De muis rende onder de bank door en probeerde onder de boekenkast weg te komen. Daar liep het dood, hij kwam weer tevoorschijn en glipte door een kiertje onder ons fornuis. Ik snelde naar de gang en deed daar razendsnel de kamerdeur achter me dicht en rende naar de voordeur en naar buiten. De ene buurvrouw was niet thuis, een andere bleek ook bang voor muizen maar wilde wel even mee lopen. We gingen door de voordeur weer naar binnen en ik pakte de ragebol uit de gangkast. 'Geluid maken' zei de buur, en we riepen en liepen in onze handen klappend en met onze voeten stampend de kamer in. Ik met de ragebol voor me uit. We zagen nergens een muis. ´Ik zou een blokje kaas buiten op het balkon leggen´ zei de buur. ´Als dat straks weg is, is de muis vast ook wel weg!´ Zogezegd zo gedaan.
Ik zag na een uurtje geen kaas en geen muis meer en deed opgelucht alle deuren dicht. Toch zat ik de hele avond met mijn voeten van de grond, griezelend op de bank, met de ragebol in de aanslag, uit te kijken naar een mogelijke muis. Ik wist tot dat moment echt niet dat ik zo bang was voor een muisje.
Helaas heb ik de laatste tijd zoveel naar, zorgelijk en verdrietig nieuws gehoord van vriendinnen dat ik me die angst voor de muis niet meer helemaal voor de geest kan halen. Ik zou honderd muizen in mijn kamer moeiteloos ruilen voor de kou om mijn hart die bezit van me neemt als ik aan mijn vriendinnen denk.
Een vriendin heeft een dochter die met een zwangerschap van 24 weken en gebroken vliezen in het ziekenhuis ligt en uit de grond van haar hart bidt en hoopt dat ze dag voor dag haar kindje nog even bij zich kan houden.
Een andere vriendin heeft een man met ernstige psychische problemen, wat van haar natuurlijk heel veel, misschien teveel, zorg en aandacht vraagt.
Een lieverd waar ik al 35 jaar vriendinnen mee ben heeft al meer dan een jaar een zware depressie die nog steeds maar niet helemaal van wijken wil weten.
En een van mijn allerliefste vriendinnen heeft pas - en plotseling - gehoord van haar artsen dat ze niet meer genezen kan worden van kanker, al sluit ze zelf een zeldzaam wonder zeker niet uit.
Ik hoop en bid met haar en met al mijn vriendinnen mee.
Als ik dan bedenk hoe lekker onze koffie nu is, lekker sterk en vers gezet met opgeschuimde biologische melk.
Wel zonder suiker, roze koeken en een sigaretje...
Maar wel echt een lekker bakje koffie!
Ik kon erg genieten van de anekdote die deze
persoonlijke beveiligingsmeneer vertelt.
Even kijken?
