In de zee van negatief nieuws en grimmigheid in de wereld deze keer een blogje met alle zegeningen die ik kan tellen:
Ik kreeg zaterdag zomaar dit boeketje bloemen van een goede kennis die me er mee verraste. De dag erop hadden we een fijn telefoongesprek waarin we konden bijpraten en onze belevenissen delen.
De rouwkaart van Ger staat er gezellig naast. Fijn om telkens even naar te kijken.
Ik kreeg uitslagen van mijn bloedonderzoek:
Over de maagbacterie was nog niets bekend, maar let op: bezinking, vit B12, nierfunctie, schildklier, suiker waren allemaal oke! Een fijne opsteker.
Mijn maagklachten zijn nog aanwezig, maar minder. Ik let goed op wat goed valt en eet de hele dag kleine porties. Hopelijk gaat het nu vanzelf over.
Ik heb Sint cadeautjes verzorgd voor mijn schoonouders. Dat was leuk om te doen. Mooie gedichten erbij gefabriekt en mooi ingepakt. Dat was leuk. En oma deed een bestelling: Buren van haar hadden bij haar die mooie sterretjes gezien onze dochter Linde en ik voor haar hadden gemaakt. Kon ik er niet wat maken om uit te delen in de service flat waar ze woont? Natuurlijk, u vraagt wij draaien. Tenminste wij vouwen! Jammer dat ik geen foto heb gemaakt.
Onze kleinzoon Marijn is vandaag jarig: Hij wordt alweer twee jaar. Gisteren mochten we alvast bij hem op verjaarsvisite. Dat was heerlijk. Hier zie je opa die zijn zusje en hem voorleest.
Vrijdag was onze kleindochter een paar uurtjes bij ons omdat onze dochter, haar moeder, een lunch had met vriendinnen in Zutphen. Zo gezellig!
Ik had gevraagd of ze een goed passend truitje van Marijn mee wilde nemen, omdat ik nog wol had waar ik net een truitje voor hem mee zou kunnen maken.
Zaterdag kwam er een vriendin op de koffie. Ik liet haar zien wat ik wilde maken. 'Denk je dat je dat afkrijgt voor deze winter?' vroeg ze. 'Ik denk dat ik het afkrijg dit weekend!' was mijn antwoord. En inderdaad, het breien is klaar. Nu nog in elkaar zetten en draadjes afhechten. Ik maak een foto als het af is.
Ik kan het meenemen als we dit weekend met elkaar Sinterklaas vieren. Als dat door kan gaan tenminste, want tegenwoordig zijn plannen niet veel waard. Er kan zo iets of een positieve test tussen komen.
Zaterdagmorgen ben ik bij de kapper geweest. Ook al zo lekker. De kapsalon van mijn kapster sinds jaar en dag, vast al een jaar of 20, gaat op 1 december haar deuren sluiten. Ik hoopte dat ik voor die tijd nog een keer kon komen, ook om afscheid te nemen. Hun afscheidsreceptie die ze heel zorgvuldig hadden gepland kan door de maatregelen niet doorgaan. Wat jammer is dat toch, dat al dit soort plannetjes in het water vallen. Het was trouwens wel mooi om te zien dat er in de paar uur dat ik daar zat om geknipt en gekleurd te worden er klanten afscheid kwamen nemen. Zoals die grote man die zei: Ik kom hier al 40 jaar, sinds ik een klein jongetje was.
Het is wat!
Wim had zaterdag een koordag in verband met de kooruitvoering op 12 december aanstaande. Door de maatregelen gaan het concert en alle repetities niet door. Niet leuk, maar ineens is het wel een stuk rustiger. En zo kon Wim mij halen en brengen naar de kapper.
En zo gaan we vanavond samen 'Hunted' kijken op televisie. Bijna het enige tv programma dat we samen leuk vinden. En dat we anders altijd terugkijken omdat Wim dan kooravond heeft. Nu gaan we er live voorzitten. Daar verheug ik me op.
Ik heb een nieuwe reeks boeken uit de bibliotheek: Getipt door een bloglezeres. De schrijfster is Elizabeth Jane Howard en de boektitels zijn in volgorde: 'Lichte jaren', 'Aftellen', 'Verwarring' en 'Bevrijding'. De boeken beginnen steeds met een stamboom van de hele familie Cazalet en al hun personeel. Een beetje in de tijd en de stijl van 'Downton Abbey'. Heerlijke boeken om een beetje in te verdwijnen. En ik heb nog lekker veel voor de boeg, want ben pas in het begin van deel 2.
De zon schijnt vandaag. Wat heerlijk na al die grijze dagen.
En, de grootste zegen voor mij: ik voel me beter. Ik heb weer goede zin. Ik kan meer aan, maak me minder zorgen. En dat is voor iedereen in mijn omgeving wel heel erg fijn. Denk ik...
