Als dat alles is...


Een leuke buurtwinkel in de jaren 60.

En dan ontdek ik het rekjesmandje 
dat kops op de toonbank staat met koekjes.
Zo'n zelfde rekje heb ik dus al jaren in huis.
Ik heb het ooit voor mijn verjaardag gekregen.
  Bij onze laatste verhuizing heb ik het bestemd 
voor onze badhanddoeken in onze badkamer.


En het voldoet nog steeds prima.
Ik vind het ook nog steeds tijdloos mooi.
We hebben hem aan de muur opgehangen, 
dus we kunnen er gewoon onderdoor dweilen.
Supermakkelijk.

Destijds heb ik bedacht dat ik niet meer 
handdoeken wilde meeverhuizen 
dan er in dit rekje pasten.

Daar hebben we dus ook nog steeds voldoende aan.
Ik heb alleen geen aparte plek voor de washandjes.
Die liggen nu bovenop de bovenste handdoek.
Nou ja, dat geeft ook niet natuurlijk...

Als dat alles is...


Een tissue doos, maar dan leuk!






Superleuk idee om een mooie doos te maken 
waar je de tissues in kunt doen en uithalen.

Je kunt ze natuurlijk hier kopen,
Maar hoe leuk is het om zelf 
zo iets te verzinnen en te maken?

Dat heb je natuurlijk niet van mij he?

Even diep ademhalen bij een open raam

 


Pascal Campion

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.

Een gure nacht in het najaar,
bijna kale bomen en het regent ook nog.
Dit lijken woonhuizen boven een zaak,
gezien de banen teksten onderaan de prent,
behorend bij een winkel, een restaurant of cafe.
Etagewoningen met mooie hoge kamers,
in een levendige straat in het centrum.

Bijna overal is het donker,
een paar luiken zijn gesloten.
We zien bovenin een grote strook licht
waarschijnlijk afkomstig van straatlantaarns.

Alle aandacht gaat hier naar
de vrouw die uit het raam hangt.
Er staat een kop thee naast
haar in de vensterbank.

Mijn fantasie gaat aan de haal:

Is deze vrouw ongerust en zoeken haar ogen
naar haar dochter die nog steeds niet thuis is?

Is het een vrouw met liefdesverdriet die
even moet bijkomen van een dikke huilbui?

Of, en dat is wat ik zelf denk:

Is het een vrouw in de overgang die niet kan slapen
en eerst moet afkoelen na een nachtelijke zweetbui.
Lekker even diep ademhalen bij het open raam.

Ik zie mezelf een beetje terug:
in de zoveelste slapeloze nacht uit bed
en beneden zitten puzzelen tot ik
helemaal koud was geworden,
voor ik weer naar bed kon.

En Wim die elk raam dicht deed
want hij zat te klappertanden van de kou,
terwijl ik het in dezelfde ruimte aflegde van de hitte.

Toestanden....

Dat was dus mijn laatste rondbrief...


Ik heb sinds 2009 vier keer per jaar een kwartaalrondbrief gemaakt en gemaild naar een steeds grotere groep lezers. Superleuk om te doen. Het waren 56 rondbrieven in 14 jaar, die ik met veel plezier heb bedacht en gemaakt. De foto's in dit blogje komen uit mijn laatste herfstrondbrief, zo gezellig! 

'

Ik voelde me redacteur van mijn eigen 'Libelle' of  'Goed nieuws krant'. Een beetje 'De Jacquelien', of beter nog 'De Binnenkant', vol met leuke tips die iedereen kan toepassen en die meestal juist niet al te veel geld en moeite kosten maar wel fijn woongeluk opleveren. 

Tegelijk was het natuurlijk fijn als voormalige opdrachtgevers of (oud) cursisten weer iets van mij in hun mailbox kregen en er soms daardoor aan dachten om mij weer eens te vragen voor een verbouwing, een nieuwe kleur op de muur of om te komen helpen met het orde scheppen in hun administratie of om hun kasten of hun zolder te komen opruimen. Dus ook op het gebied van werk was deze rondbrief niet verkeerd. 

Pas merkte ik dat Internet Explorer, de methode waarmee ik deze rondbrief maak en verstuur niet meer werkte. Toen ik dat doorkreeg moest ik even slikken maar ik nam eigenlijk heel snel de beslissing om er dan ook maar mee te stoppen. Iets wat ik eerder niet echt had overwogen; De rondbrief hoorde gewoon - heel vanzelfsprekend - een beetje bij mijn leven. 

De technische oplossingen die Wim aandroeg om alsnog iets te maken wat er ongeveer hetzelfde uit zou zien leken me omslachtig en ik raakte verveeld en moe bij gedachte om iets nieuws aan te moeten leren waarbij ik me gelijk zo'n digitale kneus voel. 

Misschien is het ook wel genoeg geweest. Veel mensen worden tegenwoordig al vaak overstelpt met nieuwsbrieven en reclame. Bovendien heb ik natuurlijk ook al sinds 2013 dit dagelijkse blog, dus wie mij en mijn ideetjes wil volgen kan daar ook op terecht.

Mochten er mensen zijn die geen genoeg kunnen krijgen van mijn rondbrieven, ze zijn allemaal aan te klikken en terug te lezen op mijn website. Misschien zijn ze soms iets gedateerd, maar meestal nog vol met tips en ideetjes die nu nog steeds goed toe te passen zijn. Dus waarom niet lekker daar even rondstruinen?



Ik ben nog aan het studeren op een manier om mijn blog te volgen en als lezer elk nieuw blogje per mail te kunnen ontvangen. Die mogelijkheid was er eerder wel: je kon je als lezer van mijn blogberichten daar zelf voor aanmelden en trouwens ook weer afmelden, maar dat heeft Blogger geblokt. 

Ik kan nu zelf wel iemand per mail uitnodigen om op de maillijst te komen, maar ik weet nog niet hoeveel mensen er op zo'n lijst mogen van Blogger. Dat wil ik nog uitzoeken, zodat ik de 1694 lezers van mijn rondbrief dit zou kunnen aanbieden. Maar als daar een maximum aan zit wil ik dat eerst weten voor ik het aanbied....

Ik voel me een beetje melancholisch over de rondbrief die ik nu niet meer hoef te maken. Ik zal nog wel een mail maken en dit aan alle lezers laten weten, maar dit was het dan. 

Het geeft ook niet. Ik ben zo langzamerhand mijn werk ook wat aan het afbouwen. Ik ben natuurlijk ziek geweest en heb moeten revalideren waardoor mijn werk wat meer op de achtergrond kwam te liggen. De Coronatijd heeft ook niet geholpen. Maar ik merk ook dat ik volgende zomer 65 hoop te worden, en tegen mijn pensioen aan het lopen ben en wat meer tijd neem voor andere dingen dan werk. Hoe leuk ik mijn werk ook altijd gevonden heb. En nog steeds vind, want helemaal stoppen is echt niet aan de orde, maar soms even op een lager pitje.

Dus het blijkt ineens dat ik afgelopen september mijn laatste rondbrief al gemaakt heb. En toen wist ik niet dat het mijn laatste zou zijn... 






Een variant op de papieren aankleedpop van vroeger


Gisterenavond hadden we onze 'Vrouwentuin',
een groep vrouwen die al meer dan 20 jaar 
(meest) maandelijks samenkomt om te eten
te genieten en ons leven te bespreken.

Toevallig deze keer hadden we niet gekookt, 
maar een rijsttafel van de Bio Toko (hier beneden) besteld.
Superlekker en gezellig met alle gerechtjes en smaken.

Toen bleek Sinterklaas nog langs te zijn geweest,
dat hadden we kunnen verwachten op 5 december...
Dit hebben we gekregen: 


We kregen dus allemaal een boekje 
met daarin wel dertig vrouwen 
die we konden versieren 
met bijgeleverde kapsels, kleding, 
accessoires zoals, zonnebrillen, tassen, 
oorbellen, paraplu's petten en zelfs honden...

We hebben zo heerlijk zitten plakken,
ondertussen pratend over ons eigen uiterlijk, 
over waar we best blij mee waren of waar 
we mee gestruggeld hebben in ons leven,
zoals onze haarkleuren en haarverf   
en over mislukte permanentjes.
Over modestijlen en make-up.

We hebben het natuurlijk ook 
nog over andere dingen gehad, 
maar dit was ook wel eens leuk, 
zeker voor de afwisseling. 

Jammer dat Wim er niet was 
om een foto van ons te maken,
het was zo knus bij kaarslicht.

Kijk dit waren onze eerste schepsels.
Enne... we kunnen er nog veel meer maken. 
'Elke dag eentje', zei onze kleindochter die dit pakje 
toevallig ook van Sinterklaas had gekregen.


Kaartjes voor Herman van Veen, zo blij mee!!




Wij hebben zondag al pakjesavond 
gehad bij onze (klein) kinderen,
Zonder surprises en gedichten want 
daar zijn ze nog wat te klein voor.
We hadden afgesproken alleen 
wat pakjes voor de kleintjes.

Maar ondertussen werden we wel verrast 
met kaartjes voor Herman van Veen 
aanstaande vrijdag in Deventer.
Zo blij mee!

En met de chocoladeletter ook hoor!
Ik kreeg de Q, voor het eerst trouwens.
Leuk want die heb ik ook in mijn naam...


Superslimme methode om plastic uit de rivier te vissen


Al een tijdje post ik elke maandag
een blij en vrolijk makend bericht.

Bijvoorbeeld een goed idee voor een meer 
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken. 

En soms post ik ook gewoon iets 
grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.
Om de week een beetje goed te beginnen.


Deze week een superslim bedachte methode 
om plastic uit de rivieren te halen voordat 
dat in de zee terecht zou komen.

En eigenlijk heel simpel, zonder bijwerkingen 
of schade voor de natuur of de scheepvaart. 

Gewoon door een slang met gaatjes op de bodem 
van de rivier te leggen waar lucht door wordt gepompt.

Door de luchtstroom bubbels wordt al het plastic
meegevoerd en opgevangen in een bak,
waar het uit kan worden gehaald.

Enne... een initiatief van eigen bodem,
door Hollandse ecologen ontwikkeld.

Kijk maar eens naar dit  
filmpje of dit filmpje


Wat boffen we toch!


Gisteren heb ik een heerlijke middag gehad met
het maken van mijn stemlijst voor de top 2000.

Lekker grasduinen en genieten van alle mooie muziek.
En heel makkelijk, want je kunt op de stemlijst
de nummers aanklikken en beluisteren.
Ik kreeg mijn gekozen lijst in de mail.
Wat boffen we toch!

Je hebt gestemd voor de NPO Radio 2 Top 2000 en dit is jouw stemlijstje: