De verhuizing en onze kinderen...

Onze dochters zijn niet onverdeeld blij met onze verhuizing.

Dit huis is hun ouderlijk huis sinds 27 jaar. 

En dat wordt zomaar opgebroken...

Daar hebben ze wel verdriet van.

En nu moet onze oudste dochter

ook nog alle middelbare schoolspullen  

die ze hier nog had liggen sorteren en opruimen.

Ze is al een paar keer geweest om het uit te zoeken.

Dan komen herinneringen uit die tijd naar boven. 

Vandaag kwam ze deze schoolopdracht tegen:  

Wij vinden de tekening van het huis 

en de plattegronden heel mooi gelukt.

En de voor- en nadelen die ze hieronder opsomt,

gelden vandaag de dag allemaal nog helemaal. 

We gaan niet voor niets verhuizen...

Vanmiddag een uurtje met een gouden randje:

Na alle warmte en een doorwaakte nacht zaten

we met onze dochters, kleindochter en schoonzoon

en hele lieve vrienden op ons balkon te smullen

van taart, heerlijke gazpachosoep en kersen

die ze allemaal mee hadden gebracht. 

Feestje!

Kijk eens hoeveel mensen op ons balkonnetje passen.

We hadden net onze ronde balkontafel verhuisd

en de parasolletjes aan de balustrade gemaakt...

Zo gezellig! 

We voelen ons steeds meer thuis.

Nog een paar dagen klussen.

Vanaf maandag komt onze nieuwe vloer.

Toch voelt het allemaal af en toen nog onwerkelijk...

De plattegrond van ons nieuwe huis!

Voor wie het leuk vindt:

Dit is de plattegrond van ons nieuwe huisje.

Voordelen die wij ervaren:

 De keuken in een tussenstuk tussen zit- een eethoek.

De beweging: het 'een rondje kunnen lopen', 

via gang en de twee deuren in de woonkamer. 

De lange muur in de woonkamer van 12 meter.

Openslaande deuren naar het balkon.

Merkwaardig en opvallend:

In de gang zitten inclusief de voordeur

maar liefst tien!! deuren.

In het midden van de gang

doen wij soms 'de dans met de deuren'...

Update nieuwe huis.

Mijn ingelijste plantjes hangen net als in het oude huis naast de voordeur.

ochtendzon in de woonkamer               nu al gekregen bloemen

De eerste klus voor hulpen Jan en Jon:

de keukenkastjes boven het aanrecht weghalen.

              Dat geeft lucht...                     De kastjes komen in de berging.  

             Alle hulp is geweldig!

Het turquoise vlak is bijna weg.

Het bruin bij het raam is bijna weg.

De vertrouwde lampjes hangen bijna allemaal. 

 retro in de gang en op het toilet en op de badkamer 

Onze slaapkamer is grijs groen.

De kapstok hangt ook.

Er zijn twee grote wanden met veel gaatjes.

Die zijn we nu allemaal aan het dichten.

Linde maakte dit filmpje vanuit de werkkamer. 

uitzicht uit de werkkamer

Van onze ander dochter kregen we toen dit appje:

Denkend aan Zutphen

zie ik geel-blauwe treinen

traag door het dubbele

werkkamer raam gaan.

Rollers en kwasten

trap, kruk en verfemmer

hebben gezamenlijk 

hun werk al gedaan.

Daar word ik allemaal zo blij van.

Nu op naar het huis!

Verder!

Een winters plaatje tijdens een hittegolf...

Een mooie herinnering aan de tijd in ons oude huis: 

Onze eerste winter hier was een echte kwakkelwinter.

Het had nog helemaal niet gesneeuwd.

Op 1 maart 1993 werd onze Elsje 4 jaar. 

Toen we wakker werden was de hele wereld wit!

 Wat een mooi verjaarscadeautje was dat!

Wat een jonge papa nog, die hier

een fijn potje sneeuwballen jongleren showt!

Leuk om te zien dat onze tuin toen nog ophield 

bij de achterkant van de schuur van de buren.

Later kregen we er een heel stuk tuin bij.

En die boom - hier links - verdween.

Daar heb ik nog mooie foto's van.

Kom ik later op terug.

Een fijne dag gewenst!

Rustig aan, veel pauzes nemen en veel drinken!

Doen wij ook vandaag als we met zeven man 

in ons nieuwe flatje gaan klussen....

Geen zomerse rondbrief van Binnenkant

Gisteren 21 juni is de zomer van start gegaan 

zonder de zomerse rondbrief van Binnenkant.

Dat is voor het eerst in tien jaar rondbrieven. 

Maar door alle opruim- & verhuisdrukte

is het er gewoonweg niet van gekomen.

Ik zal proberen om van de najaarsrondbrief 

een extra dikke & feestelijke editie te maken.

En ik wens alle rondbrieflezers 

een prachtig mooie, zonnige zomer!!

We hebben de sleutels!

Geen oog dicht gedaan, maar gisteren waren we om 9 uur 

met een auto vol spullen bij ons nieuwe appartement flatje.

Daar kwamen een man en vrouw van de woningbouwvereniging

en samen onderzochten we hoe de afstandsbediening 

van de poort van onze parkeerplaats werkte.

Alles nieuw en onwennig, ook voor de experts...

Voor de meneer was dit ook een nieuwe functie;

En grappig, hij dacht heus dat we beneden ook 

een eigen berging hadden, die wel even ging zoeken.

Ik hielp hem het hopen, maar helaas niet gevonden.

Was toch leuk geweest.

Meneer revancheerde zich later voortreffelijk

toen hij een extra lichtpunt achte de spiegel 

in de badkamer ontdekte die wij 

eerst niet hadden opgemerkt.

Afijn, we hebben het huurcontract getekend,

per telefoon, een eerste huurbedrag betaald en 

we kregen de sleutels en een klein kadootje: een rolmaat.

Leuk en nuttig, want voor veel dingen is dit huisje te klein... 

Toen kwamen er twee vriendinnen en we gingen koffiezetten.

Supergezellig, het zonnetje scheen naar binnen in de zitkamer,

en iedereen vond het reuze meevallen.

Er kwam een buurvrouw die ons bij haar uitnodigde, 

waardoor we zagen dat er in haar werkkamer

heus meer paste dan je denkt als het leeg is. 

En deze buur heeft ook haar bed in de kleine slaapkamer, 

waar de deur net niet helemaal open kan draaien, 

maar wat inderdaad helemaal geen probleem is. 

We voelden ons heel welkom. 

'S avonds kwam een dochter, die een filmpje maakte 

voor haar zusje die dit weekend aan het kamperen is.

Ze vond het goed als ik hem hier op mijn blog zet:

een tour door de flat

Daarna kwam er nog een vriendin

 met bloemen uit haar tuin en een lieve kaart.

 

Bij het weggaan, bedacht ze ineens dat dit behang 

wat we weg wilden hebben in de gang 

misschien wel makkelijk er af zou gaan. 

En inderdaad binnen vijf minuten 

hadden we alles er af. 

Weer een klus klaar.

Zo gaan we er weer naar toe:

er komt iemand de vloer opmeten. 

En er komt klushulp.

Zo fijn.

Iedereen een hele mooie dag gewenst.

Het wordt prachtig weer.

Dat was het opruimen!

Gisterenavond kwam ik thuis na een avondje 

met mijn vriendinnen van de vrouwentuin, en 

trof Wim, met onze dochter, bij de vuurplaats

- helemaal achterin onze tuin - 

die samen net begonnen waren 

met het maken van een vuurtje.

Gezellig!

Ik kon gelijk aanschuiven.

Op de foto die mijn dochter ongemerkt maakte, 

kijk ik weliswaar nogal zorgelijk serieus, 

maar het was eigenlijk vooral ontspannen.

Wim verbrandde allerhande snoeihout,

maar ook onbehandeld houten resten, 

zoals mandjes, bakjes en kistjes.

Ook het krukje dat onze dochter ooit maakte 

op de middelbare school moest er aan geloven.

Het werd langzaam helemaal donker

en herinneringen ophalend hebben we 

de hele handel vrolijk opgestookt.

Dat ruimde ook weer lekker op.

Vanmiddag bracht Wim met een vriend 

een auto vol grote spullen naar de stort.

Daar hoeven we nu ook niet meer heen.

Dat was het opruimen!

Nu komt de rest: poetsen, schilderen, 

gaatjes vullen en andere gaatjes boren,

kastjes, lampen en foto's / schilderijen ophangen

en meubels uit elkaar halen en in elkaar zetten

en natuurlijk uiteindelijk alles verhuizen.

We hoeven ons niet te vervelen... 

Even diep ademhalen, koffie en verder maar weer!

Deze week heb ik twee dagen een uur of vijf 

besteed aan het leegmaken van deze ladekast. 

Een loei van een kast, vooral heel diep. 

Afgeladen vol met tekeningen en papier. 

Het wegdoen bleek veel lastiger 

dan het uitzoeken van handdoeken of pannen.

Het is allemaal bijna 40 jaar oud,

maar vol met herinneringen 

want bijna alles is zelfgemaakt 

en daarmee onvervangbaar.

Maar ik heb dapper doorgezet.

Deze stapel op tafel mocht weg.

Teveel voor onze oud-papiercontainer.

En onhandig omdat glad papier 

alle kanten op glijdt als je het op pakt.

Wat te doen?

We hebben een laken op de grond gelegd 

en de grote vellen daar op gestapeld.

Toen de punten bij elkaar geknoopt, het samen 

de trap afgesjouwd en in de auto gedaan.

Op het recycle plein konden we het laken 

omkieperen boven de papiercontainer. 

Daar lag het. 

Even diep ademhalen en naar huis.

Koffie en verder maar weer.

Met wat mocht blijven heb ik twee kokers gevuld.

Eentje met tekeningen uit mijn academietijd.

Eentje met grote lege vellen calqueerpapier.

Die kokers passen nog precies 

achter de lakens in de linnenkast.

Verder vulde ik een tekenmap met werk 

van een formaat dat net in die map paste.

Die map past denk ik wel op de linnenkast.

En een koffer die nog onder het bed past 

vulde ik met kleiner werk, tekeningen en foto's 

en met pakken nog mooi leeg papier. 

--------------------------------------------

Gisteren had ik het ineens even te kwaad:

Zouden we geen spijt krijgen?

Doen we hier wel goed aan?

Zouden we nog terug kunnen?

Ik mocht bij een vriendin mijn verhaal kwijt. 

Het precies onder woorden brengen van 

al die dubbele gevoelens was genoeg. 

Uithuilen hoefde ik toen eigenlijk niet meer....

Het is gewoon stressvol: verhuizen! 

Inderdaad, het zou best kunnen dat we spijt krijgen.

Maar op andere momenten zijn we misschien juist blij.

En als het helemaal niet bevalt zoeken we wat anders.

 -------------------------------------------

Nu alleen nog mijn dia's uitzoeken.

Hopelijk lukt dit vanavond.

Want morgen krijgen we de sleutel!!!!

27 jaar geleden...

Deze foto's vond ik terug in ons fotoalbum.

Het was op de dag van onze verhuizing.

Het voortuintje nog raar kaal. 

En met zo'n ouderwetse auto 

(van onze buren) voor de deur.

Achter nog met de oude schuur en

het kleine terrasje onder het balkon,

dat we later zelf hebben vergroot.

De foto's daarvan zal ik 

ook nog eens even opzoeken.

En die kleine meisjes in het gras,

waarvan er eentje nu zelf moeder is...