Omdat het óók om de presentatie gaat!


Op de kunstacademie waar ik
ben opgeleid tot interieurarchitect 
was dit een gevleugelde uitspraak:
'Het gaat óók om de presentatie!'

Gisteren aten we met onze buddy's in de tuin
van een andere Nederlandse buddy.
Dit had onze buddy gemaakt.
Wat een gezellige presentatie:
een aardappelsalade met een bloemetje en
watermeloen die je zonder vorkje kunt eten.
Ze heeft het zo kunstig gesneden dat 
de schil een stukje handvat vormt,
waar je zó van af kunt happen.

Dit was een maaltijd van een week terug,
waarbij onze alles kunnende buddy dit maakte:
champignon lasagne met een heerlijke, frisse salade.

'Eten jullie een soepje mee?'
Vorige week zondag waren we bij vrienden, 
Dit soepje presenteerden ze met deze
uitgebreide, gezellige borrelplank,
met vis en kaas en avocado
en deze salade met stokbrood.

En gisteren dronk ik koffie bij een vriendin. 
Zal ik er even een tosti bijmaken?
Kijk nou hoe leuk?
Een aangeklede tosti 
met alfalfa, avocado en tomaat.

Het gaat in alle gevallen om 
de aandacht die er aan besteed is.
Zo lief! 

De rode lijn voor Gaza


Op maandag post ik meestal
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.

Om de week een beetje goed te beginnen. 



Het is geen blij bericht, maar wel een bericht dat ik graag deel.
Gisteren zijn zoveel mensen naar Den Haag gekomen 
voor de demonstratie tegen de oorlog in Gaza.

Ze demonstreerden tegen de bommen, 
de vernietiging van scholen en ziekenhuizen
de uithongering die als oorlogswapen wordt ingezet.
En tegen het standpunt van de Nederlandse regering 
die niet in verzet komt tegen de regering van Israel.
En om zoals een vriendin het verwoordde:
het gevoel te hebben 'IETS' te kunnen doen.

Zelf sta ik volmondig en van harte achter deze demonstratie.
Maar ik zag op tegen de drukte, de overvolle treinen, 
de mensenmassa en de overprikkeling die daar 
voor mij bij hoort; dus ik bleef thuis, 
met pijn in mijn hart.
 
Gelukkig gingen er veel mensen vanuit Zutphen.
En er ging wel een rood jurkje van mij mee 
dat een vriendin van me leende. 
Was ik er toch een beetje bij.


PS Hieronder een stukje uit de NRC
dit naar aanleiding van de opmerkingen 
die ik eerder kreeg op dit blogbericht.


Laten we vooral blijven 
luisteren naar elkaar, 
blijven praten met elkaar, 
ook al zijn we het niet eens.

Het touwtje uit de brievenbus


'Ik heb een prachtig leven gehad. Ik wil dat jullie het ook hebben', zo sprak Jan Terlouw in 2016 tot de jeugd bij zijn beroemd geworden tv-optreden bij De Wereld Draait Door.

Hij hield een helder en gepassioneerd pleidooi voor het weer vertrouwen hebben in elkaar en voor een rigoureus klimaatbeleid om de wereld te redden. even luisteren


Jan Terlouw schreef dit prachtige gedicht over mijn lievelingsrivier De IJssel. even luisteren 

Uren kan ik kijken, in gedachten vaar ik mee.
Eeuwig draagt de IJssel levend water naar de zee.
Altijd in beweging, van de bergen tot de kust.
In een hectisch leven brengt de IJssel zoveel rust.

Ik geef toe, rivieren, stuk voor stuk wonderschoon,
maar toch, onze IJssel, spant voor mij met stip de kroon.
Kijken naar de IJssel, naar de ader van het leven,
die ons door de eeuwen, zoveel welvaart heeft gegeven.
Die ons in contact, met andere landen heeft gebracht,
drager van het vrachtschip, en ook van het luxe jacht.

Biotoop van veel, van zoveel planten, zoveel vissen.
Voor geen geld zou ik mijn mooie IJssel willen missen.
Altijd zoveel mensen, onophoudelijk bewegen.
Overal gepraat, wat is stilte dan een zegen.
Even wat teveel, en ik breek er dan soms uit.
’t Kabbelen van de IJssel, da’s pas superieur geluid.
Als je me dus vraagt: ‘Waaraan beleef je echt plezier?
Wie is je grote liefde?’ Dan wint uiteindelijk mijn rivier.

Dank je wel, Jan Terlouw

De lente proeven


Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.

Joy Laforme

Hoe mooi ziet alles er uit met bloesem aan de bomen.
Ook midden in de stad proeft iedereen de lente.
De mensen in hun mooie lichte huizen bij het raam, 
de vrouw met het vrolijke hondje op de stoep.
Alles ziet er beter uit als de zon schijnt en 
de bloemetjes door de lucht dwarrelen.

Ik wens iedereen een mooie dag!


Een wastafel voor Max?



Als ik Max Verstappen was,
 of een garage, een tankstation of 
zoiets als een autosloperij zou hebben, 
dan zou ik deze wastafels nemen!

Iets wat niet kan missen en er toch leuk uitziet!


Oh, soms verlang ik naar de eenvoud die ik nog ken uit vroegere tijden. Heus niet in de sfeer van oma vertelt en vroeger was alles beter.

Maar dit soort illustraties van een simpel patroontje voor een lief jurkje zie je nu bijna niet meer. 

Ik winkel tegenwoordig bij een grote maten winkel. Mijn lieve buddy heeft van een jurkje en een linnen wijde broek die ik daar kocht een patroon gemaakt. Het zijn eenvoudige modellen die ik nu makkelijk zelf kan namaken in een stofje van de markt ofzo.

Dat is handig als ik weer eens iets nieuws zou willen, al heb ik echt ook wel weer genoeg nieuwe kleding gekocht sinds ik een paar zomers terug bijna alles wat me toen niet meer paste weg heb gegeven. Maar soms is het leuk om zelf weer iets te maken. En dan liefst iets dat gewoon niet kan missen en er toch leuk uitziet.


Over hersenen en stierenballen...



Ik kreeg deze uitnodiging voor maandagavond: 

Een maaltijd en een goed verhaal in een buurthuis hier vlakbij. Kosten vier euro.

Onze Iraanse Buddy zou een Iraanse maaltijd verzorgen, des te meer een reden om te gaan, want ik heb al verschillende keren mogen proeven van haar kookkunsten.

Het verhaal was heel leuk en inspirerend. 

Even later kregen we ons opgemaakte bordje.


Dit was de maaltijd die we voorgeschoteld kregen.
Het zag er lekker uit en het was ook smakelijk.
Helaas vond ik het nodig om te vragen 
wat voor vlees we hadden gekregen.
'Dit is lamslever en -hart.'

Dat vond ik toch even slikken. 
Ik heb ooit wel kippenlever gegeten, 
maar hart, had ik nog nooit gekocht 
of zelfs maar in een winkel gezien.

'Ja', zei de kok: 'In Iran is dit een dure delicatesse, 
maar hier is het goedkoop bij de Turkse slager'.
Ze had slechts 40,- euro voor de boodschappen
 en daarom was de prijs doorslaggevend geweest.
'Maar deze slager had echt mooi vlees hoor!' 

Soms kun je beter maar niet alles weten. 
Waarom had ik er toch naar gevraagd? 
Het smaakte trouwens heel goed, 
dus ik heb het braaf opgegeten.

Het gesprek ging over hoe vroeger alles 
van een dier werd gebruikt en gegeten.
En in Iran was dat dus ook heel gebruikelijk.
Onze buddy vertelde me via Google Translate 
dat ze een keer een gerecht voor me zou koken, 
met een onuitsprekelijke naam. 'Heel lekker!'

Ik vroeg wat het was: 
Ze wees op haar hoofd: hersenen.
Ze schoten allemaal in de lach over de 
uitdrukking die ze om mijn gezicht lazen.
'Doe geen moeite' zei ik nog..

'En', vroeg mijn overbuurvrouw via 
de Google Translate aan de kok: 
'Eten jullie ook wel stierenballen?'
'Ja, dat is echt heerlijk', zei ze,
'die ga ik zeker een keer voor je koken!'
Tja...

Mensen hoop geven


Op maandag post ik meestal
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.

Om de week een beetje goed te beginnen.


Deze week woorden van hoop 
uitgesproken door Dr.Jane Goodall.
Je kunt het hier bekijken en beluisteren. 

Voor iedereen die dit filmpje niet kan openen, 
of de Engelse taal niet machtig is heb ik het proberen te vertalen. 

Dit zegt ze:  

De mensen kijken naar alle problemen in deze wereld en worden daar somber van. En natuurlijk voelen ze zich zo. Ze komen naar mij en zeggen: 'Kijk, wat er allemaal gebeurt in de wereld. Ik ben maar alleen. Wat kan ik in mijn eentje daar aan doen?'

'Kijk in je eigen gemeenschap en omgeving naar wat je stoort. Is het verspilling? Is het de manier waarop er met mensen wordt omgegaan? Kijk wat je daar aan zou kunnen doen om het te veranderen en verbeteren. Al is het maar iets kleins. En zoek dan medestanders. Samen met vrienden ga je merken dat je wel verschil kunt maken. Dat geeft je een goed gevoel. En daardoor wil je meer doen. En dat zal anderen inspireren om ook meer te doen. 

Iedereen heeft impact op onze aarde. We kunnen elke dag kiezen voor de impact die we willen nalaten. En als we de keuze die we daarin hebben uitdragen, zal dat andere mensen inspireren en hoop geven. Mijn missie is om alle mensen hoop te geven. Want als we de hoop verliezen worden we apathisch, doen we niets en zijn we verloren.

 

De wereld is mooi en tragisch tegelijk


Deze uitspraak las ik in dagblad Trouw.
Het trof me omdat ik dat ook zo zie en voel.
Tegenwoordig vind ik het echt lastig om 
zomaar onbekommerd vrolijk te zijn.

Je hoeft alleen de krant maar open te slaan
en de narigheid, slechtheid en wreedheid 
in de wereld komt met bakken binnen.

Tegelijk vind ik het heerlijk om plezier 
te maken met onze kleinkinderen 
als ik ze op vrijdag uit school haal 
en we samen een ijsje eten.
Van alle kanten horen we dat het allang 
ver over twaalf uur is met alle pfas, 
alle zeeen die worden leeggevist, 
de aarde die we alsmaar uitputten 
en het water dat niet meer schoon is.
De oorlogen, de doden en de angst,
die voor ons nu nog ver zijn, maar 
bittere werkelijkheid voor velen.  

En dan zelf genieten van 
vrolijk zingen in mijn koor, 
het vieren van een verjaardag, 
van gezellig fietsen met Wim, 
en een wit wijntje op het balkon.

Het valt toch helemaal niet te rijmen.
Behalve als ik leer om te accepteren
dat de wereld mooi en tragisch tegelijk 
is en dat er te midden van alle verdriet 
ook schoonheid en plezier mag zijn.

Hoe doen jullie dat?

Puur woongeluk



Het mooie weer komt er weer aan. 

Ik heb ineens zin in van 
die lange, zwoele zomeravonden 
om samen lekker lang buiten te tafelen,
en vijf kwartier in een uur te praten 
of een leuk spel te doen.

Dat is voor mij puur woongeluk!

Een gezellige woonkeuken!


Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.

En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.

Marcel Dargis

Een woonkeuken zoals een woonkeuken wel mag zijn.
Met een enorm fornuis en een grote ronde tafel om 
met zijn allen aan te eten en huiswerk te maken.

Er liggen gezellige voddenkleedjes op de grond.
Er hangt een kalender aan de muur, er is een poes 
en een moeder met een schortje en een kookboek.
Er is een doorgang naar de bijkeuken en 
een lekkere stoel bij het raam 
om de krant in te lezen.
Nostalgie alom.

Onbetaalbaar!


Lachen met vriendinnen
daar kan niet veel tegen op!

Als je dat op foto vast weet te leggen
kun je daar - ook na jaren - nog 
met een glimlach op terugzien.


 




Ik neem me elke keer weer opnieuw voor 
om gewoon veel meer foto's te maken.
Het is onbetaalbaar om te hebben.


Applaus!!


Ik doe elke dag de vijf- en zes-letterwoord puzzels van NU.nl
Zoals je hier kunt zien puzzelde ik het woord GEZOND.

Behalve dat het op zichzelf al een mooi woord is,  
had ik dat zes-letterwoord gisterenochtend 
voor de 182e keer op een rij goed.
Een reeks van meer dan een half jaar
achter elkaar elke dag. Applaus!!

In dat half jaar heb ik een paar keer geluk gehad. 
Soms heb je echt nog tot bij de laatste poging 
de keuze uit verschillende oplossingen.
En dat vond ik dan zo spannend; 
ik wilde de reeks niet verstoren.
Gelukkig viel het dan toch goed.
Wat kan een mens soms blij zijn 
met onbelangrijke, onnuttige bijzaken!

Levensverzekering - belegging - woekerpolis


In 1993 nodigde wij een meneer bij ons thuis om te praten over een levensverzekering.

Onze dochters waren toen vier en vijf jaar en we hadden helemaal nog niets geregeld. We wilden in het geval dat een van ons zou komen te overlijden een bedrag krijgen om de uitvaart van te betalen en om ons leven dan in - ieder geval een tijdje - wat makkelijker te maken. We zouden dan niet gelijk hoeven te gaan bezuinigen of verhuizen om goedkoper te wonen. We hadden geen eigen huis, we woonden gehuurd, maar de huur was niet misselijk. En we hadden toen geen recht op huursubsidie. Wim zijn leven werd verzekerd voor 40.000 gulden en dat van mij voor 20.000 gulden. Wim was kostwinner en ik zou meer nodig hebben dan hij, omdat hij meer verdiende met een vaste baan in het onderwijs. Ik had als zzp-er een veel onzekerder bestaan. En ik bracht ook minder geld binnen dan hij. Wim zou, als ik zou wegvallen, wat minder kunnen gaan werken of het geld gebruiken voor de kinderopvang. 

Het mooie van deze verzekering was, zo werd ons voorgespiegeld, dat er van onze inleg - naast het deel voor de verzekeringspremie - ook nog een deel zou worden belegd. We zouden als we allebei (in ons geval op de dezelfde dag) 65 jaar zouden worden een bedrag tegemoet kunnen zien van 50.000 gulden, in de meest reeele schatting. Als de verzekering meer waard zou zijn dan het verzekerde bedrag bij overlijden zouden we dat ook nog uitgekeerd krijgen. Mochten we allebei tegelijk overlijden dan ging het geld naar onze kinderen. 

Dat leek ons wel wat. Zo was het geld nooit helemaal weg. Bovendien werd er 'groen' belegd, dus in duurzame en milieuvriendelijke bedrijven.

Per 1 april 1993 namen wij dus deze levensverzekering / belegging bij een organisatie die toen Eagle Star heette. De kosten waren 50 gulden per maand, later in euro's 22,69 euro.

Eagle Star werd later Falcon Leven en daarna overgenomen door ASR/AEGON.

Maar toen waren we er inmiddels al achter dat we een woekerpolis hadden aangeschaft. De meneer die bij ons thuis was geweest kreeg elke maand geld voor zijn bemiddeling en er werden veel meer kosten ingehouden dan van tevoren was beloofd. Er resteerde daardoor minder geld om te beleggen. En met die beleggingen ging het ook niet al te best. Tenminste, met de beleggingsresultaten. We kregen elk jaar een overzicht van de waarde op dat moment, en de bijbehorende waarschuwing dat we het streefbedrag van 50.000 gulden echt never nooit zouden gaan halen.

We hebben zelfs nog overwogen om de verzekering af te kopen. We zouden er dan 1000 euro - later was het bod 1500 euro - voor vangen. Dat hebben we uiteindelijk niet gedaan. Gelukkig maar, want zo is op onze 65e verjaardag toch nog een bedrag van 10424,58 euro aan ons uitbetaald. En warempel gisteren kregen we via de organisatie consumentenclaim nog een bedrag van 959,79 euro op onze rekening gestort. Samen goed voor een bedrag van 11384,37 euro.

Vanmorgen heb ik nu maar eens uitgerekend wat wij nu betaald hebben al die jaren en wat het ons heeft opgeleverd: Van april 1993 tot juli 2024, dat is 376 maanden, betaalden wij 22,69 per maand, dat maakt een totaal van 8531,44 euro. 

Als we van de 11384,37 euro opbrengst, 8531,44 euro aan kosten aftrekken houden we 2852,93 euro 'winst' over. Als we het geld op de bank hadden gezet hadden we misschien wel meer rente ontvangen, maar dat reken ik nu even niet mee.

En we zijn gedurende de hele looptijd, al die 31 jaar, verzekerd geweest voor de verzekerde bedragen van 40.000 en 20.000 gulden. Je hoopt bij dit soort kosten toch altijd dat je dat voor niets betaalt. Ik vond het al die tijd een fijne gedachte dat we in ieder geval 'iets' geregeld hadden. 

PS Ik moet nu zelfs weer even wennen aan de gedachte dat we nu bij overlijden zelf voor de kosten van een uitvaart staan. We hebben gelukkig wel gespaard, maar met de huidige inflatie wordt dat geld minder waard en moeten we misschien toch eens verder kijken of we daar iets voor willen regelen.   

Onze vrijheid vieren!


Op maandag post ik meestal
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.

Om de week een beetje goed te beginnen.


Op deze feestdag waarop we de vrijheid vieren
post ik twee foto's die voor mij alles zeggen.

We kunnen alleen vrij zijn als de rechtsstaat
onze rechten als vrij burger beschermt.
En als we zelf alle plichten vervullen 
die daar vanzelfsprekend bij horen.

Met een beetje vriendelijkheid 
erbij is het helemaal mooi!

Fijne Bevrijdingsdag gewenst!