Binnenkant

Het kan nog net....

Het kan nog net,

januari is bijna voorbij...

Mooi he?

Mooie Maxima

Deze prachtige foto's zijn still's van een filmpje

dat al best lang op mijn pc staat.

Het lukte me niet om het filmpje te delen,

en ik kon het ook nergens vinden op You Tube.

Mijn tante stuurde me net de link:

filmpje

Wat een leuk idee!

Iemand die de moeite neemt om

Maxima in deze mooie outfits te zetten

naast vogels met bijpassende kleuren.

Echt genieten!

Mijn complimenten voor de maker,

al weet ik dus echt niet wie dat is.

'Mrs. Lowry and Son' vertelt het verhaal van de inmiddels gevierde Britse kunstenaar L.S. Lowry en de getroebleerde relatie met zijn aan bed gekluisterde, dominante moeder. Werkend als huurincasseerder mengt Lowry zich overdag tussen de fabriekswerkers op de straten van Salford. Zijn vrije uren besteedt hij aan het maken van zijn schilderijen en de zorg voor zijn moeder, die zijn artistieke ambities enkel bekritiseert. trailer

Het leuke was dat ik - uitgenodigd door een vriendin -

voor deze film zomaar terecht kwam in Lochem

in een kleine, schattige huiskamerbioscoop.

Ik keek mijn ogen uit.

Een ruimte voor dertig mensen,

gezellig opgesteld in allerlei zitjes

met allemaal een eigen bijzettafeltje

met een kaarsje en een glaasje met zoutjes.

In de pauze kregen we allemaal iets lekkers,

dat is inbegrepen bij de prijs van het kaartje.

Zo leuk dat deze mensen dit leuk vinden om te organiseren.

Voor de mail met de filmagenda kun je je aanmelden bij

jansscoop@jansstheater.nl

Heel erg samen

herkomst onbekend

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,

waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,

een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.

Geen idee wie dit geschilderd heeft,
maar toch wil ik het hier graag plaatsen.

Zo een liefdevol en rustig beeld:
Samen op de bank, 
allebei verdiept in een boek,
ieder met een eigen wollen dekentje, 
een eigen leeslamp, eigen mok met koffie,
eigen kaarsje en toch heel erg samen.
Beetje voetjevrijen denk ik...

Hand in hand!

Ik verzamelde de was voor de wasmachine

en hing gelijk even schone washandjes op.

We hebben allebei een eigen haakje.

Ze hingen en ik wilde al de linker

andersom (netjes in het gelid) hangen,

toen ik me bedacht:

Nee ik laat ze lekker zo.

Zo hangen ze eigenlijk meer

(was)hand in (was)hand.

Veel gezelliger!

De helende kracht van creativiteit

Ieder van ons heeft vast wel eens meegemaakt hoe iets moois maken, van niets iets maken, iets nieuws creëren kan helpen om je - juist ook over jezelf - iets beter te voelen.

Fotograferen, tuinieren, klussen, handwerken en kunstzinnig bezig zijn kan een mens veel levensvreugde opleveren. Net als een mooie tekening maken, een appeltaart bakken of van een paar oude plankjes een leuk kastje fabrieken. Of sterretjes vouwen. Of al je meubels anders neerzetten. Of bloemen plukken en er een mooi boeket er van maken. Of voor je (klein)kind een pyjama naaien en dan voor de pop ook eenzelfde pyjamaatje.

Het lijken allemaal van die simpele dingen, maar die kunnen op een bepaald moment heel belangrijk voor jezelf zijn en vooral zin en plezier aan het leven geven.

Toen ik 27 jaar geleden maandenlang met een gecompliceerde enkelbreuk met mijn voet omhoog moest zitten, voelde ik me zo beknot in mijn mogelijkheden. Ik had het er over met een vriendin en zij gaf me de tip om 'iets' te gaan maken. Iets maken wat er eerder nog niet was en waar ik me lekker mee bezig kon houden. En wat me vast een beter gevoel over mezelf zou geven. Toen heb ik de gelegenheid te baat genomen om een deken te breien van allerlei restjes gekleurde katoen. Met elke nieuwe kleur erbij zag ik het werkstuk groeien. Het gaf me het vertrouwen dat het heus wel weer goed zou komen met mij en mijn voet, en de tijd ging prettig voorbij.

Het was een win-win-win-situatie, want ga maar na: Alle restjes katoen werden opgeruimd, onze dochter was blij met een mooie nieuwe deken voor haar slaapkamer, ik maakte iets en voelde me enorm creatief. Ik wist hiermee een positieve draai te geven aan een nare situatie en kreeg complimentjes voor iets wat niet inspannend, maar juist ontspannend was, en…. ondertussen had ik alle tijd om mijn schrik, pijn en verdriet te verwerken.

Voor mijn werk als binnenhuisarchitect is het soms ook nodig dat mijn creativiteit gaat stromen. Ontwerpen is eigenlijk iets bedenken dat er eerst nog niet was. En een oplossing voor de vraag of de wens van de opdrachtgever. Natuurlijk ben ik daar in geschoold, maar telkens weer opnieuw is het voor mijzelf ook een avontuur hoe ik nu weer ga kijken naar de vraag en waar mijn ideetjes mij heenvoeren. Soms voelt het als een raampje openzetten en afwachten. Afwachten en open gaan staan voor wat er langs komt vliegen. Het kan ook kwetsbaar voelen om iets 'nieuws' te bedenken omdat het natuurlijk ook tegen kan vallen. Maar gelukkig komt uit elk mislukt plannetje wel vaak weer iets nieuws opborrelen.

Soms hoor ik: Ja maar ik ben helemaal niet creatief. Nou, laat ik je geruststellen: iedereen is creatief en dat kun je ook verder ontwikkelen. Door dingen te doen die je daar mee op weg helpen. Om op een andere manier te kijken en zo verrassende ideetjes op te doen. Zo vallen creatieve gedachtes mij persoonlijk vaak toe op de meest onverwachte momenten: als ik onder de douche sta of op de fiets zit. Of ik word er mee wakker. Ook fijn.

Wil je jouw eigen creativiteit ontwikkelen?

Kijk dan eens - anderhalve minuut - naar dit filmpje

Mijn top vijf is:

Mislukken mag.

Zorg voor genoeg rust.

Zing onder de douche.

Ruim je bureau op.

Maak iets af.

En bij jullie?

Het was een feestje!

Tien jaar bloggen vraagt wel om een jubileum feestje.

Dat kwam!

Gisteren kwamen drie lezeressen, Aly, Irene en Petra gezellig koffiedrinken en lunchen om dat feestje met mij te vieren. En wat was het leuk!

's Morgens voor de ontmoeting was ik eigenlijk al een soort van ontroerd. Twee van hen moesten een heel eind treinen naar Zutphen, dat voelde heel warm dat ze dat er voor over hadden.

Waar ik helemaal niet op gerekend had was dat ik gelijk allemaal kadootjes kreeg, net of ik jarig was. Nou ja, mijn blog was jarig en zo klopte het ook wel weer.

Hier vertrok ik naderhand blij, bepakt en bezakt met lieve dingen om helemaal naar huis te lopen - om de hoek - ...

We hebben vijf kwartier in een uur gepraat, het was net of we elkaar al jaren kenden, en op een bepaalde manier kennen zij mij natuurlijk ook al wel, ze lezen al lang mee. Ook waren twee van hen van mijn leeftijd, en dat schept gelijk ook een band. We hadden het over ons werk, kinderen, opvoeding. Over creativiteit, schermtijd, vriendschappen en over onze energie, die tegenwoordig toch om een soort management vraagt en dat geeft ook helemaal niet. Ze vertelden wat ze leuk vonden aan mijn blog en waar ze zelf hun inspiratie opdoen en waar ze blij van worden.

Ik vond het zo fijn! Naderhand zat mijn hoofd en hart wel heel vol. Moest ik weer even uitblazen. Ook hele mooie ervaringen zoals zo'n blogfeestje kosten energie.

Kijk ons feestelijk aan de lunch,

al is de fotograaf rechts eens stukje vergeten...

Een heel creatief bloemstukje, in een bakvormpje,

gelukkig klein, want we wonen niet groot,

een mooie kaars maakt het helemaal af.

Een set mooie kaarten om te versturen,

die met de huisjes en de drukke vrouw hier rechts

vielen gelijk helemaal in de smaak.

Bijpassende postzegels met huisjes, die kende ik nog niet,

en een pot advocaat met chocola die ook vast gaat smaken.

Ze hadden er over nagedacht: Allemaal kadootjes die weer 'op gaan'. Zo blijf je niet met iets zitten. Behalve dan dit leuke huisje met het hartje erin. Dat heeft een plek gekregen naast mijn computer, en is zo een blijvende herinnering aan een hele mooie dag. Naast dit blogberichtje, dat we ook altijd weer even terug kunnen lezen en de foto's terugzien. Lieve meiden hartelijk bedankt! Het was echt een feestje!