Binnenkant

Op zoek naar moed en vertrouwen

De Paastijd is niet aan ons voorbij gegaan. Ik mocht op Goede Vrijdag van tien tot twaalf uur komen kennismaken en meezingen met een koor waar ik voor op de wachtlijst stond. Al bij de aardingsoefeningen waarbij we op ons eigen toon 'ja' zongen tegen onszelf en elkaar schoot ik vol. Het kwam compleet onverwacht dat de tranen als vanzelf over mijn wangen liepen.

Even later zongen we 'Lean om me' waarbij mijn buurvrouw me een schoon zakdoekje toestopte en me tegelijk verzekerde: 'Muziek is emotie' en bij ons op het koor mag dat allemaal!

Lean on me

Sometimes in our lives, we all have pain, we all have sorrow
but if we are wise, we know that there's always tomorrow.
Lean on me when you're not strong,

i'll be your friend, i'll help you carry on
but it won't be long till i'm gonna need somebody to lean on.

Please, swallow your pride if i have things
you need to borrow for, no one can fill
those of your needs that you won't let show.

Just call on me brother when you need a hand.
We all need somebody to lean on!
I just might have a problem that you'll understand
we all need somebody to lean on!

Luister maar naar deze video

Gelukkig zongen we daarna allerlei vrolijke en lieve liedjes, Iers, Engels, Frans, Zweeds en Nederlands. Ik heb er volop van genoten. Al waren mijn stembanden na twee uur met een ongeoefende zangstem en nog hees en schor van het hoesten wel heel moe.

Vrijdagavond luisterde ik naar het koor waar Wim bij zingt dat de de Matthaus Passion uitvoerde. Sommige stukken waren zo ontroerend mooi dat de tranen weer kwamen.

Tegelijk was het ook wel een beetje spannend omdat Wim verre van fit was.

In de tijd voor Pasen kreeg ik een stroom verdrietig nieuws te verwerken. Een van mijn liefste vriendinnen gaat onvermijdelijk aan chemokuren beginnen en is zo lief en positief. Ze is een inspiratiebron. Maar er heeft zich een brok in mijn keel genesteld dat ik maar niet weggeslikt krijg.

Een vriendin gaat na een huwelijk van vijftig jaar heel plotsklaps scheiden en zij en haar kinderen zijn zo boos en verdrietig.

Ik kan alleen maar luisteren.

Onze Iraanse buddy's hebben het heel zwaar en we staan er machteloos bij.

Een vriendin moest zich melden in een ziekenhuis in Nieuwegein voor een dotterbehandeling en twee stents. Gelukkig is dat allemaal goed gegaan, maar het is toch heftig om mee te maken voor haar en om mee te leven voor iedereen om haar heen.

Mijn lieve oude tantes hebben ieder veel, ik denk te veel, op hun bordje maar slaan zich er dapper doorheen. En ik kan er alleen maar vol medeleven en liefde kijken naar hun moed.

Een van onze Naobers heeft gisteren euthanasie gekregen. Ik was niet close met haar, maar het doet me wel wat als ik hoor hoe helder ze was tot het laatst en dat ze vrede had met het beeindigen van haar leven.

Al het nare nieuws dat we in de krant lezen brengt zoveel verwarring en maakt me boos.

Ik wilde dat ik kon toveren en alle verdriet wegwassen. Mijn emotionele veerkracht laat te wensen over. Ik heb geleerd dat het helpt als ik alles even op een laag pitje zet. Gewoon een beetje afleiding zoeken en een beetje sudderen en verwerken wat er om mij heen en in mijzelf gebeurt.

Op zoek naar moed en vertrouwen!

En morgen gezond weer op

Ik heb wel behoefte aan wat Hurkle-Durkling.

Ik ben nu bijna drie weken herstellende van griep.

Ik hoest nog steeds en ben meer dan normaal moe.

Vanmorgen belde ik met de assistente van de huisarts

voor een afspraak voor mijn gordelroosvaccinatie.

Zij wil daarmee te wachten tot ik weer fit ben.

Ze zei dat mensen wel tot zes weken zich

niet lekker blijven voelen na deze griep.

Niet ziek genoeg om in bed te liggen,

maar ook echt niet helemaal in orde.

Dat beschrijft de situatie precies.

Ik merk ook dat mijn conditie

die ik net had opgebouwd

me door de vingers glipt.

Wim hetzelfde verhaal.

Hij zong op Goede Vrijdag

mee met de Matthaus Passion;

Het ging goed al stond hij achteraan

in de hoek, om even weg te kunnen duiken

als hij een hoestaanval zou krijgen.

Wat gelukkig niet gebeurde.

Maar de volgende morgen had hij

bij het opstaan weer verhoging 38.1

Het paasweekend bleef hij moe en ging

's middags naar bed om flink te slapen.

Gisteren had hij geen verhoging meer,

en vanmorgen is hij weer gaan werken.

maar echt fit? Nee, verre van.

Ik heb behoefte om de wereld wat

meer door een roze bril te bekijken

en zocht wat lieve, zoete plaatjes uit

voor iedereen die dat ook fijn vindt.

Deze kleur verf heeft de naam Sweet Embrace.

Wat een lieve tekst-slippers.

En dan hopelijk morgen, gezond weer op!

Over moedig durven zijn

Op maandag post ik meestal

een blij en vrolijk makend bericht,

zoals een goed idee voor een meer

groene, duurzame en sociale wereld.

Om elkaar te helpen, te ondersteunen

en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois

of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.

Om de week een beetje goed te beginnen.

Haar speech tijdens de inauguratie van

president Trump was over de hele wereld te zien

Bisschop Mariann Edgar Budde richtte

zich tot een zichtbaar verstoorde Trump

en vroeg om barmhartigheid voor

homo- en biseksuelen, transgenders,

illegale immigranten en hun kinderen.

Nu verschijnt haar boek in Nederland:

'Durf moedig te zijn - op beslissende momenten'.

In een exclusief interview spreekt presentator

Annemiek Schrijver met bisschop Budde.

Wat bewoog haar tot deze speech en

wat kunnen we van haar leren

over moed, volharding en verbinding?

Inspirerend!

klik op deze video

Fijne Paasdagen!

Ik ben wel een beetje laat,

want eerste Paasdag is al bijna voorbij,

maar ik wens iedereen hele fijne Paasdagen!

Erbarme Dich

Gisteren was het Goede Vrijdag.

Wim zong met zijn Toonkunstkoor

mee met de Matthäus Passion.

Het was prachtig, met als hoogtepunt

het mooie 'Erbarme Dich' waarin

de violiste en de alt uitblonken

Ontroerend mooi,

wat mij betreft vooral ook

omdat we nu zo'n behoefte

hebben aan wereldleiders die

zich vol liefde ontfermen

over ons allemaal.

'Erbarme Dich',

in de prachtige uitvoering van

Reinier Sijpkens muziekboot

in de gracht van Utrecht.

Ook mooi!

filmpje

Alles is goed en knus en lief

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,

waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,

een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.

En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.

John Sloane

Alles aan dit schilderij straalt 'vroeger' uit.

De schilder is al in 1951 overleden;
dat nostalgische gevoel klopt wel.

In dit huis met een erker en een balkon
woont iemand waar je thee kunt drinken,
met kleine taartjes en bonbons erbij, denk ik.

Als het regent ga je als gast het trappetje op 
en door de voordeur naar een serre waar je 
tussen de planten heerlijk kunt smullen.

Als het mooi weer is kun je door het hekje 
om het huis heen lopen naar de theetuin waar je 
op een gezellig bankje of schommelstoel kunt zitten.

De mevrouw die het geheel uitbaat heeft
de leukste schortjes voor waarmee ze elke dag 
in de keuken staat en gebakjes en broodjes bakt. 
 
Misschien woont ze hier alleen, 
waardoor ze boven de zaak ook nog 
een logeerkamer heeft voor als 
gasten willen blijven logeren.

Voor als je een gebroken hart hebt 
of juist op huwelijksreis bent.
Alles is goed en knus en lief!

Ook leuk als het geen Pasen is?

Vrolijke voorjaarslampen

met een nestje,

een ei of eieren

en vogeltjes.

Plannen voor de zomer

Met alle narigheid in de wereld

houd ik des te meer van

simpel, huiselijk leven.

Eigenlijk vind ik het vooral leuk om

vrienden en familie op te zoeken

gewoon om 'samen' te zijn.

Dus, mensen te eten vragen,

een spelletjesavond, naar de film,

naar een voorstelling, picknicken,

een eindje fietsen, lekker zwemmen,

misschien wat kleine logeerpartijtjes.

Verder geniet ik van een goed gesprek,

maar evengoed van de slappe lach krijgen,

houd ik van lekker lezen in een fijn boek,

spannende sportwedstrijden kijken op tv,

wat kleine klusjes thuis oppakken,

ergens een taartje eten, of een ijsje...

En vooral veel: niet teveel 'hoeven'.

Oh ja, en als het heet weer is

onder een boom, in de schaduw

zitten liefst ergens aan het water,

waar een lekker zuchtje wind is,

met een fijn, koud drankje.

Harvard is niet te koop!

De Amerikaanse regering heeft maandag 2,2 miljard dollar (ruim 1,9 miljard euro) aan overheidsgeld voor de Harvard-universiteit bevroren. Enkele uren eerder had Harvard-voorzitter Alan Garber laten weten dat de prestigieuze Amerikaanse universiteit niet meegaat met de eisen van de regering.

Zo wil de regering dat Harvard haar leiderschap en bestuur hervormt. Ook zou de universiteit het toelatingsbeleid en haar visie op diversiteit moeten herzien. Daarnaast zouden sommige studentenverenigingen niet langer erkend mogen worden. Volgens Garber gaat het om het 'doorlichten' van standpunten van studenten, faculteiten en medewerkers om 'hun macht te beperken'. Dat is een bedreiging voor 'onze waarden als privé-instelling gericht op het vergaren, vergroten en verspreiden van kennis', zegt de voorzitter in een open brief.

Harvard kreeg de eisen vrijdag. Eerder kondigde de regering aan de bijna 9 miljard dollar aan overheidssubsidie voor de universiteit te herzien. Dat maakt deel uit van regeringsbeleid om het zogenaamd ongebreidelde antisemitisme en linkse ideologieën op universiteiten aan te pakken. Ook zouden universiteiten diversiteitsprogramma's moeten stopzetten, schrijft de Amerikaanse krant The Washington Post.

De regering wil volgens de voorzitter invloed hebben op 'intellectuele omstandigheden'
'Geen enkele regering - van welke politieke kleur ook - zou moeten dicteren wat privé-universiteiten mogen onderwijzen', schrijft Garber. 'De universiteit zal haar onafhankelijkheid niet opgeven en geen afstand doen van haar grondwettelijke rechten'.

bron