Kleuren kiezen!


Natuurlijk is elke ruimte waar je kleuren voor wilt uitzoeken net weer anders, als is het maar qua functie en de hoeveelheid - en soorten - lichtinval. Een woonkamer op het zuiden met een grote glaspui vraagt (meestal) andere kleuren dan een slaapkamer op het noorden met een paar kleine raampjes.

Maar weet je echt niet wat je moet kiezen, kijk dan eens naar dit fijne hulpmiddel waarmee je een mooi kleurenpalet kunt kiezen voor de kleuren van de inrichting van een kamer of een woonruimte: de website: www.design-seeds.com

Daar kun je een foto die je aanspreekt als inspiratiebron kiezen. De kleuren die daar uit gehaald worden kun je dan kiezen als je een muur wilt verven, een stoel wilt kopen of accessoires wilt kiezen. Het voordeel is dat je dan uit verschillende kleuren kunt kiezen en het altijd een mooi geheel zal blijven.

Nou moet je natuurlijk wel je gezonde verstand blijven gebruiken en niet bij mij komen klagen dat je kamer niet leuker wordt met alle wanden in het paars of roze. Het is meestal handig om de lichtste kleuren voor de wanden te kiezen, behalve als je heel groot woont en het heel intiem wilt hebben.

Of een palet nog weer verder zelf te combineren met neutrale witten of naturellen die er mooi bijpassen en de paletkleuren te kiezen voor kleinere en minder opvallende dingen als accessoires. 

Ze hebben hun kleurenpaletten onder andere ingedeeld in seizoenen. Niet dat je dan in de herfst weer een ander palet moet kiezen natuurlijk, meer om tegemoet te komen aan je persoonlijke voorkeur.
Ook kiezen ze voor thema's als textuur, natuur enzovoort.

Ook gewoon leuk om eens te zien.
Misschien krijg je er inspiratie door...

PS Je kunt ook zelf een palet maken door iets wat je mooi vindt als uitgangspunt te kiezen.
Dat kan een vaas zijn of een foto of een bloem.

Ooit hebben we een foto van een mooi groot bord van een kleurig servies met een gerecht erop, ik dacht met forel - als inspiratiebron gebruikt voor de kleuren van zwembad op een vakantiepark.  Als we daar naar keken wisten we weer wat we wilden.












Zo mooi!!







Soms wou ik dat ik modeontwerper was.
Zo mooi deze jurken met de bijpassende inspiratie foto!!



Met mijn neus in de boter!


Woensdag was ik gastspreekster op een avond van 

Op hun website staat dit te lezen:

NEXT WIB, VOOR WIE?
VOOR INSPIRERENDE VROUWEN!

Deze netwerkclub is opgericht, speciaal voor die vrouwen die met reden hun Women in Business lidmaatschap hebben beƫindigd. Dat kan zijn doordat het bedrijf verkocht is, dat men in loondienst is gegaan of om andere redenen waarom zij geen lid meer kunnen zijn van de netwerkclub Women in Business. Positieve en opbouwende vrouwen, rijk aan ervaring, die een inspiratiebron zijn voor anderen.
NEXT WIB biedt, voor deze groep vrouwen, een gloednieuw netwerk en een podium waar hun persoonlijke ontwikkeling centraal staat. Van elkaar leren, elkaar inspireren, elkaar motiveren, en elkaar naar een ‘NEXT level’ brengen op persoonlijk vlak.
NEXT WIB vrouwen zijn er voor elkaar. Meer diepgang in de relatie en er voor elkaar zijn zorgt voor een omgeving waarin een ieder kan groeien. Waar thema’s aan bod komen hoe je zelfvertrouwen zichtbaar kunt maken en hoe je een betere versie van jezelf kunt presenteren.


En zo kwamen we bij elkaar in de theeschenkerij het ham in Vorden.

Het was een zachte zomeravond tussen de weilanden
we kregen een werkelijk heerlijk vijfgangen diner 
en tussen het voor- en hoofdgerecht 
mocht ik iets vertellen over opruimen.

Het thema dat ik had gekozen was:
Waar wil jij ruimte voor maken in je leven?

En natuurlijk ging het ook nog over gewoon opruimen...
Ik vond het een hele fijne groep vrouwen
en was ook blij dat ik ontspannen en 
'uit mijn hoofd' het woord kon voeren. 

 - Het gaat dus al wel een stuk beter met mij! -



Naderhand kreeg ik een enorm en beeldschoon boeket,
waar ik gewoon verlegen mee was. Zo mooi. 
Ik heb geprobeerd het goed op de foto te zetten, 
maar in werkelijkheid is het echt nog mooier 
dan ik het op de foto kan 'vangen'...
Kun je nagaan! 


Nog steeds niet op uitgekeken...




Iemand vroeg me na mijn blogje van gisteren 
of de gele en de (niet meer) grijze kast er nog staan.

Inderdaad, ze voldoen nog prima.
Het (niet meer) grijze kastje is gepromoveerd tot keukenbuffetje.
Ze zou wel een likje verf kunnen gebruiken,
maar moet nog even aansluiten in de rij met klussen.

Datzelfde geldt voor het gele kastje. 
Hij is nog steeds niet in elkaar gestort.



Mijn doopjurkje hangt er aan de zijkant
en de beren van onze dochters staan erop...
Ben er nog steeds niet op uitgekeken.


De gele en de grijze kast.


Berichtje van vorig jaar 2 juni.
In aanloop naar de verhuizing geschreven.
Misschien leuk om nog eens terug te lezen!


Nemen jullie de gele kast ook mee?
Dat werd ons een aantal keren gevraagd.
De gele kast is een gammel kastje dat Wim 
in zijn studententijd kreeg van een huisgenoot.
Hij stond eerst op vier pootjes, maar 
die heeft Wim eronder vandaan gesloopt. 
dan stond hij tenminste steviger op de grond.

Dat kastje verhuisde mee naar ons 
eerste huisje op een hofje in Zutphen.
We hebben er echt van alles in opgeborgen. 
Er stond vaak een varen op het hoekje
en de pick-up stond er ook op. En een lamp. 
De kinderstoel paste er net naast.

Er was een tijd dat onze Elsje (nu 31) het liefst 
de tweede plank leeg maakte en er in klom. 
Met een kussentje maakte ze een bedje.
Rechts zit ze met vriendinnetje Milou voor 
de gele kast te spelen met de dokterskoffer.

Met Milou speelde ze ook buiten op het hofje. 
Lekker met water rommelen als het warm was.

Bijzonder aan deze meisjes is dat Milou
verloskundige is geworden en onze Els heel fijn 
heeft bijgestaan bij haar bevalling van Sammie.
Els was daar zo gelukkig mee dat ze 
Sammie als derde naam Milou heeft gegeven.

Een ander kastje dat bij ons is gaan horen is dit grijze kastje.
Daar kon ook veel in en we zetten er ons kerstboompje op.
Met echte kaarsjes natuurlijk, dat vond ik helemaal niet eng.

Toen we van het hofje verhuisden naar ons huis nu,
gingen het gele en het grijze kastje gewoon mee.
 

Hier zijn ze allebei te zien bij een verjaarspartijtje van Linde.

Elsje en Milou (die bij ons in de straat woonde) 
konden samen heerlijk spelen op de brede stoep. 

En nu? Nu gaan deze kastjes weer 
mee naar ons nieuwe appartementje.
Het dressoir (niet meer grijs) komt in de keuken, 
ik hang er mijn kastje met kannen boven.

De gele kast komt in de woonkamer.
Vol met de fotoboeken, de cadeautjes, 
de kaarsen en nog heel veel meer.  

Als hij na bijna 40 jaar trouwe dienst
tenminste niet in elkaar stort...



Een van de leukste opruimbelevenissen van vorig jaar!


In de herhaling, de leukste belevenissen rondom onze verhuizing vorig jaar.
Dit bericht hieronder plaatste ik op 16 mei, toen ik volop in de opruim/wegdoen modus zat:


Tja, opruimen dus. Zo had ik een paar weken terug de inhoud van onze kist met kampeerspullen, waaronder een luchtbed en een bijpassende pomp naar de kringloopwinkel gebracht.

En toen wilde Wim vandaag onze opblaasbare kano / kajak op de foto zetten om te kijken of iemand die nog wilde hebben. Want ook al kun je hem leeg laten lopen, het blijft nog een behoorlijk pakket die wij in onze ieniminie berging niet meer kwijt kunnen. 

Ik: 'Dat wordt lastig opblazen zonder pomp.'
Wim: 'Je hebt die pomp toch niet weg gedaan?'
Ik: 'Je wist toch dat ik die kist met kampeerspullen had leeggemaakt en weg gebracht?
Wim: 'Ja, maar toch niet die pomp?'
Ik: 'Zal ik even in de buurt een pomp lenen?'
Wim: 'Nee, natuurlijk niet, er hoort een pomp bij die kano!'
Ik: 'Kun je hem niet gewoon zelf opblazen?'

Wim trok zijn jas aan.
Ik: 'Wat ga je doen?'
Wim: 'Ik ga die pomp terughalen!'
Ik: 'Hoe komen we nu van onze spullen af als je alles weer op gaat halen?'
Wim: 'Desnoods betaal ik er weer voor, dat maakt me niets uit!'

Wim weg.
Een tijdje later kwam hij weer binnen met de pomp.
Wim: 'Er stond een prijsje van 1,50 op, maar ik mocht hem voor niks meenemen toen ik zei dat het onze pomp was!'
Dat geeft toch te denken....



 Iemand belangstelling voor een opblaasbare kano? Met pomp?

En later op de dag kon ik gelukkig dit plaatsten:

PS Bloglezeres Marlies komt de kano (met pomp) vanavond ophalen.
Hij komt goed terecht, ze heeft twee zoons van 15 en 17. Ik ben blij.



Gisteren, een jaar geleden....


Gisteren, 21 juni precies een jaar geleden kregen we de sleutels van het appartement waar we nu wonen. Ik heb eens terug zitten lezen, op 12 mei vorig jaar heb ik voor het eerst geschreven dat we zouden gaan verhuizen. We hebben dus zeker 40 dagen de tijd gehad om de helft van onze spullen op te ruimen en weg te doen voor we in ons nieuwe huis 'mochten'. En we zijn pas 10 juli verhuisd, dus we hadden ook nog 19 dagen de tijd om in het nieuwe huis te verven en klussen en de vloer te laten leggen. Al met al tijd genoeg zou je zeggen, maar die tijd hebben we ook wel echt nodig gehad.

Ik vind het leuk om vandaag mijn blog bericht van vorig jaar gewoon over te nemen.
Inclusief het filmpje van onze nieuwe stek, dat onze dochter maakte voor onze andere dochter. 



Geen oog dicht gedaan, maar vandaag waren we om 9 uur 
met een auto vol spullen bij ons nieuwe appartement flatje.
Daar kwamen een man en vrouw van de woningbouwvereniging
en samen onderzochten we hoe de afstandsbediening 
van de poort van onze parkeerplaats werkte.
Alles nieuw en onwennig, ook voor de experts...

Voor de meneer was dit ook een nieuwe functie;
En grappig, hij dacht heus dat we beneden ook 
een eigen berging hadden, die wel even ging zoeken.
Ik hielp hem het hopen, maar helaas niet gevonden.
Was toch leuk geweest.
Meneer revancheerde zich later voortreffelijk
toen hij een extra lichtpunt achte de spiegel 
in de badkamer ontdekte die wij 
eerst niet hadden opgemerkt.

Afijn, we hebben het huurcontract getekend,
per telefoon, een eerste huurbedrag betaald en 
we kregen de sleutels en een klein kadootje: een rolmaat.
Leuk en nuttig, want voor veel dingen is dit huisje te klein... 

Toen kwamen er twee vriendinnen en we gingen koffiezetten.
Supergezellig, het zonnetje scheen naar binnen in de zitkamer,
en iedereen vond het reuze meevallen.

Er kwam een buurvrouw die ons bij haar uitnodigde, 
waardoor we zagen dat er in haar werkkamer
heus meer paste dan je denkt als het leeg is. 
En deze buur heeft ook haar bed in de kleine slaapkamer, 
waar de deur net niet helemaal open kan draaien, 
maar wat inderdaad helemaal geen probleem is. 
We voelden ons heel welkom. 

'S avonds kwam een dochter, die een filmpje maakte 
voor haar zusje die dit weekend aan het kamperen is.
Ze vond het goed als ik hem hier op mijn blog zet:


Daarna kwam er nog een vriendin
 met bloemen uit haar tuin en een lieve kaart.
 
Bij het weggaan, bedacht ze ineens dat dit behang 
wat we weg wilden hebben in de gang 
misschien wel makkelijk er af zou gaan. 
En inderdaad binnen vijf minuten 
hadden we alles er af. 
Weer een klusje klaar.


Handwerken met hart, hoofd en handen...


Bij het maken van mijn blogje van gisteren
moest ik weer even terugdenken aan de truitjes 
die ik gebreid heb voor onze kleinkinderen,
met hart, hoofd en handen.
Al mijn liefde voor hen heb ik er in mee gebreid.
Maar mijn hoofd moest ik er ook wel bijhouden.

En voordeel: ze zijn zo af, met die kleine maatjes.
Ik heb niet van alles foto's gemaakt.




  Deze drie vestjes had ik in het kraampakket voor Sammie gedaan, 
samen met het mutsje en het gebreide dekentje, hier samen op een foto...

Dit groene truitje heeft Sammie heel veel gedragen
en Marijn daarna ook. Hij is er nu al weer zo'n beetje uitgegroeid. 
Ik kan me ook nog een lichtblauw truitje herinneren 
en een blauw met wit gemeleerd truitje.

Dit blauw groene truitje maakte ik voor het kraampakket voor Marijn.
En pas breidde ik nog een grijs gemeleerd truitje voor hem.

En woensdag heb ik dit truitje voor Sammie 
meegenomen toen ik daar op bezoek ging.
Zo leuk om met zo'n gekleurde draad te breien.
En het staat haar heel mooi. Voor in de herfst!


Mijn breimandje ziet er nu zo uit.
Blauw, voor Marijn, bij die mooie blauwe ogen...

Enne... ik blijf het een helende bezigheid vinden,
handwerken met hart, hoofd en handen!