Straks weer lekker naar huis!

 

Pascal Campion 

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.


Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.

Nog samen even gezellig de hond uitlaten!
Het heeft flink gesneeuwd, alles ziet er mooier uit.
Overal branden de lichtjes waar mensen thuis zijn.
Een frisse neus en straks weer lekker naar huis.


Met grip op je geld voel je je altijd rijk!


Elk jaar tussen Kerst en Oud & Nieuw maken
Wim en ik een financieel plan voor het nieuwe jaar.
 Dat doen we aan de hand van de uitgaven van het afgelopen jaar.
En dat is simpel, daar hebben we onze zelfgemaakte schema's voor! 

Op het gevaar af voor saai en knieperig door te moeten gaan,
wil ik iedereen wel vertellen hoe fijn zo'n digitaal schema is.

Eigenlijk zijn het twee huishoudboekjes:
Eentje voor de uitgaven en eentje voor de inkomsten, 
elk verdeeld in zelf te kiezen categorieën.

Zo hebben we bij inkomsten:
het salaris van Wim, mijn winst uit onderneming,
onze toeslagen, belastingteruggave en vakantiegeld.

De uitgaven hebben we verdeeld in posten zoals:
huishouding, kleding, huur, energie, vervoer, cadeautjes, ziektekosten,
uitgaan & ontspanning, giften, verzekeringen en onvoorzien. 


Het schema bestaat uit een jaaroverzicht (zie deze foto)
en twaalf pagina's met een maandelijks invulschema.

Ik vul alle bedragen die we besteden naar waarheid in, 
in de betreffende maand, dag en de categorie. 
Het huishoudboekje telt alles vanzelf op.

In het jaaroverzicht zie ik in een oogopslag 
hoeveel we in de afgelopen maand (of in dit jaar) 
hebben uitgegeven aan vervoer, kleding of de kapper.


Helemaal fijn is het als je de werkelijk kosten het jaar door 
kunt vergelijken met het budget wat je daar voor vaststelde.
Daarvoor hebben we op het jaaroverzicht 
onderaan onze begroting/budget ingevuld.



Een aantal posten staan vast, zoals huur, energie en verzekeringen.
Maar bij andere posten kunnen we nog onze eigen keuzes maken:

We doen elk week met een vast bedrag onze boodschappen.
Daarvoor moeten we soms een beetje creatief zijn of slim inkopen.  
Maar dan houden we wel geld vrij voor een terrasje of uit eten.
Of voor een jurkje, de krant of een zwemabonnement. 

Als je je bewust bent (omdat je dat kunt zien) 
dat je een dure maand hebt gehad 
kun je er ook voor kiezen om de maanden 
daarna weer even rustig aan te doen.

Enne... als je je bewust bent (omdat je dat kunt zien) 
dat je een tijd minder hebt uitgegeven
weet je dat je de stad in kunt om te winkelen 
in de wetenschap dat die ruimte er is. 

Het is fijn om overzicht te hebben en 
eenvoudig en snel dingen te kunnen checken:
Hoeveel kostte dat vakantiehuisje vorig jaar?
Wanneer gingen we voor het laatst uit lunchen?
Is er ruimte om naar de film of het theater te gaan?
Is het huishoudgeld voor deze maand al bijna op of niet?


Kortom, ik vind het fijn om overzicht te hebben
en me bewust te zijn waar ons geld blijft.
Dat geeft rust en ik heb nooit geld tekort.
(terwijl we niet meer dan smalle beurs hebben...) 

Wie de schema's wil hebben kan ik dat aanbieden.
 Ik hoef er geen geld voor, maar vind het leuk om het te ruilen 
tegen iets zelfgemaakts, iets wat 'over' is of iets creatiefs...
 Doe maar een voorstel, ik ben benieuwd!  


Puzzelen!



Vrijdag kocht ik de Volkskrant met deze vier puzzels!
En ik kreeg de citatenpuzzel uit de Trouw.

Tweede Kerstdag waren we bij een van onze dochters,
waar we met ons 'eigen' gezin helemaal compleet waren.
En dat kon precies met alle Corona regels.

Wat was het ouderwets gezellig!
Spelen met de kleinkindjes, kletsen, koffiedrinken, 
samen kaasfonduen en ook samen wat puzzelen.

Gisteren had ik een 'pyjamadag' vanwege alle drukte 
met de bezoekjes op beide Kerstdagen.
En ik heb alle puzzels op weten te lossen,
op 1 lastige opgave in de woordkraker na! 
Wat was ik me daarop aan het blindstaren. 
Dat antwoord heb ik toen van een 
collega puzzelaar gekregen.
Vooral de 'supersudoku' met getallen 
tot en met 16 in plaats van de normale 9
vroeg veel concentratie, maar zo leuk!

Heerlijk! 
Het is misschien raar hoor, 
maar dat geeft me zoveel voldoening!
Straks lekker alle oplossingen insturen! 

Ik verheug me nu al weer op 
de volgende puzzeleditie met Pasen
(al is er dan geen citatenpuzzel....)


Voor een beetje kleur in deze sombere tijd!




Deze maand heb ik heel veel sterretjes gevouwen
voor - en met - iedereen die ze maar wilde.

Zo verspreidden ze zich over het land: 
Voor een beetje kleur in deze sombere dagen. 

Mijn broer stuurde me deze foto:
Ze hangen daar nu dus met weids uitzicht
in het Hoge Noorden van ons land!

Dat vind ik nou leuk!

Rode Kool Kunst met kerst!


Vandaag gaan we naar de ouders van Wim.
Met mijn schoonmoeder van 90 drinken 
we koffie en eten we 's middags warm.

We nemen alles van ons huis af mee:
Een ouderwetse Kerstmaaltijd van rollade,
aardappelpuree, rode kool en appelmoes.
En een Zutphens appeltaartje toe.

'S middags gaan we samen met haar op bezoek
bij mijn schoonvader van 92 in het verpleeghuis.
Daar zal mijn schoonmoeder waarschijnlijk
wel Kerstliederen spelen op de piano daar.

Laat ik nou net vandaag deze Rode Kool Kunst 
tegenkomen op het wereldwijde web!
Mooi he?




Fijne Kerst!


De boom zetten op Kerstavond!

 

Jenny Nyström 

'Getting the Christmas tree'

1879

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.


Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.

Dat is het mooiste:

De boom zetten op Kerstavond.
Een vers gekapte die zo lekker ruikt.

Met echte kaarsjes erin natuurlijk en
rode appeltjes en chocolade kerstkransjes.

En dat het dan buiten sneeuwt....


Kerst op Downton Abbey!



Kerst op Downton Abbey 
met de Reddende Engel en Lord Hollywood

Zo geestig!!



Met een handvat uit eigen tuin!




Een vriendin heeft zelf deze mand gemaakt.
Onder begeleiding van een echt mandenvlechtster.

Dat vind ik zo gaaf! En supergoed gelukt!
Vooral dat handvat van de tak uit eigen tuin.

Misschien ga ik het ook nog eens aandurven
om zoiets zelf eens te proberen te maken...
 
Eerst even wat meer energie sparen!


2 222 222


 

Mijn lieve tante Joke stuurde me net dit screenshot
van mijn blog, met rechts het aantal pageviews.
Ik zie het voor me dat ze netjes op wacht zat,
tot het precieze moment dat al die tweeen verschenen.
Geestig he, dat ze dat bedenkt en dan ook doet...
Ach ja, dat is nou gewoon mijn familie!
 
Ongelofelijk zo vaak is er al op mijn blog gekeken!
Wat een mijlpaal weer!
En ik had er vandaag al een paar binnen:

Vanmorgen controle bij de traumachirurg.
Eerst weer even foto's laten maken om 8.05 uur:
Op de foto's ziet alles er gelukkig prima uit.
Alleen, mag ik nog wel een hersteltijd
van een jaar!! in gedachten houden.
Dit was geen eenvoudige operatie en 
ook een die niet al te vaak voorkomt.
Alle verkleuring, littekens en stijfheid
kan in die tijd nog heel wat bijtrekken.
Goed oefenen maar vooral ook voorzichtig aan!
Voorlopig was dit de laatste reguliere controle.
Zolang het goed blijft gaan, hoef ik niet terug te komen.

Het lopen gaat steeds een klein stukje beter, 
al zie je me door die lange gangen wel strompelen.
Maar de pijn in de knie is minder heftig.
En de pijn in mijn voeten went ook al wat.

Een paar leuke nieuwe sneakers 
zouden me wel gelukkiger maken.
Al die laarsjes en klompjes met hakken
kan ik niet meer dragen, helaas.
En net nu ik toe ben aan 'shoe shopping' 
hebben ze alle winkels weer gesloten.
Maar ja, als dat het ergste is...

Daarna aansluitend naar de oedeemtherapeute.
De vochtophoping in mijn borst en de littekens
zijn al een mooi stuk minder geworden.
Nog een keer terugkomen in de laatste week 
voor haar zwangerschapsverlof eind januari.
En als er eerder iets verandert, aan de bel trekken.  

Vanmiddag controle bij de dermatoloog,
in juni is een plekje huidkanker weggehaald.
Dat is gelukkig helemaal goed gegaan, 
maar het litteken is niet erg mooi geworden; 
daar had ze me al voor gewaarschuwd.
Na een jaar kan ze er mogelijk nog iets inspuiten 
wat het minder kan laten opvallen.
Maar eerst maar weer even afwachten.

Nu nog de uitslag krijgen over mijn maag. 
Mogelijk heb ik toch een maagzweer bacterie.
Maar dat is behandelbaar, dus dat biedt hoop.

  En dan blijft de fysiotherapie over.
Nu ik weer auto mag rijden kan ik bij mijn fysio
ook in de oefenzaal terecht. Weer een stapje vooruit.
En ik hoorde dat ik me ook kan aanmelden
voor therapeutisch zwemmen onder begeleiding.
Dus dat ik ook iets voor in het nieuwe jaar!

O, ja en de ziekenhuis psycholoog.
Dat zal ook wel weer afgebouwd worden.
Al is er nog weinig vertrouwen in mijn eigen lijf
en toch ook angst voor nog meer sores, wat er 
met al die Corona ellende niet snel beter op wordt.
Maar dat zullen meer mensen zo voelen.
En we zitten gewoon allemaal in hetzelfde schuitje.
We moeten maar van de nood een deugd maken!


Zing onder de douche!



- zing onder de douche -
- dans bij de een liedje op de radio -
- vertel je allermooiste verhalen -
- schrijf een gedicht voor een vriend -

Een hele fijne dag!


De winterrondbrief van Binnenkant!


De winterrondbrief van Binnenkant wordt 
in deze donkere, sombere dagen verstuurd.

Hij brengt licht en vrolijkheid mee.

Je kunt je er gratis op abonneren, 
dan komt hij elk nieuw seizoen 
gratis en voor niets in je mailbox.

Je kunt hem ook gewoon hier lezen.  



Warm winter wonen!




 Jevgeny Lushpin

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.


Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.

Een schilderij dat echt past in de donkere dagen voor Kerst.
Deze hedendaagse Russische schilder (1966) schildert
voornamelijk warme, gezellige stadsgezichten.
Hij schrijft ergens op een website:
'Because it makes me happy!'

Sommige zijn verwerkt in een puzzel van 1000 stukjes.
En zo iets is ook geschikt voor een winteravond,
om gezellig samen te puzzelen bij de kachel
met een pot thee en een volle koektrommel!


Brabantia in de jaren 70!




Brabantia - Diana

Vonden we in de jaren-70 heel hip!


Geduld. Zucht!


Gisteren ging ik voor de derde keer naar het zwembad in het verpleeghuis om daar zwembadtherapie te krijgen. De fysiotherapeute zei gelijk toen ik bij het trappetje stond: 'Ik zie aan je gezicht dat je veel te veel wil en doet!'

Lekker dan! Ik vind het al een hele toer om daar aan de rand van dat bad te verschijnen, in een zwempak, op een speciale waterrolstoel, na een ritje met Wim aan het stuur van onze auto, en daarna - in dat verpleegtehuis - in mijn rolstoel - door allemaal lange gangen heen naar dat warme bad. Uitkleden, nog even plassen, toch een beetje er tegenop zien omdat ik altijd zo hondsmoe ben nadien, een neutraal gezicht opzetten met tegen mijzelf zeggen dat ik vooral rustig aan moet doen en dan zegt ze: 'Ik zie aan je gezicht dat je veel te veel wil en doet!!'

Soms weet ik helemaal niet meer wat passend reageren is in een situatie. Maar de fysio die steeds bij ons thuis komt zegt dat ook steeds: Niet teveel, rustig aan, pauzeren, maat houden en nog meer van dit soort variaties op een thema. 

En ik vind het allemaal al zo ellenlang duren. Moet ik dan echt tevreden zijn met dit tempo? Zucht!

Mijn voeten gaan eigenlijk best aardig, maar vooral mijn knie is heel pijnlijk. Stijf en met hele nare scheuten als ik hem iets teveel draai of er met mijn gewicht - zonder krukken - op sta. Maar ook in bed als ik lig doet die knie vervelend. De fysio heeft hem laatst al eens ingetaped. Het schijnt te maken te hebben met de nieuwe / andere belasting van de voet en aanhechting van pezen en spieren, kortom het is vaak huilen met de pet op. Soms ben ik bang dat ik nooit meer moeiteloos ga lopen...  

Bij een oefening waarbij ik moet knieheffen in het water, viel me trouwens wel op dat ik dat nu zonder problemen deed, en dat ging de eerste keer in dat zwembad nog helemaal niet. Dat viel de fysio ook op. Toen zei ik dat ik deze week voor het eerst staand zelfstandig had gedoucht, in plaats van zittend op de douche-rolstoel. 'Kijk, dat is een ook vooruitgang!' zei ze. 

'En', zei ze, 'Je moet niet vergeten dat je niet alleen fysiek moet herstellen en dat is moeilijk genoeg, met zo'n moeilijke fractuur die geopereerd moest, en toch ook die andere gebroken voet, maar ook mentaal moet je weer helemaal van voren af aan beginnen met weer zelfstandig worden. Met je eigen bestaan weer opbouwen. Met vertrouwen krijgen dat je je zelf staande kunnen houden. En ik gebruik niet voor niets steeds het woord staan in mijn zinnen. Het is nu eenmaal niet niks om echt drie maanden niet op je eigen benen te kunnen staan, je spierkracht met grote vaart te voelen afnemen en afhankelijk te zijn van hulp voor de meest simpele dingen die je normaal altijd zelf doet.' Tja, ze heeft een punt!

Natuurlijk heeft ze daar gelijk in, maar ik dacht dat ik inmiddels al wel weer meer mochtIk zou graag zelf autorijden. Fietsen dat lijkt me nog veel te gevaarlijk, maar zelf aan het stuur ergens naar toe rijden, hoe fijn zou dat weer zijn? Gisteren vroeg onze dochter of we woensdag zouden kunnen bijspringen in haar gezin. Maar omdat Wim dienst heeft en een vergadering lukt dat dan niet, en dat doet echt zeer. Ik voel het als fysieke pijn dat ik niet even naar mijn dochter kan om wat te helpen. Ik verlang er soms naar om weer eens 'nodig' te zijn. 

Dinsdag zien we de chirurg en worden er weer foto's gemaakt. Ik hoop op verder groen licht.  

Wat ik verder ook merk, als ik helemaal eerlijk ben, is dat ik mezelf de hele tijd aan het overtuigen ben dat ik er toch wel toe doe. Dat dingen best lukken.

Zo hadden we onze kleinzoon van net twee een nachtje te logeren. Fijn dat het weer kan, maar alleen met hem zijn is eigenlijk toch wel lastig, want hij is watervlug, en ik loop en belast mijn voeten dan toch meer dan goed voor mei is.

Ik heb een winterrondbrief gemaakt. Dat staat er zo eenvoudig, maar kost me toch tijd en energie. En dat gaat minder fluitend dan normaal. Het blijft iets wat ik graag doe, maar ik moet mijn energie goed verdelen. Ondertussen ben ik ook - met mijn voetjes omhoog - sterretjes aan het vouwen en heb ook verschillende 'workshops' gegeven aan vriendinnen: gezellig samen vouwen en bijpraten. Vanmiddag komen er ook weer een paar. Daarna moet ik wel weer even rusten, maar dat heb ik er voor over. We hebben al wat vrienden te eten gehad, en zijn al her en der hier in de buurt wezen koffie drinken. Fijn dat dat weer een beetje normaal wordt. 

Al heb ik telkens wel hersteltijd nodig. En daar verontschuldig me me dan weer voor. Lastig hoor! Ik wil niet lui gevonden worden. Maar moet tegelijk geduld betrachten. Zo zet ik mezelf klem.

Mijn remedie: lekker lezen. En dan helpen fijne boeken wel natuurlijk. Ik heb de eerste vier delen van de serie van Elizabeth Jane Howard over de familie Cazalet uit en zag tot mijn plezier dat er nog een vijfde deel was, waar ik nu in bezig ben. 

Mijn oorpijn is helemaal over. Vorige week werd ik verkouden, en was beducht voor weer opnieuw oorproblemen, maar die traden niet op. De verkoudheid was zelfs al binnen drie dagen weer over. Mijn weerstand moet toch weer wat beter zijn geworden.

Ik ben nu een week van de maagbeschermers af. Dat daarmee stoppen was eerst ECHT niet leuk! Die maag gaat dan ineens extra aan de slag om zuur aan te maken, maar dat is nu gelukkig weer wat afgezakt. Ik heb nu nog lichte klachten daarvan. Ik begreep dat ik na twee weken zonder Omeprazol ook nog een ontlastingsonderzoek zou kunnen krijgen om te zien of daar de Helicobacter bacterie daar dan in gevonden wordt. Dat het in mijn bloed niet gevonden is zegt niet alles. Maar hopelijk gaat het nu allemaal vanzelf over.

Ik verlang er zo naar dat ik weer dingen kan doen als voorheen. Misschien een keer naar het filmhuis, waar ik wel wat trappen moet kunnen nemen. Of een boodschap doen zonder helemaal munt weer thuis te komen.    

Als ik eerst maar weer eens.... Geduld Jacquelien! Zucht!


Zo is het!



Ik lees dit als:

Met minder rommel heb je meer ruimte.
Met minder stress heb je meer rust.

Je kunt ook denken:

Met minder eten heb je meer honger.
Met minder liefde heb je meer eenzaamheid.

Maar daar denk ik dus liever niet aan!


'Foto lichtjes lijn'





Wat een gezellige 'lichtjes lijn' om foto's aan te hangen!
Heel geschikt voor een persoonlijke muur vol herinneringen.
Leuk voor op een babykamer, slaapkamer, toilet, 
studentenkamer of voor je kerstkaarten.



Yesterday!



Ook leuk voor in de kerstboom!


Idyllisch

 

Jakob Smits

Solitude, village under the snow


Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.


Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.

Wat ben ik blij dat wij niet bang hoeven te zijn
om maandenlang ingesneeuwd te raken.
Al konden we afgelopen winter wel een dag of twee
niet met onze auto van de parkeerplaats afkomen...

Het ziet er altijd zo mooi uit, zoals deze week
toen de daken wit waren van de eerste sneeuw,
maar ik houd echt niet van de kou die daar bij hoort.

In zo'n klein dorpje wonen, zonder hulp en strooiwagens,
daar moet ik toch even helemaal niet aan denken.
Hoe idyllisch het er ook uit ziet op dit schilderij.

Wim en ik kunnen niet helemaal ontdekken wat
er precies rechtsonder geschilderd is...
een boom, een schoorsteen, lantarenpaal?
Iemand?