Duikster

 

Janet Hill
'Divers'

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.

Een jong schilderij uit 2020.
Een op het eerste gezicht gezellig plaatje van
een wastafel met planchet en spiegel en
een handdoekenrek met kaarsenhouder erboven.

Een beetje in een klassieke stijl;
ik proef een beetje Engels in de jaren 60.
En dan zie ik het grappige erin.
De duikster die op allerlei manieren
lenige en gymnastische capriolen uithaalt.
Precies de juiste houding op het juiste plekje op de muur.
Ze duikt zelfs het zeepbakje in als ware het een zwembad.
Superleuk bedacht en heel mooi uitgevoerd!


Balans


Lisandro Rota

Ik zag deze illustratie en voelde me verwant.
Een dikke dame die haar best doet om balans te houden,
terwijl ze tegelijkertijd wel doet wat ze leuk vindt.

Zeg nou zelf: de was ophangen op deze manier 
geeft wel schwung en spanning aan het leven.
En ondanks haar zwaarte is deze dappere
madam ook nog sierlijk en elegant.
Dat elegante herken ik niet,
de zwaarte en het balanceren wel.

Elke morgen als ik wakker word
check ik mijn lijf en 'mood':

Hoeveel uur heb ik geslapen?
Voel ik me een beetje uitgerust?
Hoeveel pijn voel ik in mijn spieren?
Kan ik zonder problemen opstaan uit bed?
Hoe stijf voelt mijn rug en de rest van mijn lijf?
Moet ik even wat 'los bewegen' of bukken?
Hoe is het met mijn voet? Is hij dikker dan anders?
Als ik er op ga staan doet het pijn bij het bewegen?
Hoe is het met mijn blaas? Drink ik genoeg?
Heb ik ergens buikpijn of spanning?
Hoe is het met de muggenbulten?
Of andere rare plekjes of jeuk?
Moet ik mijn voeten even invetten?
Heb ik droge ogen of oorpijn?
Voel ik een bloedneus aankomen?
Hoe is het met mijn gewicht?

Dat had ik vroeger toch niet?
Dat gedoe met mijn lijf.
Dat stijf en oud en moe voelen.
Dat niet kunnen opstaan als je door de hurken gaat.
Ik doe van heus alles, maar heb niet veel energie.
Ik heb steeds hersteltijd nodig na klusjes.
Mijn conditie loopt echt wel terug.
Na twee trappen ben ik buiten adem.

En ik wil er niet over zeuren.
Want ik doe alleen maar leuke dingen
en heb ook tijd genoeg voor mezelf.
Fijn werk, geen geldzorgen,
een lieve man en dito vriendinnen.

Maar een volle baan zou ik mezelf niet zien volhouden.
Dat is toch confronterend als ik nog 64 moet worden.
PS Ik wil niet klagen.
In mijn omgeving zijn veel mensen
met ernstige ziektes of een depressie.
Ik heb echt geluk, gezien alle narigheid.
Maar toch....


Mooi!


 

Je zal maar zo'n mooi verlichte patio hebben!


Krijg er zin in om ook zoiets te maken!

 


Kijk nu eens wat bijzonder:
Schaduw Kunst

Ik vind dit zo aanstekelijk! 

Kumi Yamashita Studio 

Het zit diep in mijn hart


De laatste maanden heb ik zoveel leuke ontmoetingen gehad,
waar ik steevast ben vergeten om foto's te maken.
Behalve die paar keer dat ik dat wel heb gedaan. 
Ik zal er nu maar eens in een klap wat van delen. 


Zoals deze heerlijke lunch die vriendin Els en ik 
kregen bij onze gezamenlijke vriendin Astrid.
De fietstocht erheen was al heel fijn.
Het eten zag er heerlijk uit en het was ook heerlijk. 
'Bijna alles heb ik vers geplukt uit eigen tuin, 
behalve dan de tomaatjes en de geitenkaas', 
dat zei ze verontschuldigend alsof we haar kwalijk 
namen dat ze geen geit in de tuin had om te melken...
Het was een hele mooie middag: 
fijn gepraat, een paar tranen en ook veel gelachen.

Of die keer dat Wim een weekje naar Berlijn was en 
vriendin Roos en ik gingen lunchen in de Lage Vuursche.
Met een wijntje en taart.

Vriendin Marga die op bij ons op de thee kwam. 

Roos en Lukas, vrienden van de Kunst Academie,
die samen op fietsvakantie (vlakbij) waren en 
aankwamen voor een maaltje Nasi.

Een fietstocht met Wim naar Deventer.
Prachtig, en ik heb alleen maar een foto 
van het uitzicht op het terras waar we lunchten. 

Gelukkig wel een foto van ons 
op het stand van Schiermonnikoog, 
vlak voor we in zee gingen zwemmen.

Mijn broertje en ik op het huwelijksfeest aldaar.

Met twee van mijn nichtjes en mijn zwager.

Het genieten van het doen van leuke dingen 
en open staan voor fijne ontmoetingen.
Dat is wel een beetje een thema de laatste maanden.
Misschien is het een reactie op alle narigheid in de wereld.
Maar ik wil eigenlijk het liefst genieten van wat er nu WEL is.

Van de clubjes: onze vrouwentuin, onze naobers, 
onze leesclub, onze filmclub, onze eetclub, onze buren,
onze kneuzenclub (van de fysiotherapie)
van vriendinnen van lang geleden,
en van vrienden van sinds kort.

Van onze familie van beide kanten.
Zo gaan we binnenkort naar de open lucht voorstelling 
in Giethoorn waar mijn zwager Peter in speelt.

Zo zaten we laatst voor een heerlijke maaltijd 
met een bevriend stel te genieten in hun tuin.

Zo ga ik zaterdag met een Hema meisje
naar de huiskamerbioscoop in Lochem.

Zo kwam mijn vriendin Guusje
ineens onverwacht ontbijten op ons balkon!

En zo was ik zo blij om mijn oudste vriendin 
van de middelbare school (met haar hele gezin) 
compleet onverwacht tegen te komen 
op de boot naar Schiermonnikoog.
(maar ja weer geen foto gemaakt...)

Het zit diep in mijn hart!


Maisie, Hazel, Rosie and Lily

 


Geen idee waar deze lampjes te koop zijn.
Maar deze kauwgom-bellen-blazende zusjes
maken het wel extra speels & gezellig in huis.


Voor nog meer creativiteit!

 
 
Mijn top 3:
 
zing onder de douche
ruim je werkplek op
maak iets af
 


Lekker in het gras zitten, maar dan anders...



Hoe vaak gaan we in de zomer niet lekker in het gras zitten?
Dus, waarom zou je daar een leuke dingen mee kunnen bedenken?

Zoals een bank om de boom?                  Of een theatertrap met zitplekken? 

Of een bank?

Of een hele grote bank?

Of een bankstel?  

Of een tafelkleed van gras?                         Of een rij 'krukjes'?

 Of deze super leuke gazon kruiwagen ligstoel?

Een leuk idee, een beetje geduld, een zakje zaad en je hebt een creatieve tuin!
Succes!


Een schattig plekje om buiten te zitten




Een schattig plekje om buiten te zitten.
Als ik beter kijk zou ik wel wat veranderen,
maar het ziet er nu al supergezellig uit.
Een mooie kleur op de muren, veel groen, 
een houten vloertje onder een pergola dakje,
schaduw, lekkere luie stoelen met kussens.

Ik zou de twee keukenstoelen weghalen,
je gaat samen nooit zo zitten denk ik, 
met je rug naar al het moois.
Het tafeltje zou ik laten staan,
om van alles op te zetten 
en leuk met de spiegel erboven.
De stoelen zou ik iets naar rechts schuiven,
zodat ze meer voor het raam staan, 
met een klein tafeltje tussen de stoelen in,
 en met het buitenkleed onder beide stoelen.
Op de vensterbank een paar plantenbakken 
met wit - bloeiende planten er in.

En dan zou ik er lekker gaan zitten met mijn boek...

.

Mmmm... lekker slapen...


Reynard Leclerc
'In shadow of Plane trees'

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.

Dit huis in de Provence staat zoals de titel al zegt
in de beschuttende schaduw van Platanen.
En hoe 'woongeluk verhogend' is dat?
Net als de kleine ramen met de blauwe luiken
Met de hete zomers van nu zijn koelte en bomen
steeds belangrijker voor de leefbaarheid.

De schilder heeft dat met het schilderij
van dit huis helemaal invoelbaar gemaakt.
Binnen zijn vast en zeker koele kamers met
witgeschilderde brede houten vloerdelen,
witte muren en een bed met een witte
gehaakte sprei en witte linnen lakens.
Mmmm... lekker slapen....


Zomerse rondbrief op de langste dag

 


In mijn zomerrondbrief  zie je onder andere deze frisse citrusvruchten.
Zo heerlijk als het zo warm is als het de afgelopen dagen is geweest.

En je vindt er nog veel meer zomerse gezelligheid.
Je kunt mijn rondbrief gratis in je mailbox krijgen.
Maar je kunt hem ook op mijn website of hier lezen.

Vandaag, op 21 juni is dat best een goed moment!


Mijn hoofd op hol door een lege kamer


Een foto van zo'n mooie en nog bijna lege kamer
brengt mijn hoofd gelijk helemaal op hol.
Mijn inrichtingsplannen gaan gelijk met me aan de haal.

Nu is de ruimte van zichzelf al zo mooi dat je echt 
je best zou moeten doen om hem te verpesten.
Maar dan nog, het spreekt tot mijn verbeelding.

Een vensterbank in het raam, met fleurige kussens
of een grote eettafel juist haaks op het raam met stoelen 
om de krant te lezen of fijn naar buiten te kunnen kijken.
Kunst aan de muur, een boekenkast links en rechts?
Een mooie booglamp of een kroonluchter?
Wat meer kleur of juist simpel houden?

Ben ik de enige met zo'n afwijking?
Of hebben jullie dat nu ook?


Memory lane


Deze selfie, die ik vorige maand kreeg vanuit Italie, had mooi bij het memoryspel gekund. Maar toen was hij al af. Dat zit zo:

Mijn zwager werd dit weekend zestig jaar en mijn broer en zwager zijn dit jaar dertig jaar samen en twintig jaar daarvan getrouwd.

We vierden dat dit met een groep familie en vrienden op Schiermonnikoog. Wat een geluk met het weer hadden we!

Nu zijn de mannen gewend om lekker vaak even weg te gaan en sturen ons dan ook altijd even enthousiast selfies.

Mijn idee was om als cadeau twee memoryspellen te laten maken met een aantal van deze selfies.

Lekker moeilijk omdat we steeds dezelfde koppies zien op de foto, en leuk voor hen om herinneringen op te halen aan al die leuke momenten uit die dertig jaar.  

Het zijn in totaal 52 verschillende setjes van twee foto's.
Een echt moeilijk spel om te doen met alle foto's tegelijk.

 

Maar ook leuk toch?


Vrolijk gevangen op de plaat




Pas zaten we met drie Hema meisjes 
te borrelen op een terrasje hier in de stad.
Het was er heerlijk, in de schaduw 
en met een zacht briesje.

We namen ook iets Italiaans te eten 
en daarna gingen we om een ijsje
een paar terrasjes verderop.

En toen wilde een lieve buurvrouw
wel even een foto van ons maken.
Ik denk daar altijd te laat aan,
maar warempel nu eens op tijd.

Vrolijk gevangen op de plaat
een blijvende herinnering,
aan een leuke avond.