Drie jaar!

Gisteren werd onze kleindochter Sammie drie jaar!

Ze was zo enorm jarig, met haar feestrokje aan! 

En natuurlijk mocht ze trakteren op de opvang.

We zouden er vanochtend eigenlijk naar toe,

maar helaas zit dat er echt niet in.

Dat doet me wel zeer.

En nog meer slecht nieuws:

De traumachirug belde gisteren om te vertellen 

dat ze na overleg met collega's adviseren 

om mijn linkervoet toch te opereren. 

Er worden dan middenvoetbeentjes 

aan elkaar geschroefd voor meer stabiliteit.

Dat geeft ook minder kans op artrose.

Ook worden de botsplinters verwijderd.

Er is altijd ook kans op complicaties 

en mogelijk ook zenuwschade,

maar als ze dit adviseren wil ik er 

vertrouwen in hebben dat dit het beste is.  

Dat kost me eerlijk gezegd wel enige moeite; 

het vertrouwen in mijn lijf  is nog niet geweldig groot.

Ze plannen het uiterlijk binnen twee weken.

Waarschijnlijk moet ik een nachtje blijven.

Daarna eerst helemaal onbelast herstellen.

 Hopelijk is mijn rechtervoetbreuk 

dan al enigszins aan elkaar gegroeid

en voorzichtig iets meer belastbaar.

Het valt me niet mee, 

dat compleet afhankelijk zijn...

PS Voor wie me zulke lieve post en berichtjes heeft gestuurd, 

heel hartelijk bedankt, dat voelt als een warm bad.