Coronadag 10

Het valt me vies tegen hoe lang 

het duurt voor ik me weer beter voel.

Ik ben nog steeds slap en hoesterig.

Het zweet breekt me zomaar uit 

als ik maar iets doe of me buk.

Net heb ik gedoucht, heerlijk, 

maar nadien ben ik op.

Het is allemaal best vol te houden, 

zolang ik van mezelf maar niets hoef.

Beetje lezen, filmpje kijken, wat drinken, 

een stoombadje, wat puzzelen, iemand bellen,

een blogje maken, een klein klusje doen, breien,

mijn nagels knippen, een was in de machine doen,

koffie drinken met Wim, de planten water geven,

soms een afwasje doen of de was ophangen

naar de radio luisteren, of wat tv kijken,

en dan is er weer een dag voorbij.

Iets waar ik meer energie voor 

  nodig heb zit er nog niet in.   

Ben de hele dag in de weer met 

stomen, neusdruppelen en hoestdrank,

met pijnstillers voor de pijn in mijn rug,

SRL gelei voor mijn pijnlijke spieren,

cranberry met d-mannose voor de blaas,

vaseline in mijn neus tegen de bloedneus,

 genoeg vitamine C en vitamine D slikken,

en een allergiepil voor de huisstofallergie,

oogdruppels voor mijn droge, brandende ogen,  

thee met gember, citroen en honing gewoon 

voor de lekker en omdat me dat goed doet,

en dat de hele dag door in steeds 

verschillende volgordes.

En dan moet ik natuurlijk ook 

de gewone dingen doen

als mijn tanden poetsen, 

me regelmatig even opfrissen, 

me met van allerlei insmeren,

schone kleren aantrekken.

Gelukkig is het iets wat gewoon 

weer vanzelf over moet gaan,

ik maak me ook geen zorgen, 

maar ik verveel me te pletter.

 Ik kijk naar buiten en zie een grijze lucht,

regen, wind, mensen die dik ingepakt buiten lopen 

en ik ga maar weer eens een middagdutje doen...

Zo suf!!!