Nederland is zo mooi voor fietsers

Donderdag zijn Wim en ik naar Doesburg gefietst.

Het was een prachtige tocht, langs de IJssel, 

waarbij we bij Bronkhorst het pontje namen.

Op de heenweg zagen we de hond van de pont, 

de 'ponthond' lekker in het zonnetje liggen. 

Aan de overkant dronken we onze meegenomen 

koffie en namen we een broodje met omelet. 

We zagen de hond van de pont af scharrelen

een beetje in het water poedelen en 

daarna gewoon weer wachten 

tot de pont er weer aan kwam.

Wat is Nederland toch hemels voor fietsers.

Een weg over de dijk, haventjes onderweg,

kleurige bermbloemen, mooie uitzichten,

bootjes die voorbij kwamen varen,

mensen die aan het zwemmen waren, 

paarden in de wei, en zelfs een kudde koeien 

(geen melkkoeien) waar de kalfjes tussen liepen.  

Uiteindelijk fietsten we 55 kilometer,

voor ons samen een dag record, 

wel met rustmomenten ook vanwege 

Wim zijn rug die hij niet mag overbelasten.

In Doesburg hebben we op een terras geluncht.

Op de terugweg hadden we flink de wind mee,

een gelukkie, want er dreigde accu-stress.  

Weer bij de pont aangekomen lieten we de pont 

een paar keer gaan om even te kunnen pauzeren.

Toen we weer in de benen moesten komen merkte ik 

hoe stijf ik was geworden van dat kwartiertje rust.

Maar dat kwam wel weer goed, 

na even wat rekken en strekken, 

en zo reden we rustig op huis aan.

Met een zondoorstoofd,

helemaal uitgewaaid

en goed doorbloed lijf.

 

Best wel trots en voldaan!