Kurt Ard
'Haast je papa!'
1959
Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.
Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.
Een mooi tijdsbeeld waar jonge mensen
van nu zich niets bij voor kunnen stellen.
De televisie was toen helemaal modern,
maar alleen te ontvangen met een antenne.
Hier staat de antenne los op de televisie,
maar meestal stond de antenne op het dak.
Zo zag je toen daken vol met allerlei antennes.
Iedereen had zijn eigen - meestal - gammele geval
dat bij storm of zware regen heel kwetsbaar was.
Die ontvangst was niet altijd even stabiel en
eigenlijk kon je daar meestal niet zoveel mee.
De papa op deze prent doet eigenlijk maar wat:
een beetje draaien aan de knoppen,
voor wat minder of meer sneeuw.
Irritant natuurlijk als je weet
dat jouw favoriete programma
op het punt van beginnen staat.
De dochter trekt een gezicht waaruit ik opmaak dat
zij dit in het vervolg zelf wel gaat leren fixen.
De moeder zorgt voor thee en lekkers,
in de hoop dat het beeld snel opklaart.
Wat is er in de 65 jaar veel verandert thuis
alleen al met het fenomeen televisie kijken:
we hebben nu platte toestellen zonder 'dikke kont',
ontvangst via de kabel, draadloze ontvangst, wifi,
losse schermen, terugkijken, opnemen enzovoorts.
In de meeste huizen is de televisie nog
steeds wel het middelpunt van de zithoek,
al of niet achter een deur of in een kast.
En we gaan er helemaal vanuit dat die het doet!
Geweldig, die tekeningen van Kurt Ard!
BeantwoordenVerwijderen