Man bijt hond, maar dan anders...

Gisteren morgen hadden we ons verjaardag 

koffie-en-taart-feestje in Theetuin de Kronkelwaard.

 

Omdat we altijd midden in de vakantie jarig zijn, 

vieren we het meestal maar in kleine kring 

met die vrienden die niet op vakantie zijn.

We hadden gereserveerd voor 18 mensen, 

een gezellig clubje dat aan feestelijk gedekte 

lange tafels kon zitten, onder grote parasols,

met het werkelijk heerlijke zomerweer.

  

De laatste gasten arriveerden op de fiets,

toen een van hen de tuin in kwam rennen en 

zei dat er iets verschrikkelijks was gebeurd.

Ze was spierwit en compleet in paniek.

Wat was er gebeurd?

Op de dijk fietste zij met man en vriendin

heerlijk rustig, prachtig uitzicht in het groen,

toen er plots een grote herdershond opdook 

die mijn vriendin aanviel en in haar dijbeen beet.

Haar jurk was kapot en ze had een flinke wond, 

waar we de tanden van de hond in zagen staan.

Gelukkig was een van ons met de auto  

die wel zo'n 400 meter verder geparkeerd stond. 

Zij haastte zich om de auto te gaan halen om mijn 

gewonde vriendin naar de EHBO te kunnen brengen.

Het duurde even en zo stond onze pechvogel 

stijf van de adrenaline telkens opnieuw 

te vertellen wat er gebeurd was.

Dat de hond, een grote Duitse herder 

uit het niets op haar af was gesprongen. 

Dat de baas van de hond had gezegd: 

'Dat doet hij anders nooit'.

Ze hadden zijn telefoonnummer gekregen,

de afhandeling van de schade kwam later wel.

Vriendin ging met haar man mee naar Zutphen

naar een waar kastje-naar-de-muur-verhaal: 

Naar de eerste hulp, waar geen dokter was.

eigen huisarts op vakantie, vervangende huisarts 

had geen plek, naar weer een andere huisarts 

die een tetanus prik gaf en hechtpleisters. 

Tegen de tijd dat ze weer in Brummen 

waren was ons feestje afgelopen.

Het feestje was best gezellig, 

maar het duurde even voor ik 

het akelige gevoel van me af kon zetten.

Gelukkig waren er koffie en heerlijke taartjes

en de lieve vrienden met hun leen-cadeautjes.

We hadden speciaal om te-leen-cadeautjes gevraagd,

omdat voor mij 'met elkaar delen' zoveel fijner voelt.

Maar we kregen ook cadeautjes die 

we niet terug hoefden te geven: 

flessen rode wijn en rose, jam, 

een zelfgebakken spelt krentenbrood 

prachtig in de vorm van een tulband,

te zien op de bovenste foto

en deze heerlijke macarons:

Er waren er al een paar op voor ik de foto nam.

En dit superscherpe mesje waarvan gelijk duidelijk

werd gezegd dat ik er maar niet mee moest gaan snijden.

Veel teveel kans op ongelukken! 

Ook deze bird box mogen we houden, 

een speeldoosje met vogelgeluidjes 

die reageert op beweging. 

Leuk voor op het toilet.

We mochten deze mooie spellen lenen:

deze boeken

We kregen deze kiempot te leen, de zaadjes waren een cadeautje.

Leuk om eens te gaan uit proberen.

En er waren nog een paar in de toekomst pakjes:

Een overnachting met alles erop en eraan. 

En speciaal voor mij een workshop om een patroon 

van een lievelingskledingstuk nagemaakt te krijgen,

waar ik me ook enorm op verheug.

En we krijgen nog een schilderij te leen van 

een schilder die wist dat ik het mooi vond, 

vooral omdat er huizen op stonden.

Maar die komt nog, want ze 

konden het toen niet meenemen.

Wat een verwennerij.

Zo lief.

De volgende morgen bleek het telefoonnummer 

dat de hondenman had opgegeven niet te kloppen. 

Toen voelde ik me zo boos worden.

Gelukkig hebben een paar vriendinnen de koppen 

bij elkaar gestoken en zijn op zoek gegaan naar 

de naam van de man, wat wonderwel lukte.

We hadden nog geen adres of telefoonnummer, 

maar dit was genoeg voor aangifte bij de politie.

Zij kunnen meneer waarschijnlijk wel traceren.

Strafrechtelijk kunnen ze er niet veel mee, 

aangezien meneer de hond niet had opgehitst, 

maar er kon wel bekeken worden of meneer 

met zijn hond in therapie zou moeten of 

hem te verplichten de hond te muilkorven.

Dat vond mijn vriendin het belangrijkste:

Dat dit niet weer zou gebeuren. 

Want wat zou er zijn gebeurd als ze 

haar kleinkind bij zich had gehad?

Een hondeneigenaar is sowieso verantwoordelijk 

voor de schade die de hond heeft veroorzaakt, 

en voor de kosten die daarmee samenhangen,

maar zou zich ook doordrongen moeten weten van 

de angst en zorg die het gevolg waren van dit verhaal.

Mijn vriendin was nooit bang voor honden maar

is nu echt voortdurend op haar hoede. 

En drie mensen hebben ons leuke feestje gemist.

En ook nog een fout telefoonnummer opgeven.

Dat is toch echt beneden alle peil.

Ik ben echt benieuwd hoe 

meneer dit goed gaat maken...