Ik was dus een dag of drie niet helemaal lekker.
Snipverkouden, schrale lippen, warm en koud,
niezen en proesten en af en toe ook een bloedneus.
En dan laat ik de boel een beetje de boel...
Als ik dan weer een beetje op ben zie ik van alles:
De oud papierbak is vol, de planten moeten water,
er ligt nog wat schone was om weg te strijken.
Er hangt geen handdoekje in het toilet:
het is wel in de was gedaan, maar niet vervangen.
Ik schuif de stoelen aan tafel, zet ramen open.
Ik zie wat lege batterijtjes voor de recyclebak.
Wim heeft afwas niet precies teruggezet
hoe ik dat zelf graag wil hebben.
Dat is natuurlijk geen ramp,
maar ik verander het wel eventjes.
Er staat een bosje hulst op tafel,
dat mag nou wel eens weg.
Ik wil de nota van de mondhygieniste declareren,
onze uitgaves nog in ons huishoudschema zetten,
natuurlijk de wasmachine aan het werk zetten,
kijken wat ik kan koken met wat er in huis is,
onze agenda weer even inkijken om te zien
of er iets gepland was of moet worden...
Herkennen jullie dit?
Dat eerst van alles recht getrokken moet worden?
En dat het zo heerlijk is als alles onder controle is
en ik tevreden rond kan kijken...
Natuurlijk, het hoeft niet perfect.
De ramen mogen heus een keer gewassen
maar dat kan ik rustig laten zitten totdat
onze naober Henk komt om ze te lappen.
En de tas met statiegeld flessen wacht rustig tot
er genoeg in zit om ze mee te nemen
als we boodschappen gaan doen.
Maar alles wat me aankijkt en
voorlopig niet gebeurt lekt energie.
Klussen die ik uitstel kosten me meer energie
dan wanneer ik ze direct gedaan zou hebben.
Klussen die te lang blijven liggen herinneren me
er aan dat ik ze nog moet gaan doen
en dat geeft een onvrij gevoel.
En juist daarom vind ik het fijn om steeds
dingetjes op te ruimen, weg te doen, te repareren,
te koesteren, te sorteren, schoon te maken of te 'herinrichten'.
Daar krijg ik dus gewoon energie van:
Niks overbodigs meer in huis,
ruimte voor nieuwe dingen,
alles lekker schoon en helder.
Zo lekker is dat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten