Dat blijft ook zo, maar de laatste dagen ging er juist thuis van alles mis.
Het begon ermee dat ik niet meer op mijn telefoon op NU.nl 'het woord van de dag' kon oplossen. Stom, want daar was ik net zo lekker aan gewend. Elke morgen om 7 uur kon ik even een puzzeltje doen en dat voelde fijn en vertrouwd. Maar mijn telefoon ging op weg naar de puzzel telkens op zwart.
Daarnaast was er ook iets anders mis met mijn telefoon. Het opladen duurde steeds langer en hij liep ook sneller leeg. Even terugdenken: Ik heb deze telefoon in 2020 gekocht in april. Drie jaar, dat zou natuurlijk wel snel zijn, voor een accu, maar ik wilde er eigenlijk ook niet mee gaan modderen. Ik probeerde allerlei kabeltjes en stekkertjes en ging woensdag te lange leste naar de repair-shop. Ik had een verkeerde lader volgens de man daar, die ik trouwens volgens mij daar bij de telefoon had gekocht, maar afijn... Ik kocht een nieuwe en liep vrolijk naar huis, maar thuisgekomen was mijn telefoon met deze nieuwe lader ook weer 'langzaam aan het opladen'.
Donderdag was ik een dagje met een vriendin naar een andere vriendin in Amsterdam en toen deed mijn telefoon het nog aardig, maar vrijdag liep hij 'aan de lader' weer leeg. Wim en ik gingen vrijdagochtend samen boodschappen doen en op de terugweg gingen we weer naar de telefoonwinkel. Ik had helemaal geen zin in gedoe en besloot een nieuwe te kopen. Dat kon en ik kreeg nog een mooie korting. De jongeman aldaar wilde gelukkig alles wel overzetten op mijn nieuwe telefoon, zo had ik gewoon al mijn berichtjes, contacten en foto's weer fijn op mijn nieuwe telefoon die kan opladen als een malle. Blij toe. Ik moest wel van alles doen om op verschillende apps me opnieuw te registeren en in te loggen, maar dat is nu ook bijna in orde. Toch is en blijft dat alles maar een heel gedoe en de afhankelijkheid die ik voel bij zo'n stukje techniek bevalt me eigenlijk helemaal niet. Maar hoe het anders moet weet ik ook niet.
Ondertussen was er ook van alles aan de hand op mijn pc. Met het versturen van mijn voorjaarsrondbrief kon ik ze alleen in kleine porties versturen. Ik kreeg om onbekende redenen steeds groepen mailtjes terug. Ik probeerde het steeds opnieuw, en maakte toen nog een fout waardoor per abuis bij een groepsmail de adressen zichtbaar bleven. Ik kreeg het er warm van. Zo stom. Normaal gebeurt me dat nooit. Ik was er in dit tempo een halve maand mee bezig om die brief te versturen. Dat was irritant, maar oke, daar kon ik wel mee leven. Tot mijn hele outlook er mee ophield. Wim is er lang mee bezig geweest en uiteindelijk was ik maar een paar dagen 'zonder mail', maar ik vond het gewoon heel vervelend. Vooral omdat ik zelf niets van dit soort systeemfouten begrijp en er zelf niets aan kan doen om het op te lossen.
Toen stond ook nog het klokje dat ik van mijn dochter had gekregen - dat bij mijn pc hangt - ineens stil. Ik deed er een nieuwe batterij in, maar dat hielp niet. Wim heeft later nog wat andere batterijen geprobeerd en gekeken of er iets aan te doen was, maar uiteindelijk moesten we besluiten dat er niet veel meer aan te doen was. Einde klokje.
Nou is dat op zich niet zo erg, maar opgeteld bij elkaar had ik het gevoel dat alles om me heen in elkaar stortte. De techniek liet me in de steek. En er ging nog meer mis. Ik liet een mooi warmhoudbordje van vroeger vallen en dat viel echt in stukken kapot. Niets meer aan te doen. En het regende maar.
Vrijdagavond kwam een van mijn liefste vriendinnen met haar man bij ons eten en hebben we tussen de buien door een stukje kunnen wandelen in de buurt en langs de IJssel, voor we aan een biologische rijsttafel schoven die we hier beneden bij de Toko konden halen, maar het regent hier bijna aldoor.
Gisteren heb ik weer op NU.nl kunnen puzzelen, maar vanmorgen ging mijn telefoon op diezelfde manier als eerst weer op zwart. Onbegrijpelijk. Oke, ik weet dat het niet het belangrijkste is maar het puzzelt me wel wat ik dan doe waardoor dit dan niet lukt. Ik hoop dat Wim me daar straks mee kan helpen als hij terug is van zijn moeder.
En ik heb al een paar dagen buikpijn, kan spanning zijn, maar het lijkt toch wel op een blaasontsteking. Morgen maar even een plasje wegbrengen. En dan regent het ook nog steeds.
En ik ben moe.
Het wordt tijd dat het echt lente wordt!
een arm om je heen ( ) Groet, Tineke.
BeantwoordenVerwijderen