Precies dit is een geweldige motivatie om op te ruimen
voor je kleiner moet gaan wonen of het zelf niet meer kunt.
Hoe blij zullen je kinderen of nabestaanden zijn
als ze niet opgezadeld worden met een enorme hoeveelheid spullen.
Dus, ga regelmatig door je spulletjes,
geef door of weg wat je niet meer gebruikt.
Geef met de warme hand wat je graag
aan je vrienden en familie gunt.
En geniet zelf van een overzichtelijk en eenvoudiger huis
en een leven met meer ruimte, lucht en tijd en energie
om dat te doen waar je gewoon heel blij van wordt.
Kortom een leven met meer woongeluk!
Fijn weekend!
PS
Hulp met opruimen nodig?
Doe de online cursus: 'Opgeruimd wonen!'
Mee info?
Zeker iets om over na te denken , want toen mijn vader overleed en mijn moeder kleiner ging wonen, kwam de taak om op te ruimen neer op mij en mijn broer, iets waar we wekenlang druk mee zijn geweest, wat nog eens ingewikkelder werd omdat mijn moeder maar moeilijk afscheid kon nemen van dingen. Mijn ouders hadden de oorlog meegemaakt en altijd van weinig moeten rondkomen, wat bij hen de trigger was om heel zuinig te zijn op wat ze hadden en nooit iets zomaar weg te gooien en ze namen ook nog eens allerlei spullen aan die anderen weggooiden. Je weet maar nooit wanneer het van pas komt. En ik moet bekennen dat is wel iets waar ik mezelf ook schuldig aan maak. Als ik iets zie wat weggegooid word dan kan ik mezelf er ook niet toe zetten om het laten liggen en gaat het mee naar huis. Nu ben ik mezelf aan het aanwennen om het dan niet mee naar huis te nemen , maar om het af te geven bij de kringloop als het gaat om dingen die er nog netjes uit zien en zeker nog te gebruiken zijn. En ik maak elk jaar schoon schip door dingen die meer dan een jaar niet uit de kast of doos gekomen zijn weg te doen. Ik wil niet dat mijn dochter als ik er straks niet meer ben, bovenop het verdriet ook nog eens de zware taak heeft om door al mijn spullen te moeten gaan.
BeantwoordenVerwijderen