De Gorsselse Heide
Donderdag was het zulk lekker weer,
dat we weer een fietstochtje maakten,
dit keer naar de Gorsselse Heide.
Zoals je kunt zien was de hei niet meer heel paars,
uitgebloeid al, of misschien groeide er veel gras tussen.
We zagen ook helemaal geen koeien of schapen.
Maar het was evengoed heerlijk om daar te fietsen.
We hebben op een bankje zitten kletsen
Niet op deze stoelen, zo onbeschermd in de zon
(ik zou dit soort zitjes onder een boom plaatsen)
maar heerlijk in de schaduw van grote bomen.
Daarna hebben we een broodje gegeten
op het terras van een cafeetje in Gorssel
en toen we daar klaar waren bedachten
we dat we vlak bij de basis school
van onze kleinkinderen waren en
misschien even konden kijken,
want ze zouden net uit gaan.
Toen we daar aankwamen stond
onze dochter daar ook al bij het hek.
Zo leuk om te zien hoe verrast
de kinderen waren om ons te zien.
Onze kleindochter is net zes geworden
en net begonnen in groep drie.
Dus dat is serieus leren nu!
We mochten de klas zien en
ze vertelde allemaal nieuwtjes.
Ze was nu het hulpje van de juf en
ze mochten binnenkort ook een dag
in hun pyjama naar school komen.
Sammie is ineens fors aan het wisselen,
zo schattig vind ik dat altijd...
Storm op komst!
John Falter
'Windy day in Atchison'
1952
Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.
Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.
Dat kennen we toch allemaal?
Het weer slaat om, je ruikt het, je voelt het.
Het wordt donker, alles begint te klapperen.
Het begint al dreigend te onweren in de verte.
Iedereen fietst hard om voor de bui binnen te zijn.
Snel, de ramen sluiten en de was binnenhalen!
Het dakje van de auto moet dicht!
En hoe fijn is het dan dat je
in een huis woont dat echt veilig is,
dat al zoveel stormen doorstaan heeft.
Waar je van op aan kunt.
Want noodweer kan echt eng zijn...
Ik wist het!!
Brei-therapie
Breien heeft een heel sterk effect op onze mentale toestand. Er zijn zelfs klinieken die ‘brei-therapie’ geven. Breien werkt ontspannend en zorgt voor een vermindering van stress. Breien zou zelfs heel doeltreffend zijn in het vermijden van paniek- en angstaanvallen en in het bestrijden van pijn.
Breien werkt ook mediterend. Tijdens de ritmische handelingen van het breien en haken is het gemakkelijk om het hoofd vrij te maken en je te verliezen in het werkstuk waar je mee bezig bent.
Het maken en het zien groeien van je breiwerk zorgt ervoor dat er gevoelens van trots en succes opborrelen. Breien kan effectief zijn bij mensen met depressieve gedachten. Maar zelfs op het gebied van pijnbestrijding wordt er succes geboekt. De brei-therapie wordt onder meer toegepast in een pijnkliniek in Groot-Brittannië.
PS Zelf brei ik voor mijn ontspanning en om mijn hoofd leeg te maken, maar eigenlijk vooral ook omdat het me een aardig excuus geeft om onge'brei'deld televisie te kijken, de Olympische Spelen te volgen of suffe series te 'bingen'...
Wil je meer weten over
de breiende oma's
'Granny's finest' ?
Een glimlach op het gezicht van de toeschouwer
Ik zag foto's van Anna Devís en Daniel Rueda, twee architecten, die in de fotografie terecht zijn gekomen.
Ze maken zelfportretten waarbij de achtergrond in hun foto's een heel belangrijke factor is. Ze zijn gedreven door creativiteit, minimalisme en schoonheid.
Een glimlach op het gezicht van de toeschouwer is hun belangrijkste doel. Die glimlach komt er bij mij volop, ik vind de foto's echt geweldig!!
Hoe deze foto gemaakt werd zie
Het lijkt misschien simpel, maar
het maken van deze kunstzinnige foto's
vraagt veel creativiteit en voorbereiding.
De foto's worden veelal
verspreid via de sociale media.
Dat deze beeldentaal universeel is en
niet afhankelijk van gesproken taal
helpt daar natuurlijk wel bij.
In een van hun docu's
vertellen ze over hun werk:
@drcuerda & @anniset
Vrede op aarde
'Je mag opnieuw beginnen',
wat een troostrijke gedachte is dat.
net als:
'Je bent een van velen,
tegelijk is er maar een als jij'.
Dit vind ik nog steeds een heel mooi gedicht.
We hebben het ooit als nieuwjaarsgroet verstuurd.
Ik las dat Freek de Jonge toch gaat toeren
met zijn voorstelling: 'Vrede op aarde'.
Mede gezien de titel van de voorstelling
en de leeftijd van de maker, hij is tachtig,
wilden we hem graag nog eens zien,
en liefst hier ergens in de buurt.
Weer hadden we geluk;
er waren nog kaarten voor
14 november in Zwolle.
'Hoop maakt een comeback!'
Op maandag post ik meestal
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.
En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.
Om de week een beetje goed te beginnen.
Wat een verademing,
de laatste Democratische Conventie
met allerlei mensen die ik hoog heb zitten:
De Obama's, Oprah Winfrey, Hillary Clinton.
Laten we hopen dat Kamala Harris
een grote overwinning behaalt in november.
Daar zal veel werk en overtuiging voor nodig zijn.
Maar het zou zoveel beter zijn voor ons allemaal!
Luister maar eens naar:
De somberheid is weggedreven in de moestuin
Vannacht kon ik niet in slaap komen. Tegen een uur of vijf heb ik nog een uurtje of wat gedut, maar ik was vanmorgen niet alleen heel moe, maar ik voelde me ook wat labiel en somber. Dat heb ik eigenlijk niet vaak, maar is door de slapeloosheid te verklaren denk ik.
Wim vroeg of ik mee fietste naar de volkstuin. Hij wilde weten wat er terecht was gekomen van de paar pootaardappeltjes die hij in de grond had gestopt in het voorjaar. En jawel hoor, hij kon een paar maaltjes rooien. We snoepten ook wat frambozen en oogsten nog de laatste boontjes en wat tomaatjes uit de kas. Daarna deden we wat boodschappen en was de ochtend om. Tijd voor koffie en wat broodjes. Ik voel me nog steeds heel moe, maar de somberheid is gelukkig weggedreven in de frisse lucht van de moestuin!
Lekkere nieuwe, onbespoten, biologische aardappeltjes.
Daar kunnen we wel vijf keer van eten samen.
Daar kun je toch niet anders dan blij van worden.
Echte rijkdom!
Als ik de lange wandeling mag inruilen voor
een flinke fietstocht, dan zijn dit voor mij
twaalf voorbeelden van echte rijkdom!
'Hurry daddy!'
Kurt Ard
'Haast je papa!'
1959
Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,
waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,
een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.
Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.
En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.
Een mooi tijdsbeeld waar jonge mensen
van nu zich niets bij voor kunnen stellen.
De televisie was toen helemaal modern,
maar alleen te ontvangen met een antenne.
Hier staat de antenne los op de televisie,
maar meestal stond de antenne op het dak.
Zo zag je toen daken vol met allerlei antennes.
Iedereen had zijn eigen - meestal - gammele geval
dat bij storm of zware regen heel kwetsbaar was.
Die ontvangst was niet altijd even stabiel en
eigenlijk kon je daar meestal niet zoveel mee.
De papa op deze prent doet eigenlijk maar wat:
een beetje draaien aan de knoppen,
voor wat minder of meer sneeuw.
Irritant natuurlijk als je weet
dat jouw favoriete programma
op het punt van beginnen staat.
De dochter trekt een gezicht waaruit ik opmaak dat
zij dit in het vervolg zelf wel gaat leren fixen.
De moeder zorgt voor thee en lekkers,
in de hoop dat het beeld snel opklaart.
Wat is er in de 65 jaar veel verandert thuis
alleen al met het fenomeen televisie kijken:
we hebben nu platte toestellen zonder 'dikke kont',
ontvangst via de kabel, draadloze ontvangst, wifi,
losse schermen, terugkijken, opnemen enzovoorts.
In de meeste huizen is de televisie nog
steeds wel het middelpunt van de zithoek,
al of niet achter een deur of in een kast.
En we gaan er helemaal vanuit dat die het doet!
'Ik kan wonen' winnen!
Dit boek: 'Ik kan wonen' is een deel uit een serie van vier, met ook nog, 'Ik kan huishouden', 'Ik kan kinderen opvoeden' en 'Ik kan het zelf' (over klussen).
Deze vier delen heeft onze oudste dochter ooit gekregen en zij heeft ze later aan mij doorgegeven, omdat ik zo van die stijl van de jaren-60 houd.
Maar nu heb ik het deel: 'Ik kan wonen' dubbel.
Ik heb het ook nog een keer apart van iemand gekregen. Ik weet echt niet meer van wie, ik hoop ook dat het niet te leen was, maar dan zou ik het wel genoteerd hebben. Hoop ik...
Ik vind het een superleuk boek, helemaal in de 'Goed wonen' stijl,
met leuke tekeningetjes en mooie woonfoto's.
zo'n stuk eenvoudiger leek in vergelijking met nu.
Minder spullen, minder apparaten, minder overdadige luxe.
Wat opvalt: veel kleur, sierlijke meubels,
ruimtebesparende uitklapbedden,
handige schuifdeuren en
genoeg bewegingsruimte.
Wat hadden we toch maar weinig nodig toen.
Afijn, als ik iemand een plezier kan doen
met dit boek, dat ik dus dubbel heb,
mail me dan gewoon even:
info@burobinnenkant.nl
Bij meerdere reacties zal ik loten
en dan doe ik het op de post.
Een goed patroon is het halve werk!
Leuk he?
Deze patronen uit vroeger jaren,
met verschillende variaties zoals
bijvoorbeeld een korte of lange mouw.
De linker in zwart-wit vind ik heel mooi.
Helaas ben ik niet (meer) in het bezit van van
die lange, dunne, rechte benen die erbij horen.
Met de naaimachine van mijn schoonmoeder
in bruikleen heb ik ineens weer veel zin
om allerlei moois te gaan maken.
Het meest lastige is daarvoor
een goed passend patroon te vinden.
Ik probeer daarom meestal iets wat ik al
heb, wat mooi is of staat, na te maken.
Ik heb ooit op naailes gezeten en
toen voor mijzelf een regenjas gemaakt
die je aan twee kanten kon dragen.
Wat een werk!
Ik heb hem volgens mij nooit aan gehad.
Eenmaal af bleek hij niet echt bij me te passen.
Daarom hou ik me maar bij simpel na te maken
kledingstukken, zonder blinde zomen, paspelzakken
of andere ingewikkelde naai-hoogstandjes.
Ik zoek vooral een leuke stof
en hoop daarmee punten te scoren,
die het gebrek aan vernuftige techniek
een beetje kunnen camoufleren.
Mocht het een lukken met deze lappen,
dan zal ik het resultaat hier laten zien.
Wish me luck!
Trots op ons!
Gisteren zou er iemand van Ziggo komen om al
onze internet- en tv- en wifiaansluitingen
naar Ziggo om te bouwen.
Ik was er een beetje nerveus voor.
Stel je voor dat er iets mis zou gaan en
we zouden zonder internet komen te zitten.
Ze hadden ons wel installatiegarantie gegeven,
maar ja wat kan er allemaal wel niet mis gaan?
Maar we hadden helemaal geen zorg hoeven hebben,
want ene Thijs kwam en die had al 25 jaar ervaring
bij Ziggo en heeft alles mooi voor elkaar gemaakt.
Lang leve Ziggo-Thijs uit Haaksbergen!
Hij heeft onze telefoons, i-pad, tv en computers
helemaal aangesloten tot en met de wificode toe.
En we kunnen nu de tv met spraak bedienen.
Het moet toch niet gekker worden.
Prachtig beeld, mooie, snelle verbindingen
en het eerste jaar een klap goedkoper dan KPN.
We hadden KPN nog gebeld om te vertellen dat
we zo´n mooi aanbod hadden gekregen van Ziggo,
maar ze konden er geen korting tegenover stellen.
Dus toen hebben we ondanks onze lichte zorg
over de mogelijke moeilijkheden bij de installatie
(wat werkt, dat werkt) toch de overstap gewaagd.
Doordat we moesten wachten op de man van Ziggo
heb ik me maar op huishoudelijke klusjes gestort:
Onze tafel heb ik lang met staalwol geschuurd
en in de bijenwas gezet, och wat ruikt dat lekker!
Deze flesjeslamp heb ik gepoetst,
dat wil zeggen, ik heb alle flesjes er af gehaald
en in een heet sopje gewassen en nagespoeld.
En toen zo veel mogelijk laten drogen.
Wat glimmen ze weer helder en fris!
De andere lamp, we hebben er twee,
doe ik denk ik vandaag ook nog.
Wim heeft ondertussen de vloer van de badkamer
en van ons toilet eens extra goed geboend.
En al zijn schoenen uitgezocht,
er konden drie paar weg.
Ik heb sinds zondag de naaimachine
van mijn schoonmoeder in bruikleen
gekregen en daarvoor moesten we
opbergruimte maken in onze berging.
We hebben daar allemaal kratjes met spullen.
We hebben drie kratten met (rug)tassen
(boodschappentassen, weekendtassen, rugzakken,
plastic tassen, canvas tasjes, koeltassen, handtassen,
schoudertassen, werktassen en stoffen rugtasjes)
terug gebracht naar maar twee opbergkratten.
Sommige tassen konden weg bij het restafval,
anderen konden in de weggeefkast in onze hal.
Wat bleef kwam netjes in de kratjes terecht,
klaar om te pakken bij boodschappen doen,
als we uit gaan of bij andere sjouwklussen.
En de naaimachine paste precies in het
overgebleven deel van de stellingkast.
Toen heb ik nog mijn bureau weer ingeruimd,
dat hadden we van de muur hadden gehaald
voor de Ziggoman, wat niet had gehoeven
maar waardoor ik ook weer door
die spullen ben heengegaan.
Ik ben trots op ons!
Voor iedereen die wel een oppepper kan gebruiken!
Op maandag post ik meestal
een blij en vrolijk makend bericht,
zoals een goed idee voor een meer
groene, duurzame en sociale wereld.
Om elkaar te helpen, te ondersteunen
en de broodnodige moed in te spreken.
En soms post ik ook gewoon iets moois
of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.
Om de week een beetje goed te beginnen.
Een act die meedeed aan 'Britain's got talent':
een groep jongeren met de naam 'Unity'.
'It is not our differences that divide us,
it is our inability to recognise, accept,
embrace and celebrate those differences'
Voor iedereen die wel een oppepper
kan gebruiken kijk maar eens naar dit
Thuis
Wim maakte deze foto van
dit gedicht dat op een een doek
aan de buitenmuur van de kerk
In Doesburg hing.
Mooi!
Abonneren op:
Posts (Atom)