Maria Oomkes - Miep Racké - Scheherazade

In de bibliotheek van de serviceflat van mijn schoonmoeder lagen boeken die weg mochten. Ik mocht kijken en vond onder andere dit boek. Ik had het al eens gelezen. Net als andere boeken van deze Maria Oomkes. Ze schreef in de Libelle haar columns, door haarzelf altijd 'stukjes' genoemd onder de naam Scheherazade, afgeleid uit Duizend-en-één nacht. Elke week (in plaats van elke avond) schreef ze een verhaal. Om in stijl te blijven noemde zij haar man in haar stukjes 'Sultan'. 

Ik verslond die stukjes. Als meisje was het voor mij het eerste voorbeeld van een soort schrijven dat heel toegankelijk was en ook heel huis, tuin en keuken. Al had deze schrijfster een leven dat - naast het huiselijke bestaan met kinderen en man - vol zal met reizen over de hele wereld. Libelle stuurde haar overal naar toe. Ook voor goede doelen zoals de Lepra stichting. 

Maria Oomkes was het pseudoniem van Wilhelmina Racké-Noordijk. Roepnaam Miep. Haar man heette Willem, wat voor mij heel vertrouwd is, die van mij heet ook zo. 

Ze gaf ook - op avonden van vrouwenverenigingen - lezingen. Eerst bestond dat uit voorlezen uit eigen werk, later praatte ze op het toneel een hele avond vol. En daar genoot ze van. Toen ik voor het eerst werd gevraagd voor een avond van de Plattelandsvrouwen (nu Vrouwen van Nu) moest ik ook even aan haar denken. Al kostte die avonden mij zeker en vast veel meer voorbereidingen en spanning dan haar, want ik kreeg de indruk dat ze dat 'voor de vuist weg deed'.

Ik heb deze week haar boek ademloos in een ruk herlezen. Helemaal leuk omdat ze vertelt over het huis dat ze kocht en verbouwde hier vlakbij in de Achterhoek. Volgens mij woonden ze in Barchem. En als ze vertelt over het station in Zutphen waar ze aankomt of familieleden ophaalt, kijk ik vanuit mijn woonkamer op datzelfde station en voel me even heel dichtbij. Ze is overleden in 2003. Ik woonde in Zutphen vanaf 15 mei 1987, dus we waren zo'n 15 jaar praktisch buren. 

Ik vind het heerlijk om boeken van haar te lezen. Dat geeft een heel nostalgisch gevoel. Ze heeft een Rotterdamse nuchterheid waar ik erg van geniet. En tegelijk weet ze me steevast te ontroeren. En als je bedenkt dat ze uit 1914 is, dan is ze verrassend tijdloos gebleven.

Hier een foto van een aantal van haar boeken. Ik zou ze graag hebben, ze zijn natuurlijk alleen tweedehands te krijgen. Wie heeft er nog eentje liggen? Ik neem ze graag over.