Diep adem halen...

Tja, zo voelt het af en toe wel eens in deze tijd.

Mijn stemming kan best wisselen op een dag.

Veel hangt af van hoe ik slaap.

En wat ik van mijzelf  'mag' of 'moet' ! 

Ik wil een aantal dingen heel graag volbrengen:

Elke dag een paar fijne gesprekken voeren,

bloggen en iets aan mijn rondbrief doen.

Dat lukt niet altijd, en dat frustreert wel eens.

Er zijn dagen dat Wim niet hoeft te werken,

dat geeft mij echt wel een stuk meer ontspanning. 

Dan hoef ik niemand te vragen om 'op mij te passen'.

Gisteren kwam er een vriendin, ze was er om 11 uur.

Ze heeft Wim uit wandelen gestuurd. Heerlijk voor hem.

Vanmorgen hebben we samen even aan de IJssel gezeten.

Daarna had Wim een koffieafspraak met een vriend.

En hij heeft zijn zangpartijen voor zijn koor geoefend.

Langzaam komt hij dan weer even bij zichzelf.

Dat is belangrijk, want deze periode van alsmaar 

voor mij klaar staan zal nog wel even duren.

Aanstaande vrijdag word ik geopereerd,

dat zal wel weer een terugslag geven.

Algehele narcose, pijn misschien 

en voorlopig niet belasten.

Dat zal opnieuw weer wennen zijn. 

Ook als alles in een keer goed gaat, 

wat ik nog niet helemaal durf te geloven.

Dus fijn dat Wim nu even kan bijtanken.

  

Op de dagen dat ik niet zoveel hoef van mezelf,

kan ik me overgeven aan een fijn boek of film.

Dat is eigenlijk fijner voor iedereen.

Maar ja, dat lukt ook niet altijd.

Ik wil ook wel eens dingen.

Dingen die soms te hoog gegrepen zijn.

Dingen die me blij maken ondanks de moeite.

Of die me achteraf toch tegenvallen.

En dan wisselt de stemming wel weer,

en kom ik mezelf tegen, vaak niet op de leukste manier. 

Maar al met al ben ik al bijna vier weken onderweg

met hulpbehoevend zijn, en ik raak steeds meer gewend!

Al moet ik soms wel even heel diep ademhalen en zuchten....