Een hele goede dag!

 

Gisteren heb ik weer wat stapjes vooruit gezet:

Ik heb voor het eerst rechts een schoen aan geprobeerd te doen, en dat lukte, een stevige bergschoen. Dat voelt lekkerder dan de air-walker. Ik heb geprobeerd er op te staan. Dat is onwennig, en mijn voet draaien op de grond gaat nog niet goed. Maar dat komt vast vanzelf, met oefenen. 

Wel heb ik al geprobeerd met deze schoen aan een stapje te zetten achter het looprek. Is nog wat eng, om mijn evenwicht te houden. En mag eigenlijk pas vanaf maandag. Dus ook nog even rustig mee aandoen, maar het gevoel dat er vooruitgang inzit is onbetaalbaar.   

Ik heb de pijnstillers verder afgebouwd. Daar ben ik best trots op: geen oxycodon en diclofenac meer, nu alleen nog paracetamol. En dat gaat nu van vier naar twee keer per dag. Kijken of dat wil lukken. 

Ik kon gisteren ineens toch weer mailen en heb mijn rondbrief aan iedereen op de verzendlijst kunnen sturen. En, wat een leuke reacties kreeg ik daar toch op. Net als de beterschapskaarten die elke dag nog binnenkomen. Superlief, dat geeft de burger moed. Heel hartelijk bedankt lieve mensen! 

We hebben 's middags een kopje koffie gedronken op het terras van onze buur: de biologische bakker Driekant. Terwijl we daar zo zaten kwamen er allerlei bekenden langs die een praatje kwamen maken. Dat voelde echt lekker: een spontane ontmoeting is iets wat ik eigenlijk best had gemist al bijna zes weken binnen zittend...

Een vriendin die even bij ons kwam zitten zei me dat ze vond dat ik het heel goed heb gedaan deze afgelopen weken. Dat het niet meevalt om ineens zo afhankelijk te zijn en dat ik ondanks alles positief in het leven blijf staan. Dat was fijn om te horen. Al zijn er ook momenten geweest dat ik er echt even doorheen zat. Maar dat mag ook. En even later ging het dan ook wel weer.     

Daarna hebben we thuis op het balkon in het zonnetje nog een tijdje gezeten. Ook fijn.

Toen weer een uurtje op bed met de beentjes omhoog uitrusten, waarbij ik een aflevering van een serie gezien, in afwachting van de grootste stap voorwaarts: 

We zijn uit eten geweest bij onze andere buur: de Biopizza. Heerlijk samen met Wim aan een tafeltje met een glas wijn, hebben we een heerlijke lasagna en een pizza gedeeld.  

En daarna als toetje thuis op de bank nog koffie gedronken. En wat tv gekeken. 

Zo houd ik het wel vol de komende zes weken.

Vanaf vandaag wil ik weer wat nieuwe doelen stellen: Er ligt nog een stapel boeken. Ik wil weer wat gaan breien. Misschien kan ik de cursus interieurontwerpen die ik wilde gaan schrijven weer voorzichtig wat oppakken. En oefenen natuurlijk, om sterker te worden en leniger. Ik hoef me niet te vervelen.