The day after...

Gisterenmorgen heb ik in mijn bedje gelegen en gehuild zoveel ik wilde.
Ik had mijn vriendinnen ge-appt en ik kreeg daar steeds lieve reacties op. Daardoor bleven de tranen komen.
Ondertussen keek ik de tv serie Belgravia op NPO plus. Heerlijk.
Ik heb er echt even aan toegegeven, want ik vond mezelf best zielig.


S'middags ging ik er uit, langdurig onder de douche, kreeg ik een heerlijk kopje koffie en heb ik mijn blog van gisteren geschreven. Daardoor heb ik nog weer een keer alles op een rijtje gezet. Toen was ik wel zo tot rust gekomen dat ik de zinnen even wilde verzetten. Wim en ik zijn naar de Hema gelopen - waar we zowat de enige klanten waren - en hebben onszelf maar eens nieuw beddengoed uitgezocht. Wat we nog hadden was meest al heel oud, gekregen, vermaakt, dun geworden en op verschillende plekken gerepareerd. Wim had laatst eens een keer gezegd dat hij wel zin had in iets nieuws. Dat mocht in de krant, want (volgens mij) ziet hij amper wat er op ligt. Maar hij maakt wel meestal het bed op en hem waren de sleetse plekken daarbij wel opvallen.

Nu was er bij de Hema een aanbieding: De tweede voor half geld. Dat scheelt toch. We hebben gekeken wat we leuk vonden. Wat we allebei leuk vonden meer. En we kochten twee moltons, twee tweepersoons dekbedovertrekken en twee keer twee eenpersoons onder hoeslakens en extra bijpassende slopen. Allemaal in de kleuren lichtblauw, petrol en donkergroen. Alles kan bij elkaar gebruikt worden en volgens ons paste het ook mooi bij onze grijsgroene muren.

Op de terugweg namen we een ijsje, ons eerste ijsje dit jaar, Wim frambozen en ik malaga.

Thuisgekomen heb ik de wasmachine aan het werk gezet om alle nieuwigheid uit de lakens te wassen. Gisterenavond een beetje aangerommeld en vannacht best aardig geslapen. Ik neem tegenwoordig mijn magnesium en mijn hooikoorts pil vlak voor het slapen. Heb toch het idee dat dat wel helpt. Uurtje of zes geslapen en nu ga zo ik alle beddengoed strijken en in de kast leggen. Daarvoor moet dat eerst de oude meuk er uit. Dat is eigenlijk ook wel een fijn klusje.

En, ik merk dat ik best ontspannen ben. Een soort van opgelucht. De kogel is door de kerk en laten we hopen dat het een goede keus is geweest.

Af en toe slaat de twijfel weer even toe. Maar ik probeer het dan weer gewoon naast mij neer te leggen. Ik kan het alleen maar afwachten. Bovendien duurt het ook weer drie maanden voor de hormonen weer uit mijn systeem zijn, dus als ik verbetering ga merken duurt dat nog wel even. Eerst nog even de AB kuur afmaken, en ik neem aan dat de bijwerkingen daarvan wel sneller het hazenpad zullen kiezen.

Ik hoop dat ik weer meer de vrolijke, sterkere Jacquelien word die ik was.

En dan denk ik terug aan een jaar geleden toen we - rond deze tijd - hoorden dat we konden verhuizen en ik in een paar maanden al onze overbodige spullen - het meeste zinvol - heb weg kunnen doen, en ik zoveel energie had om alles rond de verhuizing in goede banen te leiden.

Als ik maar weer de helft word van wat ik toen was ben ik al blij.

Daar ga ik voor! Fijne dag allemaal!