Update

Een update over mijn gezondheid: 

Ik ben sinds maandag gestopt met de Tamoxifen. Zo, dat is er uit. 

Ik ben er down en huilerig van. Ik heb het een half jaar geprobeerd vol te houden. Na een eerste hapering na een maand toen ik een dag het medicijn niet heb genomen ging het de eerste maanden eigenlijk wel. Maar de bijwerkingen stapelden zicht op: Slecht slapen, meestal niet meer dan een uur of vijf, soms zelfs veel minder. Moe, natuurlijk. 

Ik ben maar liefst zeven kilo aangekomen. De opvliegers werden steeds heftiger, met naast de plotselinge warmte/hitte ook een algeheel gevoel van slapte, meerdere keren op een dag. 

Wazig zien af en toe. Pijn in mijn rug en knieen.

Ik voelde me gaandeweg steeds meer labiel en angstig, wat natuurlijk door alle Corona ellende ook negatief beinvloed werd. Ik kreeg er die lymfe-baan-ontsteking bij met een AB kuur, wat mijn weerstand geen goed deed. Dat was ook bizar, de wereld stond in brand, ik moest steeds het wondje op mijn hand spoelen en ik zat maar naar die streep op mijn arm te kijken...

Ik heb de problemen gehad met de de slijmvliezen in mijn neus en keel waardoor ik oorpijn kreeg en me weer heel onzeker voelde tot een bezoek aan de KNO arts aan toe. Mogelijk heeft dat niets met de Tamoxifen te maken, maar van andere slijmvliezen kreeg ik de laatste tijd ook last. Vaginale droogheid, daar was ik voor gewaarschuwd, maar een lange fietstocht werd daardoor geen pretje. De laatste weken kreeg ik daarnaast steeds meer plasklachten. En ook steeds meer pijn, alsof je blaasontsteking hebt. Niet te doen eigenlijk. Vrijdag heb ik een plasje laten onderzoeken bij de huisarts. Negatief. Het hele weekend pijn gehad, maandag was de huisarts afwezig en dinsdagmorgen weer een plasje gebracht. Weer negatief.

Ondertussen had ik op een website van het Maxima Medisch Centrum gelezen dat uitdroging van de slijmvliezen van de blaas en de plasbuis een bijwerking is van de Tamoxifen. En dat je daar dus ook eerder een blaasontsteking door oploopt. De huisarts belde en stelde voor om alvast toch maar een AB kuur te nemen. Ik wilde alles wel aangrijpen om maar van die pijn in de plasbuis af te zijn. Dus weer een AB, met de  nare bijwerkingen. Zodat ik me nu al drie dagen misselijk en ziek voel. Zo balen. 

Ik heb de oncoloog gevraagd mij te bellen en met hem overlegd. Hij snapte wel dat ik al die bijwerkingen van de Tamoxifen niet meer goed kan handelen. 'Het moet wel te doen blijven', zei hij. Ik dacht er eerst maar eens een paar maanden mee te kappen, maar hij vond dat ik dan maar definitief moest stoppen, 'omdat je anders niet meer weet wat je doet...'
Dat voelde wel weer als heel definitief. En eng. Gelukkig heb ik indertijd voor de meer uitgebreide bestraling gekozen, dus dit geeft wel enige ruimte, maar het blijft gelijk ook heel griezelig om de kans dat de kanker terug komt toch met een paar procent te vergroten met deze keus. 
En dat voelt toch als verliezen. Ik wilde zo graag ALLES doen om er vanaf te zijn. 

Dus mijn Hemelvaart ochtend was me ziek voelen en huilen in mijn bedje. Wim moest vroeg werken en toen heb ik heb mijn dochters en een heel stel van mijn vriendinnen ge-appt. Iedereen is heel meelevend en lief: 

'Dapper dat je niet blijft aanmodderen!'
'Je goed voelen geeft meer weerstand.'
'Je mag je huilerig en down voelen, dat gaat voorbij, zeker als straks de hormonen uit je lijf zijn die je stemming beinvloeden.'
'Neem vooral tijd, heb vertrouwen.'
'Neem het leven per dag, zoals het komt. Er blijkt zoveel ruimte te zijn in een dag, een uur, een in-en uitademing.'
'Houd moed, verstandig dat je naar je lichaam luistert.'
'Er zijn heel veel mensen die klachten hebben van de Tamoxifen en het is zeker gaan falen van jou.'

Als het niet vol te houden is, is het geen vorm van verliezen. Als je langzamerhand minder last van de bijwerkingen hebt, voel je je waarschijnlijk een heel ander mens!'  
'Misschien kun je visualiseren dat de kanker helemaal weg is. Als tegenhanger van de doemscenario's. Schoon, schoon, schoon! Daar is het huis van mevrouw Helderder niets bij!' 
'Probeer de angst dat je niet ALLES gedaan hebt los te laten. Heb VERTROUWEN.'
'Toch geloof ik dat je beter voelen, blijer en vitaler de juiste keuze is voor een sterk immuunsysteem.'

Dus daar kwamen de tranen dan maar weer.... Ik geef er maar even aan toe. 
Sorry, geen vrolijk bericht, maar ik wilde het toch graag even delen.