Opgeruimd staat netjes!

En weer hebben veel dingen ons huis verlaten. Zoals onze mooie Minolta fotocamera. Het was een huwelijkscadeau van Wim zijn familie. Duizend! gulden kostte die. We hebben er jaren en jaren mooie foto's mee gemaakt. Van onze kinderen en van alles eigenlijk. Ook heb ik hem gebruikt om dia's mee te maken voor de cursussen die ik in 1992 ben beginnen te geven. Maar ja, we hebben een digitale camera, en maken eigenlijk tegenwoordig de meeste foto's met onze telefoon. Onder veel dankzeggingen van onze kant voor alle jaren trouwe en bewezen diensten hebben we hem toch afgedankt.... 

Wim zijn oude verrekijker. Hij heeft van zijn vader een kleintje cadeau gekregen die in zijn jaszak past. Deze is echt een gevaarte om mee te nemen. Gelukkig konden we deze verloten op de weggeefsite en iemand kwam hem dolgelukkig halen. Ze wilde er vogels mee gaan kijken.
En zo ontstond er een heel gesprek in onze gang: Vogelaars onder elkaar!

Een mevrouw kwam voor haar zoon deze natuurserie halen. 

Wim had die dubbel. Moeder blij, zoon blij, wij blij.

Een bus om aanstekers mee bij te vullen. 

Wij hadden toch geen aanstekers meer om bij te vullen. 

Dacht ik. Toen de mevrouw weg was vond ik er nog een paar in een la.

Een hele mooie wekker die de hele buurt wakker belt als je hij afgaat,

en jezelf wakker houdt puur en enkel van het luide getik.

32 A4 stalen marmoleum. 

De mevrouw ging er haar kastplanken mee bekleden. 

Dat vond ze super leuk om te gaan doen.

Een postzegelalbum van Wim dat niet heel kostbare 

maar vooral veel leuke en mooie plaatjes bevatte.

Hij is terechtgekomen bij een jongeman die 

gehandicapt is en hier heel blij mee was.

Een labelprinter, nog van een dochter.

De praktijk wijst uit dat ik hem niet gebruik. 

Ik vind een handgeschreven etiketje op 

ordners en kruidenpotjes wel zo leuk...

Ook weggegeven aan iemand die er wat in zag.

Opgeruimd staat netjes!