Toen wij in 1992 in dit huis kwamen wonen gingen wij op de grote balkonkamer slapen. Natuurlijk!
De meisjes kwamen samen op de slaapkamer voor.
De kleinste slaapkamer gebruikten we als opslagruimte.
Niet gewend aan de enorme ruimte daar gebruikten we de zolder amper. Tot er een dertiende klasser kwam wonen, maar daar over later meer.
In 1993 wilde ik mijn eerste cursus gaan geven en ik zocht daar een goede plek voor.
Als we nou eens... tja, beetje raar misschien... maar als we nou eens zelf in het kleine kamertje zouden gaan slapen?
Wim ging meten. Het kamertje was breed 2.04 en ons Auping bed was lang 2.04.
We hebben het bed er in gezet en er 25 jaar geslapen.
We hebben nog nooit zo'n fijn kamertje gehad.
Op de te maken cursuskamer was een vaste wastafel. met zo'n spiegel erboven. Niet echt handig.
Ik kocht bij mijn zusje die bij Ahrend werkte een tweedehands archiefkast voor mijn papier en mijn tekeningen.
Wim haalde de wastafel weg en dopte de leidingen af.
Ik bedacht een klein opzetkastje voor mijn tijdschriften.
Dat paste natuurlijk precies pas op de grote ladekast.
Er kwam een Ikea inzetkastje om de leidingen te maskeren.
En handig voor pennen, potloden en ander tekenmateriaal.
We hadden marmoleum laten leggen op trap naar boven en gelijk de gehele bovenverdieping.
Ik verfde het kastje in een kleur die er mooi bijpaste.
Ik ging naar het industrieterrein en kocht een plaat staal die ze op maat zaagden.
Die verfde ik grijs en die schroefde Wim voor de overgebleven gaten van de wastafel en de spiegel. Dan zouden we daar als we weggingen zo weer de boel op kunnen hangen.
Had ik gelijk een magneetbord.
Lampje erboven. Klaar.
De kast was natuurlijk een sta-in-de-weg.
Maar ik heb er nooit spijt van gehad.
Want ik had gelijk een goede plek voor alle spullen
die ik bij het cursus geven nodig had.
Een blad met waterkan en glazen,
pot met dropjes en pepermuntjes
tijdschriften, dia's, jawel dia's want
het is lang geleden we hadden
nog geen internet of pinterest.
Met mooi weer zetten we de balkondeuren open.
En als ik nu naar buiten kijk zie ik dit:
Een uitbundig bloeiende jasmijn.
Die we zelf hebben geplant in 1992.
Is een beetje uit zijn krachten gegroeid.
Maar de hele tuin ruikt nu zooo lekker!!!
- ook iets om te gaan missen -
PS De ladekast past niet in ons nieuwe appartement.
Die moet ik nog leegmaken.
Dat doe ik als laatste, het zal lastig worden.
Maar het opzetkastje gaat wel mee.
Ik vraag op Wim er wielen onder zet en
dan wordt het een soort vensterbank.
Planten er op. Dat wordt vast leuk.
Ik zie het helemaal voor me...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten