Deze week heb ik twee dagen een uur of vijf
besteed aan het leegmaken van deze ladekast.
Een loei van een kast, vooral heel diep.
Afgeladen vol met tekeningen en papier.
Het wegdoen bleek veel lastiger
dan het uitzoeken van handdoeken of pannen.
Het is allemaal bijna 40 jaar oud,
maar vol met herinneringen
want bijna alles is zelfgemaakt
en daarmee onvervangbaar.
Maar ik heb dapper doorgezet.
Deze stapel op tafel mocht weg.
Teveel voor onze oud-papiercontainer.
En onhandig omdat glad papier
alle kanten op glijdt als je het op pakt.
Wat te doen?
We hebben een laken op de grond gelegd
en de grote vellen daar op gestapeld.
Toen de punten bij elkaar geknoopt, het samen
de trap afgesjouwd en in de auto gedaan.
Op het recycle plein konden we het laken
omkieperen boven de papiercontainer.
Daar lag het.
Even diep ademhalen en naar huis.
Koffie en verder maar weer.
Met wat mocht blijven heb ik twee kokers gevuld.
Eentje met tekeningen uit mijn academietijd.
Eentje met grote lege vellen calqueerpapier.
Die kokers passen nog precies
achter de lakens in de linnenkast.
Verder vulde ik een tekenmap met werk
van een formaat dat net in die map paste.
Die map past denk ik wel op de linnenkast.
En een koffer die nog onder het bed past
vulde ik met kleiner werk, tekeningen en foto's
en met pakken nog mooi leeg papier.
--------------------------------------------
Gisteren had ik het ineens even te kwaad:
Zouden we geen spijt krijgen?
Doen we hier wel goed aan?
Zouden we nog terug kunnen?
Ik mocht bij een vriendin mijn verhaal kwijt.
Het precies onder woorden brengen van
al die dubbele gevoelens was genoeg.
Uithuilen hoefde ik toen eigenlijk niet meer....
Het is gewoon stressvol: verhuizen!
Inderdaad, het zou best kunnen dat we spijt krijgen.
Maar op andere momenten zijn we misschien juist blij.
En als het helemaal niet bevalt zoeken we wat anders.
-------------------------------------------
Nu alleen nog mijn dia's uitzoeken.
Hopelijk lukt dit vanavond.
Want morgen krijgen we de sleutel!!!!
Hallo Jacquelien,
BeantwoordenVerwijderenAls bijna dagelijkse lezer heb ik afgelopen tijd je verhalen over de verhuizing gevolgd. Leuk om je 'oude' huis te zien en hoe je, als ik het zo mag noemen, afscheid neemt. Niet alleen van je huis, maar eigenlijk van je leventje daar en alles er om heen. Het is niet niks! Ben nu ook erg benieuwd naar jullie nieuwe woning, maar ik denk dat je daar je blog ook wel mee gaat vullen.
Veel succes met de verhuizing!
Hartelijke groet, Lita
Beste Lita, dankjewel. Dat afscheid nemen doe ik mede zo uitgebreid voor onze dochters die om het mild te zeggen 'not amused' zijn dat wij hun ouderlijk huis opbreken. Maar ook voor mezelf hoor. Al is het maar om een beetje vast te leggen wat we allemaal doen en wat er allemaal gebeurd in deze dagen. Fijn dat je het leuk vind om mee te lezen. Groet, Jacquelien
VerwijderenHa Jacqueline, dan heb je NU de sleutel van jullie nieuwe paleisje. Voor jullie een nieuwe levensfase, maar ook voor je dochters natuurlijk - afscheid van jullie gezinshuis! Jullie gaan in je nieuwe huis vást mooie nieuwe herinneringen maken! Succes met de volgende stappen - mooi dat jullie het zo bewust afronden.....
BeantwoordenVerwijderen