Wie het weet mag het zeggen...

Weer stapjes vooruit! 

Hier zit ik voor het eerst op een home trainer 

die we konden lenen van vriend Jules. 

Hij kwam hem ook nog brengen! 

Ik ben begonnen met 5 minuten per keer 

en zit nu op 10 minuten. Drie keer per dag. 

En dat gaat goed: Mijn conditie is echt ver te zoeken. 

Dus het langzaam maar zeker weer opbouwen geblazen. 

Ik loop elke dag een beetje rond met mijn looprekje. 

En ook zelf opstaan gaat ook steeds beter. 

Al doe ik het meeste nog met de rolstoel.

Hier zie je op de linker foto nog een hoekje van mijn hoog-laag-bed.

Op de rechterfoto zie je hoe dat bed ook weer werd opgehaald.

Weer een stapje in de richting van een normaler leven.

Meer ruimte in mijn werkkamer. Wim gaat vandaag 

de werktafel weer in elkaar zetten en terug plaatsen.

Morgen de intake bij de zwembad revalidatie,

ik ben heel benieuwd wat dat me gaat brengen.

Mijn rechteroor is nog steeds gevoelig, 

ik heb ook nog een 'onderwater gehoor'.

Maar ik krijg er meer vertrouwen in 

dat het nu langzaam echt over zal gaan.

Gelukkig is de maag ook weer rustiger.

Geen misselijk gevoel meer.

Wel nog moe moe moe!

En waar dat van komt?

Zijn het de naweeen van de corona?

Gebrek aan weerstand na de antibiotica?

Optelsom van drie maanden pijn en zorg?

Wie het weet mag het zeggen....