Ik schreef laatst al over het gesprek met mijn psychologe.
Dat ging over dat alles zo moeizaam ging.
Over de gebroken voeten, alle pijn in mijn lijf,
de corona, de oorpijn, de vermoeidheid, de angst,
de pijn in mijn maag, het verdwijnen van mijn energie.
de slapeloosheid, de zorgen en mijzelf een beetje kwijt zijn.
'Wat heb je nodig?' vroeg ze.
Ik antwoordde in tranen:
Moed en hoop en vertrouwen.
Ze raadde me aan om een mooie kleur te kiezen
om me in gedachten mee te omhullen.
Een kleur die ik mooi vind en die me rust en vertrouwen geeft.
Ik wist het gelijk: ik koos een soort zeegroen / blauw.
Ik heb pas een vest gebreid in zo'n mooie kleur zeegroen.
Laat ik nu deze mooie foto tegenkomen op Facebook
van de Japanse fotograaf Hisao Kanno
Ik kijk er steeds naar en ik word er blij van.
En er gebeurde nog meer rustgevends:
Ik hield maar van die hele nare pijn in mijn oor.
Maar weer eens naar de huisarts:
De oorontsteking is gelukkig over.
Maar de Corona is een geniepig virus,
dat zich kan nestelen op een zwakke plek
en daar de zenuwuiteinden nog een tijd pijnigen.
Ze had er pas een bijscholing over gehad.
Je hebt mensen die hun reuk en smaak verliezen
anderen houden benauwdheid of concentratieproblemen.
Ook vermoeidheid kan lang blijven hangen.
En bij mij zit het op de oorzenuw.
Ik heb pijnstillers en ontstekingsremmers
gekregen en we hopen dat het uitdooft.
Een plausibele verklaring die me gerust stelt.
Voor mijn maag heb ik een maagbeschermer.
Daar ben ik nog wel even mee zoet.
Het wordt wel iets beter, maar is nog aanwezig.
Ik heb nooit last van mijn maag gehad,
maar nu heb ik steeds een gammel gevoel,
ben ik beetje misselijk, moet boeren en
weet soms niet of ik moet eten of juist niet.
Nu neem ik ook een eetlepel appelazijn
in een glas lauw water op nuchtere maag
en dat lijkt ook iets te helpen.
Ik ben verder aan het lopen.
Met de voeten gaat het goed.
Ik heb alleen pijn in mijn linkerknie.
Alleen bij belasting, anders niet.
Niemand heeft naar die knie gekeken.
Misschien is het nog een gevolg van de val.
Ook weer iets om uit te zoeken.
Maar het goede nieuws is dat de voeten het aardig houden.
Ik heb op de hometrainer nu een half uur achter elkaar gefietst.
Dat geeft de burger moed. En hoop en vertrouwen.
En vanmorgen werd ik wakker met zin.
Zin in iets te gaan breien,
om iets moois te gaan maken,
om een leuke koffieafspraak te maken.
Zin om te lezen, naar de kapper te gaan,
en nog veel meer dingen.
En toen kreeg ik ook nog een tip voor
een mooi lied van bloglezeres Laura.
Dankjewel.
Klik maar even op deze link:
Een hele mooie dag gewenst allemaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten