Wel of geen uitzicht, dat is de vraag...

Gisteren reageerde Rianne bij de foto van het grote werkblad voor het raam dat ze bij haar thuis juist zo is gaan zitten dat ze niet naar buiten kon kijken, want anders kreeg ze helemaal niets gedaan. 

Een werkplek als deze zou haar misschien meer bevallen. Wel licht, geen direct uitzicht.

Haar opmerking intrigeerde mij. 

Ik moest denken aan een ontwerp dat ik ooit voor mijn broer en zwager maakte voor hun werkkamer. 
Een werkeiland in het midden en een plank die heel hoog de ruimte overspande waar licht vandaan kwam en boeken op stonden. Het zag ruimtelijk en licht uit. 

Een paar maanden later hadden ze hun bureau weer allebei tegen de muur aangezet. 
'Ja, want we werden teveel door elkaar afgeleid!' 
Daar had ik dus even niet aan gedacht....

Dus, kwam ik te denken over wanneer naar buiten kijken nu een voordeel is?

Als het uitzicht of het licht heel mooi is, natuurlijk,  maar

blijkbaar ook met een functie waar je kunt ontspannen / mijmeren.

Zoals de twee plaatjes hieronder:

Maar ook met minder spectaculair uitzicht of raam, 

is een relaxed zitje blij met een lichte plek.

Voor een eethoek vind ik het persoonlijk het meest ideaal

als de meeste mensen aan tafel naar buiten kunnen kijken.

Dus niet met hun rug naar het raam zitten.

Dat geeft bijna altijd een mooi en rustig resultaat.

Bij deze eettafel is gekozen voor een opstelling

waar mensen wel met de rug naar het raam zitten. 

Deze ruimte vraagt er denk ik ook wel om, 

met die symmetrie in de lampen en kasten. 

Toch zou ik het wel eens andersom willen zien.

Of met een ronde of vierkante tafel...

Maar bijvoorbeeld bij deze twee tafels 

had ik ze zelf graag een kwart slag gedraaid

om lekker bij het raam te kunnen gaan zitten.

Maar het blijft een gevoelskwestie denk ik,

waar ieder persoonlijk het liefst zit.  

Van deze plaatjes word ik zelf wel blij.

Ook op zo'n sombere grijze dag als vandaag.

Het geeft me het gevoel dat ik kan ademhalen...