Prachtig lied van Claudia de Breij.
Hef het glas op de verliezers
en proost op wat ooit was.
Nergens is meer leven dan vlak bij de dood.
Verliezen maakt je ziel zacht en je hart groot.
Wat je hebt verloren kleeft voor altijd aan jou.
Wie je hebt verloren hoort voor altijd bij jou.
Je hebt dan wel verloren maar je bent het niet!
We hebben wel verloren maar we zijn het niet!
Ha, de conference staat nog op de band, net als die van Freek. Ik verheug me erop die af te gaan kijken!
BeantwoordenVerwijderenIk had verwacht dat dit bij ontzettend veel mensen zou binnenkomen. Hoeveelheid reacties vallen mij tegen. Zie het zelf als een tweede "Mag ik dan bij jou'. Maar misschien komt dat omdat dit jaar mijn zus is overleden. Toch hebben veel meer mensen zoiets meegemaakt, dus....???
BeantwoordenVerwijderen'Mag ik dan bij jou' is maar slap en sentimenteel, vergeleken met het confronterende 'Proost'. Maar 'Proost' is veel filosofischer, veel diepzinniger. Dat spreekt toch minder aan. Ook al heeft iedereen wel verloren en zijn de verliezers véél talrijker dan de winnaars, toch wil men er niet bij horen. Dus een proost, dat doet tekort aan het zelfmedelijden. Ik vind 'Proost op de Verliezers' een PRACHTLIED. Fijn dat ik het langs deze weg nog even kon terugzien, met de sterkste regels hierboven geciteerd. Veel dank ! Paul
BeantwoordenVerwijderen