Schilderij van Toon Hermans dat prominent in zijn woonkamer hing.
Een azuurblauwe hemel.
Licht glooiend land met gele korenvelden, holle zandwegen en een bosrand.
Hoge bomen naast oude boerderijen met witte gevels en grote groene poorten.
Een breiende oma voor de deur.
Geraniums op scheve vensterbanken.
Een gietijzeren tafeltje met een schaal appels.
Hier en daar een beekje of een waterplas met wat zilveren berken eromheen.
In het wuivende koren zoenende paartjes, verscholen tussen de gele halmen.
Langs de kant helblauwe korenbloemen, vuurrode klaprozen en volop bloeiende bomen.
Kijk naar de schilderijen van Toon.
Zo herinnerde hij zich het Limburg van zijn jeugd en zo schilderde hij het nog toen het al lang was verdwenen.
Jacques Klöters bron
Geen opmerkingen:
Een reactie posten