Dankbaar

Ik heb deze prachtige foto gekregen van een lieve vriendin. In grote dankbaarheid ontvangen.

Vanmorgen ging de wekker al vroeg want we hadden al om half negen een afspraak met de mama care verpleegkundige Dinie. We hebben veel gevraagd en veel gehoord. Wat me het meeste bij bleef is dat ook Dinie vertelde dat de oncologisch chirurg die me vrijdag gaat opereren een heel relaxte, aardige en kundige vrouw is. Verder hebben we opdrachten. Ik kreeg een speciale scrubzeep waar ik me vanaf nu mee moet douchen. En ik moet een bh zonder beugels kopen die ik straks 24 / 7 moet dragen.

Daarna naar de anesthesioloog. Ook een vrouw, ook heel lovend over de chirurg. Ik ben goedgekeurd voor de narcose en we hebben een plan voor de pijnbestrijding samengesteld.

Vanmiddag heeft een lieve vriendin die ongeveer dezelfde weg is gegaan me op veel punten gerust kunnen stellen. En ze is niet de eerste lotgenote die me open en eerlijk verteld wat ze heeft meegemaakt. Dat doet me zo goed! 

Morgen gaan ze op de radiologie afdeling de poortwachtersklier opsporen en krijg ik nog een scan. En dan hoor ik ook hoe laat ik vrijdag aan de beurt ben. 

Mijn plan is om morgenavond naar de premiere van de film Downton Abbey te gaan. Maar alleen als ik niet heel moe ben. Vannacht niet al te best geslapen. Maar misschien gaat het vannacht wel heel goed. Kan maar zo. En zo niet, dan niet. Geeft niet. Alles mag. Alles is goed. Ook als ik ineens geen zin meer in de film heb mag dat van mezelf. 

Dat is wel een voordeel van ziek zijn: ik heb gewoon een heel goed excuus. Ik had het liever niet gehad, maar nu het zo is maak ik er dankbaar gebruik van. Ook iets om blij mee te zijn.