Ik ben bezig in weer een mooi boek: 'Het raadsel van de liefde' van Marianne Frederikson.
Jan is wetenschapper. Hij is ervan overtuigd dat het de genen zijn die het wezen van de mens bepalen. Feiten tellen. Intuïtie bestaat niet voor hem, die is ongrijpbaar en dus onbegrijpelijk.
's Avonds gingen Wim en ik naar de film. 'The Great Escaper'. Bij de bioscoop hier om de hoek. Hij begon om 18.30. Een fijne tijd. We konden gewoon om zes uur eten. Broccolistamppot met een vegetarische burger met spinazie. Dan kom je thuis met een mooie film in je binnenste, en is het gelijk tijd voor de lekkere koffie van Wim. En kon ik gelijk door naar: 'Wie is de mol?' en 'Verborgen verleden'. En ondertussen heb ik de draadjes afgehecht van de mooie grote omslagdoek die ik gebreid heb. Het was een hele fijne dag!
Angelika gelooft juist dat dromen, gedachten en gevoelens het kompas vormen waardoor we ons leven moeten laten leiden.
Jan en Angelika wonen elk op een eigen planeet. Alleen de liefde lijkt in staat de verschillen te overbruggen.
Ik lees langzaam om alles goed tot me te nemen en te doorvoelen, maar ook omdat ik het nog niet uit wil hebben.
Gisteren had Wim een koor-repetitie-dag van 10 tot 2.
Hij repeteert met zijn koor voor het Requiem van Fauré.
In die tijd schreef ik, zoals bijna alle dagen.
's Avonds gingen Wim en ik naar de film. 'The Great Escaper'. Bij de bioscoop hier om de hoek. Hij begon om 18.30. Een fijne tijd. We konden gewoon om zes uur eten. Broccolistamppot met een vegetarische burger met spinazie. Dan kom je thuis met een mooie film in je binnenste, en is het gelijk tijd voor de lekkere koffie van Wim. En kon ik gelijk door naar: 'Wie is de mol?' en 'Verborgen verleden'. En ondertussen heb ik de draadjes afgehecht van de mooie grote omslagdoek die ik gebreid heb. Het was een hele fijne dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten