Wat nu weer?

Gisteren hadden we een afspraak met de chirurg voor de controle van mijn borstkanker. Aangezien er maar een vluchtig onderzoek werd gedaan en er geen mammografie werd gemaakt kon er ook niet veel aan narigheid ontdekt worden. 

De chirurg en ik vonden het allebei een goed idee om eens bij de gynaecoloog te laten kijken naar mijn eierstokken. Gewoon ter preventie. Ze vond dat het litteken van het verwijderde plekje huidkanker in mijn decollete inderdaad niet erg mooi genas, maar verder dan het advies om er calendula op te smeren kwam ze ook niet. Ze dacht inderdaad dat dat plekje het gevolg kon zijn van de bestraling, aangezien ik daar ook blaasjes had gekregen indertijd. En vertelde ze aan de meekijkende co-assistent, het is heel normaal dat je bij wat je ook mankeert na een vorm van kanker, zoals twee gebroken voeten, dat je dan in eerst instantie bang bent dat het opnieuw iets kwaadaardigs kan zijn.

Over een half jaar terugkomen en dan weer een mammografie.  

Thuisgekomen ging Wim boodschappen doen en aansluitend had hij een vergadering.

Ik had van de weeromstuit zin in leuke dingen en bestelde (rolstoel) kaartjes voor een theater voorstelling in de Hanzehof voor vrijdagavond (voor het eerst weer uit in twee jaar) en nodigde wat vriendinnen uit voor in de komende dagen. Een vriendin kwam 's middags al gezellig op de thee. 

Ondertussen bleek dat we helemaal geen internet, televisie en wifi hadden. Wat saai. Geen muziekje, geen dingetjes opzoeken op het wereld-wijde-web, geen televisie of Netflix. Echt, dan merk je pas hoe makkelijk je ervan uitgaat dat dat er altijd is. Een buurman, ook met KPN, had ook storing en we konden samen aan de telefoon - die bij ons nog wel werkte -, mopperen. 

Wim kwam thuis en was moe. Hij ging even liggen en even later hoorde ik hem rommelen op de badkamer. 'Wat doe je Wim?' 'Ik neem mijn temperatuur op.' Ik schrok want dat doet hij nooit zomaar. En inderdaad 38.9 een gloeiend hoofd, kleine oogjes en hoofdpijn. Hij zegde zijn afspraak voor een vergadering voor die avond af en ging vroeg naar bed.

Vanmorgen vroeg nam hij na gezeur van mij weer zijn temp op: 39.1 En hij deed op mijn verzoek een corona snel test. En wat hij helemaal niet verwachtte: Twee streepjes. Positief! 

Hier wilde ik een lelijk woord zeggen. Maar we moesten ons hoofd erbij houden. Eerst een PCR test aanvragen voor ons allebei bij de GGD. Gelukkig deed het internet het inmiddels weer. We konden rond half 12 terecht. Gedoe met de rolstoel, ik kon niet naar binnen en er werd dus buiten een test afgenomen. Daar stonden we in de harde, koude wind. Wim met flinke koorts. Je zou er ziek van worden. 

En daar zitten we nu mee: Als die test ook positief is? 

Met wie is Wim allemaal in contact geweest? En wie heb ik gezien? Hij was bij zijn ouders het weekend. Zijn moeder, die vorige week 90 werd, was deze week ook niet fit en heel moe. Er heerst daar in het huis ook weer Corona. Het zal toch niet??

Hoe zit het met de regels voor zijn werk? Wie moeten er allemaal gewaarschuwd worden? Hij zou maandag twee weken vakantie krijgen en was daar ook echt aan toe, hoe gaat dat als je dan ziek bent? 

Wat moeten we allemaal afzeggen? Voorstelling, etentjes, bezoekjes, afspraak fysio, thuisverzorging voor mij?

Als Wim heel ziek wordt, wie zorgt er dan voor hem?

En als ik Corona krijg, hoe gaat dat dan met mij? Hoe ziek ga ik me voelen? Als ik hoge koorts krijg, kan ik dan nog zelf naar het toilet met de rolstoel? Mezelf wassen?    

Wie doet er de boodschappen en zorgt voor mij als Wim in quarantaine moet? 

Hoe houden wij afstand in ons kleine huisje?

Ik zou maandag naar de chirurg in het ziekenhuis voor de controle voor mijn voeten? Zou ik daar naar toe mogen/kunnen? En wie gaat er dan met me mee als Wim nog thuis moet blijven? 

Vragen vragen vragen!

Morgen eerst maar de uitslag afwachten. Maar de spanning loopt wel weer op. En ik voel me kwetsbaar. Terwijl ik eigenlijk net wat aan het opknappen was.

Het is wat...