Me weer kunnen oprichten! Een feestje!

 


Kijk nou eens, wat een lieve chocolade egeltjes!
Ze staan gezellig op het zakje waar ze uitkwamen.

We kregen ze cadeau van een van de goede feeën 
die ons van de meest heerlijke maaltijden
en de meest gezonde soepjes voorzien.

Vooral voor Wim is het fijn dat hij niet
elke dag een maaltijd hoeft te verzinnen, 
er boodschappen voor hoeft te doen
en hoeft te staan kokkerellen.
Dat vindt hij normaalgesproken best leuk,
maar nu is hij zo druk met alles dat 
dat echt een grotere belasting zou zijn. 

Niet alleen heeft hij zijn werk, maar ook
de complete huishouding inclusief 
poetsen, de was en de boodschappen.
Hij helpt mij de hele dag aan koffie en thee,
boterhammetjes, fruit en schaaltjes yoghurt.
Hij reikt mij van alles en nog wat aan 
en doet nog duizend en een andere dingen.

En hij doet ook nog de dingen die ik eerst
altijd deed, al doet hij het net even anders.
Hij is ook mantelzorger van zijn oude ouders.
Dus, hoe heerlijk is het dan voor hem
dat er zoveel van onze naobers en vrienden
bellen dat ze een ovenschotel hebben gemaakt,
een curry of een pasta hebben ingevroren,
of een stamppotje om de deur schuiven.
Allemaal even heerlijk en gezond.

De laatste tijd ontstaat de volgende variant:
Vrienden komen hier met een maaltijd
of met een tas ingrediënten om hier te koken,
 en eten dan - soms - ook gezellig mee. 
Gewoon aan onze eigen eettafel, 
ik met mijn been omhoog.
Toch voelt dat wel weer meer 'gewoon'
 dan wanneer ik in mijn bedje eet.

De laatste tijd gaat het echt vooruit. 
Ik heb geen oppas meer nodig als Wim werkt.
Ik kan zelf met de rolstoel naar het toilet.
 Weliswaar met de deur open, maar dat lukt.

De pijn in mijn voeten wordt een stuk minder. 
Ik mag voorzichtig op mijn rechtervoet gaan staan.
Dat is nog wat onwennig, maar voelt geweldig! 
Gewoon me weer kunnen oprichten!
Dat voelt als een feestje!!

2 opmerkingen:

  1. Dat IS ook een feestje! Als "dingen" het niet meer doen waardeer je weer extra dat je lichaam "normaal" doet wat het moet doen....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zo te lezen gaat het met de dag vooruit. Je genezingsproces, minder pijn, meer zelfredzaamheid. Wat fijn dat jullie zo verwend worden en Wim wordt ontzien. Een maaltijd ter plekke maken, ja ook al zo "lekker" Beterschap! Groet, Tineke.

    BeantwoordenVerwijderen