14 was Keghart toen hij in zijn eentje vanuit Syrië naar Nederland vluchtte. Nu, zes jaar later, is hij summa cum laude geslaagd voor het gymnasium. "Ik begreep toen al dat ik snel en goed Nederlands moest leren als ik hier iets wilde bereiken."
Afgelopen vrijdag was het zover: bij Keghart (20) ging de vlag uit. Met zijn tas eraan, geheel volgens de Nederlandse traditie. Latijn deed hij in het tweede tijdvak, waardoor hij iets langer op zijn uitslag moest wachten. Maar het resultaat mag er zijn: om summa cum laude te slagen, moet je gemiddeld een 9 of hoger staan voor alle vakken. Er staan zelfs drie tienen op zijn lijst: voor wiskunde B, natuurkunde en zijn profielwerkstuk voor biologie.
Dat hij het goed deed op school, wist hij natuurlijk wel. Zijn uitslag kwam ook niet als een verrassing. "Ik wist dat ik er goed voor stond en dat ik er hard voor had gewerkt." Het was een vriend van hem die doorhad hóé bijzonder het is, en besloot de media te benaderen. "Dat is leuk, maar ik ben ook verbaasd. Mensen die ik niet ken, sturen me berichtjes op Facebook en Instagram. Dat overvalt me."
Zes jaar geleden sprak Keghart nog geen woord Nederlands. Na een vlucht van drie maanden, die hij als 14-jarige in zijn eentje ondernam, kwam hij aan in het asielzoekerscentrum in Ter Apel. Zijn ouders zouden twee jaar later naar Nederland komen. Door persoonlijke omstandigheden konden zij niet meteen met hem mee.
Zware vlucht
Over zijn vlucht wil hij weinig kwijt. "Het was absoluut niet makkelijk. Het duurde ongeveer drie maanden om in Nederland te komen. En als je als 14-jarige alleen bent, dan is het extra moeilijk. Ik ben blij dat ik nog leef, dat is alles wat ik erover wil zeggen."
Asielzoekers mogen hier geen Nederlandse les volgen zolang ze geen verblijfsvergunning hebben. Maar Keghart is een streber. "Ik was nog geen week in Nederland toen ik mezelf Nederlands begon te leren. Via YouTube, en grammaticaboekjes die een medewerker van het asielzoekerscentrum me gaf. Een gouden man was dat."
"Ik wist: de taal is de sleutel om hier iets te kunnen bereiken. Dat begreep ik al heel jong. Ik was denk ik ook serieuzer dan mijn leeftijdsgenoten door alles wat ik had meegemaakt.
Over zijn vlucht wil hij weinig kwijt. "Het was absoluut niet makkelijk. Het duurde ongeveer drie maanden om in Nederland te komen. En als je als 14-jarige alleen bent, dan is het extra moeilijk. Ik ben blij dat ik nog leef, dat is alles wat ik erover wil zeggen."
"Ik wist: de taal is de sleutel om hier iets te kunnen bereiken. Dat begreep ik al heel jong. Ik was denk ik ook serieuzer dan mijn leeftijdsgenoten door alles wat ik had meegemaakt.
Nederlands leren was heel moeilijk zonder les, maar ik had besloten dat het ging lukken, dus het lukte."
Gymnasium
"Ik wilde naar het vwo, omdat ik geneeskunde wilde gaan studeren. En toen ik hoorde over het gymnasium – ik wist nog niet dat dat bestond – besloot ik dat ik daarheen wilde, want Latijn is handig voor geneeskunde."
Keghart kreeg zijn leraren van het Stedelijk Lyceum in Enschede zo ver dat hij van 2 havo naar 3 gymnasium mocht. Maar dat betekende wel dat hij in de zomer twee jaar Latijn en Grieks moest inhalen. "In 3 gymnasium was dat nog wel een beetje lastig, maar daarna ging het goed. Ik denk zelfs dat ik voor Latijn het hoogste cijfer heb gehaald van mijn school."
"Ik wilde naar het vwo, omdat ik geneeskunde wilde gaan studeren. En toen ik hoorde over het gymnasium – ik wist nog niet dat dat bestond – besloot ik dat ik daarheen wilde, want Latijn is handig voor geneeskunde."
Chirurg worden
Nog een paar weken, en dan verhuist hij naar Rotterdam. Om geneeskunde te studeren, de studie die hij al die tijd voor ogen heeft gehad. "Op de dag dat ik geboren werd, kreeg mijn vader een hartinfarct. We lagen allebei in hetzelfde ziekenhuis. Het gaat nu goed met hem, maar mede daardoor wist ik al jong dat ik chirurg wilde worden."
En dan? Keihard studeren? Hij lacht. "Niet alleen maar. Ik hou ook van feestjes en uitgaan. Dat heb ik de afgelopen jaren ook echt wel gedaan, ik kan niet zonder. Doordeweeks werk ik hard, naast mijn opleiding had ik ook een baantje, maar het weekend is voor vrienden en genieten. Dat blijft hopelijk zo."
Nog een paar weken, en dan verhuist hij naar Rotterdam. Om geneeskunde te studeren, de studie die hij al die tijd voor ogen heeft gehad. "Op de dag dat ik geboren werd, kreeg mijn vader een hartinfarct. We lagen allebei in hetzelfde ziekenhuis. Het gaat nu goed met hem, maar mede daardoor wist ik al jong dat ik chirurg wilde worden."
En dan? Keihard studeren? Hij lacht. "Niet alleen maar. Ik hou ook van feestjes en uitgaan. Dat heb ik de afgelopen jaren ook echt wel gedaan, ik kan niet zonder. Doordeweeks werk ik hard, naast mijn opleiding had ik ook een baantje, maar het weekend is voor vrienden en genieten. Dat blijft hopelijk zo."
PS Ik had even behoefte aan een berichtje met goed nieuws!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten