De wereld houdt (nog steeds) haar adem in




Hebben jullie dat ook?

Dat je het soms nog aangrijpt,
die Corona en alle dreiging die daar bij hoort?

Ook al ben ik alvast een keer ingeent,
en lijkt het in de zomer allemaal beter te gaan,
ik houd soms mijn hart vast en mijn adem in.

Zo mooi beschreven hier door Hans Kuyper.

Zo gingen we gisteren met onze kleindochter 
naar een boeken- en speelgoedwinkel, 
zodat ze wat moois kon uitzoeken.

Dat voelde superfijn, 
we waren helemaal alleen in de winkel,
en we konden samen rustig snuffelen en 
onze Sammie zag allemaal mooie dingen.

Maar toch is het onbezorgde van 
ergens binnen zijn er helemaal af.

Sammie koos een mooie bal en 
wij kozen een leuk zoek-boek.
Het werd mooi ingepakt en 
thuis mocht ze het weer uitpakken
Dat blijft leuk als je twee bent.


Maar ook zij leeft haar halve leventje al 
met mensen met mondkapjes op om haar heen.
Met toch een soort spanning in de hele leefwereld.

Mijn hart doet daar soms een beetje pijn van.
Ook al is er veel dat veel erger is inde wereld....

Sammie keek haar ogen uit in het boek;
ze zag vosjes en vogels en mollen en muizen.
Hopelijk blijft er voor haar nog wat echte natuur over
om te zien, ik lees net dat alles op Veluwe achteruit holt.

Ik houd soms mijn hart vast en mijn adem in. 

1 opmerking:

  1. PRACHTIG gedicht, en helemaal waar! Ik las vorig jaar al een uitspraak van een kind, onderweg met haar ouders; het kind zei "Pas op, MENSEN!" - zo verdrietig, nog steeds...

    BeantwoordenVerwijderen