Een gat in de lucht!

 

Op maandag post ik meestal

een blij en vrolijk makend bericht,

zoals een goed idee voor een meer

groene, duurzame en sociale wereld.

Om elkaar te helpen, te ondersteunen

en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois

of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.

Om de week een beetje goed te beginnen.

Mijn goede nieuws is dat 

ik net terug gekomen ben 

van het ziekenhuis waar 

me verteld is dat de plekjes 

die ze een half jaar geleden 

in mijn borst hebben gezien 

stabiel en niet veranderd zijn.

En verspreid in de borst liggen 

waardoor ze er ook helemaal 

geen narigheid van verwachten. 

Het is littekenweefsel 

waarschijnlijk veroorzaakt 

door de operatie of de bestraling. 

Ik hoef pas over een jaar terug te komen 

en als die foto's goed zijn mag ik weer 

terug naar de bus eens in de twee jaar.

Oefff... wat een opluchting. 

Ik had me voor de zekerheid 

ingesteld op verdere behandeling.

En nu ben ik zomaar ineens 

een soort van kanker-vrij.

Ik kan niet meer goed springen, 

maar in gedachten spring 

ik een gat in de lucht.

In werkelijkheid ga ik even naar bed;

Ik ben zo moe van alle spanning 

en ook van de opluchting.

Maar ik ben ook zo blij!!!

Geen zin

 

Zo voel ik me een beetje. 

Geen zin in mijn to-do-list vandaag.

Vanmorgen heb ik een mammografie

nadat een half jaar terug er 'iets' was 

gezien in mijn geopereerde borst.

Jammer dat ik dat niet kan delegeren:

Ik vrees dat ik toch zelf aan de bak moet.

Het uitslaggesprek is om 11.15 uur.

Wish me luck!

18 jaar liefde

Deze foto's zag ik op Facebook, 

Er stond geen naam van de maker bij.

Alleen de ondertitel: '18 jaar liefde'.

Het geeft een prachtig tijdsbeeld 

van de pup en de peuter, allebei nog zo jong.

En 18 jaar later is de pup een bejaarde hond 

en de peuter een jong volwassen mens.

Een beetje een triest idee dat deze twee 

niet hun hele leven bij elkaar kunnen blijven

als we er van uitgaan dat de jongeman 

ook de pensioenleeftijd gaat halen.

Maar dat is nu eenmaal wat het is.

Je voelt hoeveel ze in elkaars leven

voor elkaar betekend hebben.

Ik vind dat ontroerend.

 

Zo mooi!

Een indrukwekkend filmpje van 

een eeuwenoude ambachtelijke techniek 

om met puur natuurlijke materialen, met de hand 

een prachtige, gebatikte cape / doek te maken.  

Echt ongelofelijk mooi om te zien.

Dit is echt Ware Kunst met een grote K ! 

Kijk maar even naar dit: filmpje

Met de poes op schoot!

 

Emel Erten

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,

waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,

een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.

En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.

Het is er weer tijd voor:

Lekker binnen, buiten wordt het kouder,

creatief bezig zijn met mooie kleuren.

Gezellig breien in een luie stoel bij het raam,

onder de schemerlamp, met een kaarsje aan,

een warme kop thee erbij en de poes op schoot.

Naar een podcast luisteren of mooie muziek.

Veel huiselijker wordt het niet...

Albert bij de Albert Heijn

 

Ik keek met veel plezier naar 

de afgelopen B&B vol liefde serie.

Gisteren was ik naar de Albert Heijn geweest en 

stond mijn boodschappen in mijn fietstassen te laden 

toen ik vanuit mijn ooghoek een bekend achterhoofd zag. 

Ik draaide mijn hoofd en gelijk hoorde ik zijn stem. 

Het was Spaanse Albert die met zijn kinderen 

in onze Albert Heijn XL in Zutphen 

boodschappen aan het doen was.

Geen Joyce te zien.

Dat is toch een soort verrassing.

Net of je Trump himself tegenkomt.

Maar het was maar Albert...

Ik hoorde dat hij hier in Zutphen 

een huis in de binnenstad heeft gekocht.

Daar zijn we mooi klaar mee... 

We maken de foto's zónder mijn hoofd!

Pas kreeg ik een mooie reactie op mijn blog : Nooit meer 'niks om aan te trekken' waarin ik een mooie papieren paspop liet zien die veel meisjes vroeger met allerlei leuke kledingstukken konden aankleden. Ik eindigde met het vage idee om mijn eigen garderobe op zo'n zelfde manier een keer te gaan vastleggen.

Laat er nou iemand zijn die dat zelf al jaren doet. 

Mirjam, van zijvandateiland.blogspot.com schrijft: Op jouw blog, die ik vrijwel dagelijks even bezoek, las ik je bericht over de aankleedpop. Echt leuk!! Je sluit je blog of met een idee om zoiets ook met je eigen garderobe te doen. Ik deed dat 'regelmatig' (lees eens per 1 - 1,5 jaar) met al mijn kleding, samen met een eerlijke vriendin.

Allereerst heb je een middag tijd nodig, en een camera. Alle kleding wordt aan gedaan. Als het niet meer mooi / fijn zit, gaat het op een aparte stapel. Daarbij is je vriendin een goede raadgever, want zelf zie je niet alles, omdat je door een andere 'bril' naar jezelf kijkt.

Van alle kledingstukken worden combinaties gemaakt en die worden even aan gedaan. De vriendin maakt foto's van elke leuke combi die je aan hebt. Samen met schoenen, shawl, ketting, tas en /of riem.

Deze foto's zijn niet van Mirjam maar dienen als voorbeeld.

Ik heb de voorkeur om de foto's zónder mijn hoofd te laten maken, omdat dat na een paar 'pasrondes' er nogal rommelig uit ziet. Zijn er geen combi's meer te maken en heeft de vriendin ook geen leuke opties meer, gaat alles wat je goed kan combineren met elkaar, weer in de kast. De rest gaat in een box en uit het zicht. Daar moet een andere bestemming voor gezocht worden. En ik ben er streng in. Niet meer in gaan spitten. Weggeven of wegbrengen.

Ik doe zo'n sessie ook alleen als mijn hoofd ernaar staat, want het vergt energie en motivatie. Je bent namelijk wel 'even' bezig om alles optimaal bij- en met elkaar te combineren.

Wat er ná zo'n sessie ook altijd ontstaat is een lijstje met wat mist om het af te maken. Of wat er vervangen / gerepareerd moet worden. En dat 'moet' ik dan van mijzelf binnen twee maanden gedaan hebben, anders verslonst het en komt er niets van terecht.

Nog een ander punt: je leert welke kleuren en modellen bij je passen en ik ga daardoor gerichter kleding kopen. Voor mij persoonlijk zijn impulsaankopen echt verminderd omdat ik in mijn hoofd aan het combineren ben. En bedenk: 'waar past het allemaal (nog meer) bij?' Zo kom je beter bij je eigen stijl en flatterende kleuren.

Alle foto's gaan op de computer en worden uitgeprint op briefkaart formaat. Ik doe ze in een fotomapje, wat op een plank in mijn kledingkast ligt. Zo kan ik bladeren en uitzoeken wat mijn outfit voor de dag er na wordt, in plaats van mijn hele kledingkast overhoop te halen.

Mirjam www.bazart.es

Naschrift van Jacquelien: Ik kan me goed voorstellen dat je de foto's zonder jouw hoofd fotografeert, want dat zou mijzelf ook enorm afleiden. Zo kijk je puur naar de kleding in combinatie met toebehoren en accessoires zoals sieraden. Leuk, ik ga het ook eens proberen!

De zoektocht van velen

Even geleden kwam er een vrouw op mijn maandagmorgeninloopspreekuur om van gedachten te wisselen over de inrichting (kleuren en indeling) van haar nieuwe te verbouwen appartement. 

Ze vertelde een werkkamer nodig te hebben. Toen ik vroeg wat voor werk ze doet, vertelde ze dat ze schrijfster is. Thuisgekomen googlede ik haar boeken, die ik meteen reserveerde bij de bibliotheek en ben gaan lezen. Ze schrijft over ouder worden op een heel inspirerende manier.  

Eerst las ik het non-fictie boek: 'Mooi oud zijn, mooi oud worden'.
Een zoektocht naar wat het betekent om in de huidige tijd oud te zijn.

Twee vrouwen raken in gesprek over hoe ze oud willen worden. Dit gesprek is het begin van een briefwisseling. Ingrijpende veranderingen, opborrelende angsten, groeiende inzichten, winst én verlies worden zichtbaar. 

Het is een zoektocht op de weg die onverstoorbaar leidt naar het einde van dit leven. Hoe ben en word je Mooi Oud? 

Deze correspondentie wordt ingeleid door een essay van Gertrude Klinkhamer waarin zij onderzoekt hoe de huidige blik op ouderdom is beïnvloed door onze Westerse culturele geschiedenis. 

Daarin laat zij zien dat levenskunst de kwaliteit van het ouder wordende leven verhoogt. 

Het essay reflecteert op oud (durven) zijn en oud worden in deze tijd. De briefwisseling die volgt, weerspiegelt de zoektocht van velen. 'Mooi oud zijn, mooi oud worden' stijgt daarmee uit boven de individuele ervaringen van déze twee vrouwen.

Het andere boek dat ik van Gertude Klinkhamer las is de roman: 'Slotakte'.

Bij de 77-jarige Elsie de Vries neemt het verlangen naar de dood toe. ‘Ik heb het leven nog weinig te bieden en omgekeerd heeft het leven mij niet veel meer te geven.’ Naast pogingen zich the art of aging eigen te maken verkent ze de mogelijkheden om in eigen regie te sterven. De paar resterende vrienden en vooral het enig overgebleven familielid Thomas confronteren haar met zichzelf. De wens op een ‘goede’ manier afscheid te nemen vraagt van haar het geleefde leven nog eenmaal te onderzoeken. Dan wankelt het beeld dat ze in de loop van de jaren van zichzelf heeft opgebouwd.

Slotakte is een intieme roman over fundamentele levensvragen: oud zijn, vriendschap, liefde en dood. Observaties en overpeinzingen vanuit een veranderd perspectief en een haperend geheugen schetsen het verstrijken van de tijd. Ze tonen het eenzame proces van iemand die toegroeit naar de dood omdat het leven ‘volleefd’ is.

Beide boeken zijn van harte aanbevolen, 

Ook fijn om te lezen als je nog geen 65 plusser bent.

Of om het samen in een leesclub te gaan lezen..

Free Fashion : Delen is het nieuwe kopen

Op maandag post ik meestal

een blij en vrolijk makend bericht,

zoals een goed idee voor een meer

groene, duurzame en sociale wereld.

Om elkaar te helpen, te ondersteunen

en de broodnodige moed in te spreken.

En soms post ik ook gewoon iets moois

of grappigs wat mezelf een fijn gevoel geeft.

Om de week een beetje goed te beginnen.

Free Fashion

Wat is dat precies?

Kijk even naar dit

filmpje

Free Fashion lijkt op het eerste gezicht op een doodgewone winkelervaring. Maar zodra je aan de kassa van deze zaak in Tilburg staat, merk je het verschil: Alles is hier gratis! 

Dit weekend ging de pop-up op het Pieter Vreedeplein voor het eerst open. Er stond meteen een lange rij voor de deur. 'Wilt u er een tasje bij?', vraagt initiatiefneemster Dieuwertje Vorstenbosch opgewekt aan een klant. De vrouw legt twee gekleurde blouses en een paar schoenen op de toonbank. In plaats van met geld, betaalt ze met drie kaartjes die ze bij binnenkomst krijgt. 

Bij Free Fashion mag iedereen drie kledingstukken gratis meenemen. 

Vrijwilliger Lot van Os achterin de winkel, bij het inleverpunt: 'Mensen brengen hier de kleding die ze niet meer dragen', vertelt hij. Elke dag komen er bergen kleding binnen. 'Iedereen heeft wel iets in de kast hangen wat je nooit meer draagt, maar wat nog te goed is om af te danken. 

We willen laten zien dat kleding weer waarde krijgt als je anderen er blij mee maakt.'

Volgens Free Fashion is het weggeven van kleding een statement. 'Het woord ‘gratis’ laat zien dat er genoeg kleding is; we hoeven het niet meer te kopen,' zegt Dieuwertje. Dat doen we namelijk al veel te veel, vindt ze. We dragen het niet eens allemaal en gooien ook te veel weg. De gemiddelde Tilburger doet zo'n 5 kilo kleding per jaar de deur uit. Als je dat vermenigvuldigt met 200.000 inwoners, krijg je een gigantische berg kleren. De meeste kledingstukken zijn nog prima te dragen. Daarom zeggen wij: 'Delen is het nieuwe kopen!'

De tijdelijke winkel ging zaterdag voor het eerst open. 'Sommige mensen stonden wel 45 minuten in de rij,' vertelt Dieuwertje trots. Ook op zondag staan er weer veel mensen te wachten. Een jonge bezoekster komt voor de tweede keer: 'Ik vind het een heel goed initiatief, vooral voor mensen met een kleiner budget', zegt ze voor ze opnieuw tussen de rekken duikt. Joshua, een andere bezoeker, staat vooraan in de rij en heeft zelf een tas met kleding bij zich om te doneren. 'Als ik het niet draag, geef ik het liever weg, zodat het opnieuw gebruikt kan worden. Dat is goed voor het milieu!' bron

Een DIY met een kledinghanger

Ook met een andere kledinghanger 

een klein plankje en een paar oude riemen 

kun je makkelijk zelf zo'n stilleventje maken 

op een plek waar dat mooi uitkomt in huis.

Maak er een persoonlijk schat-plekje van

door er iets wat je mooi en lief vindt op te zetten.

 

 

Hoe ziet jullie leven er nu uit?

Wij waren weer een paar dagen op pad.

We logeerden bij vrienden in Zoetermeer waar

we werden ontvangen met een heerlijke maaltijd, 

die deels verzorgd was door een dankbare patient 

van de man deze huizes, die daar huisarts is.

We hebben een paar jaar bijgepraat en 

ons antwoord geformuleerd op de vraag: 

'Hoe ziet jullie leven er nu uit?'

Eigenlijk is dat wel heel goed om even

- over en weer - de balans op te maken.

Heel leuk daar was dat ze een logeerplek

hebben met een vlonderterras aan het water, 

waar een eigen zitje maar ook een warme douche is 

waar we compleet ongezien onder een vijgenboom, 

heerlijk en in de buitenlucht konden douchen.

Dat voelde zo vrij en avontuurlijk!

De volgende dag gingen we naar Wilnis.

Daar woont een lieve bloglezeres, Annet, 

die me ooit een keer een aardig pakketje stuurde 

met zelfgemaakte kaartjes en dat soort leukigheid.

Ze bleek ook nog verre familie te zijn van Wim.

Haar oma was de zus van Wim zijn opa.

Zoiets is het geloof ik.

We werden lief ontvangen en kregen 

ook nog superleuke cadeautjes mee naar huis.

Deze Annet grossiert in geestige opmerkingen:

'Wat leuk om jullie nu eens in het wild te zien!'

'De transitie van jong belegen naar belegen 

valt soms best behoorlijk tegen!' 

Maar het is een heel positieve lieverd

die er met haar man Martin het beste van maakt!

Getuige deze sticker die op haar toilet hangt.

Op de terugweg kocht ik nog twee jurkjes 

in een grote maten winkel in de uitverkoop.

We hadden twee topdagen!

Straks een ijsje eten...

 

Fairfield Porter

'The desk'

1963

Elke week op vrijdag plaats ik een 'woon' schilderij,

waarop je een woonhuis, of meerdere woonhuizen,

een fijne woonsfeer of een interieur kunt zien.

Ik geniet van huiselijkheid, fijn wonen en thuiskomen.

En zeker ook als dat mooi is verbeeld door een schilder.

Een bureautje waar de bewoner aan heeft zitten werken.

Er liggen overal, ook op de grond, papieren op stapels

die blijkbaar nog in de sorteerfase verkeren,

maar straks - afgehandeld en wel - in de ordner

die op het lage tafeltje ligt, terecht moeten komen.

Misschien ging de telefoon in de hal,

of de bewoner is koffie gaan zetten of doet

iets anders om even los van de stapels te komen.

Dit schilderij is gemaakt in 1963,

- ver voor het computer tijdperk - waar je

nu de meeste van al die papieren in verzamelt.

Des te belangrijk, om alles wat nodig is te bewaren

liefst op alfabet, om het ook terug te kunnen vinden.

De klassieke secretaire staat tussen twee ramen.

Het lijkt buiten prachtig, zonnig weer te zijn.

De transparante gordijnen zijn bijna gesloten.

Dat is misschien wel verstandig want

ik denk dat de bewoner (of eerder bewoonster)

liever buiten zit dan bezig is met de administratie,

en nu wordt ze zo min mogelijk afgeleid van de klus.

Er staan ook wat gezellige dingetjes op het schrijfblad,

zoals kaarten en kleine portretjes in een lijstje.

Bovenop de secretaire staan ook fotolijstjes

en er hangt een schilderijtje boven,

waardoor het geheel huiselijk aandoet.

Straks als ze klaar is en

alle papieren weer zijn opgeborgen,

wordt de bureauklep gesloten en is de kamer

weer opgeruimd en netjes voor als er bezoek komt.

En dan gaat de bewoonster een ijsje eten

als beloning voor het afwerken van die papierwinkel.

En lekker even in de tuin werken of een eindje fietsen.

Denk ik. Of hoop ik...

Nooit meer 'niks om aan te trekken'!

Zo superleuk, een aankleed 'pop', nou meer een aankleed 'jonge vrouw'. 

Alle leuke outfits die steeds weer bij een andere gelegenheid passen

en die ik in dit geval echt allemaal leuk, kleurrijk en smaakvol vind.

Met bijpassende accessoires, als hoedjes en tassen, erbij natuurlijk.

Wat een verschil in uitstraling maakt dat ene of het andere model.

Het zou aardig zijn om dit 'schema' van je eigen garderobe te maken.

Dan zie je gelijk wat er eigenlijk mist, of wat je al driedubbel hebt.

En welke kleuren je eigenlijk altijd als vanzelf al kiest...

Mini vakantie!

 

Afgelopen weekend waren we uit 

logeren bij mijn broer en zwager.

We zijn daar echt enorm verwend.

Vrijdagavond kregen we kaasfondue.

Daarna begonnen we aan het spel Everdell,

dat we als kado voor hen hadden meegenomen.

Het spel was wel wat ingewikkelder dan voorzien, 

en hebben we op zaterdag pas af kunnen spelen.

Maar eerst namen ze ons na een uitgebreid ontbijt

mee naar het Noorderzon Festival in Groningen, 

waar we een acrobatiek voorstelling zagen van

Gravity and other Myths : The Mirror.

En inderdaad doen ze daar net of 

zwaartekracht helemaal niet bestaat.

Echt een prachtige voorstelling! 

We keken onze ogen uit.

Voor een impressie:

klik hier en klik hier

Toen was de pret nog lang niet voorbij:

we werden getrakteerd op een etentje bij

 'De Markies' wat vlakbij de acrobatiek tent ligt.

Het was een hele mooie zomeravond op het terras.

We kregen een verrassingsmenu, 

wat heerlijk was en er heel mooi uitzag.

Zondagmorgen, na weer een heel luxe ontbijt, 

deden we een paar spelletjes: 'Sequence' in de tuin.

Daarna maakten we - op weg naar huis - 

en via de toeristische route door Drenthe

een stop bij een tante van Wim.

Daar werden we heel hartelijk ontvangen 

en konden we even fijn bijpraten.

Om acht uur waren we weer thuis en hadden 

we het gevoel van een mini vakantie in de pocket!