Onze - per ongeluk - echte 'van Teeffelen' stoeltjes!

Deze foto van deze stoel zag ik een tijdje geleden op het wereldwijde web langskomen. Met als Nederlandse ontwerper Louis van Teeffelen. Ik kende de naam niet en vond informatie op https://www.louisvanteeffelen.nl

Deze meubelontwerper ontwierp tafels, stoelen, bedden en kasten. Vooral zijn kasten vind ik heel mooi. Echte luchtige meubeltjes, die op verschillende plekken in huis goed bruikbaar en mooi zijn om toe te passen. 

Op de site lees ik:
Stichting Goed Wonen en de smaakopvoeding

Begin jaren 50 zijn nog veel woningen ingericht met de traditionele zware eikenhouten meubelen. Stichting Goed Wonen vindt dat dit type meubelen niet past in de nieuwe kleine lichte woningen. De stichting bindt de strijd aan met deze vermeende wansmaak en denkt daarmee een bijdrage te leveren aan de opvoeding van het volk, in lijn met het reeds vanaf de jaren 20 bestaande idee dat vormgeving een middel is om het volk te verheffen en te emanciperen.

Dus een goed ingericht huis met verantwoorde meubelen brengt het goede in de mens naar boven en daarmee harmonie voor hemzelf, zijn medemens en de samenleving. 

Meubelen moeten functioneel zijn, eenvoudig, logisch geconstrueerd, licht van gewicht en transparant, De inrichting moet helder en duidelijk zijn. 

In het tijdschrift ‘Goed Wonen’ worden krijgen lezers te zien wat een goede inrichting en smaakvol is én wat absoluut fout is. 

Nou vind ik zo'n kastje zoals hier boven ook echt heel erg mooi, bescheiden en tijdloos.

Maar deze strenge smaakpolitie stelt het wat mijn betreft wel heel erg scherp. 

Wat des te leuker was, was dat ik ons eigen stoeltje herkende als een echte 'van Teeffelen'. We hadden er eerst twee. Twee dezelfde, maar eentje is vertrokken naar een dochter. Die stoeltjes hebben we ooit op een dorpse rommelmarkt gekocht, samen voor maar liefst vijf gulden. Ik vond ze leuk, al waren ze met bordeauxrood en groen leer bekleed, maar dat zou ik wel fixen.
Wim zag het helemaal niet zitten; we waren op de fiets en hoe moesten we die dingen meenemen? Onze dochters waren nog klein. Een zat in het voorzitje bij mij, en eentje op zo’n zadel-op-de-stang-zitje bij Wim. Ik wilde ze toch meenemen. En zo vertrokken we met de stoelen op hun kop achterop onder de snelbinders, met de poten vrolijk in de lucht. De bovenkant van rugleuning raakte net niet de grond. Ik zie ons nog zo naar huis fietsen.

Later heeft de vader van een collega (ik werkte toen elk weekend in de beddenwinkel van de vader van Filemon Wesselink, maar dat terzijde) de twee stoeltjes met blauw skai bekleed. Ik meen samen voor 100 gulden. 

We doen er al zo'n 30 jaar mee.
En ze blijven leuk, vind ik.

Hier zie je het stoeltje naast een aardige bijzettafel: Onze oude houten slee, die beneden was blijven staan nadat we de kerstboom er op hadden gehad...

In ons nieuwe huis hebben we ons blauwe skai stoeltje opnieuw laten bekleden. De skai was na zoveel jaren intensief gebruik beschadigd geraakt en had geen schuld. Voor een nieuwe look zijn we voor een rode wollen stof gegaan. Ook leuk! De blauwe knopen zijn wel gebleven. 

Nu zag ik laatst deze set van van Teeffelen te koop bij Whoppah voor 1250 euro. 

Ik vind die van ons (twee voor slechts 105 gulden!!) mooier met het blonde hout.

Maar toch leuk om te weten dat deze Goed Wonen stoeltjes na meer dan 60 jaar nog steeds tijdloos mooi worden gevonden. En blijkbaar ook nog steeds geld waard zijn.