Ik ging donderdag middag
met een vriendin naar deze film
in het filmhuis hier in Zutphen.
Hij begon om drie uur en en toen
we er uitkwamen was het tegen vijven,
al bijna donker en liepen we arm in arm door
de feestelijk verlichte binnenstad weer naar huis.
Het was koud en miezerde een heel klein beetje.
Dat was wel fijn, want dan viel het ook niet zo op
dat we met betraande wangen door de kou liepen.
We hadden het allebei, we konden er niets aan doen,
maar er bleven maar tranen komen bij alle
hevig ontroerende momenten in de film.
Er was een heuse sterrencast gestrikt
voor deze tranen trekkende film.
En... het lag er soms wel dik boven op,
maar we konden er lekker in mee gaan.
Dat is ook wel eens lekker toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten