Over warmte en vrede...


Update gasverbruik: We hebben de thermostaat lager gezet. Onze slaapkamer naar 15 graden, woon en werkkamer (onder protest van Wim die het altijd koud heeft) naar 19,5 graden. We noteren een keer per dag de meterstand. We zitten nu op zo'n 1 kuub per dag. Dat is al beter dan de 4 kuub per dag die we bleken te hebben verbruikt in de maand november. 

Er verder over nadenkend realiseerde ik me dat ik wel erg enthousiast ben geweest met het wagenwijd open zetten van ons slaapkamerraam na het opstaan. Eigenlijk is vijf minuten genoeg. Maar ik vergat het wel eens en dan was het daar na een uur of zo echt koud geworden. Ik dacht dat het niet uitmaakte omdat daar de thermostaat op 15 graden stond, maar de kou trekt natuurlijk ook wel weer warmte uit de gang. Dus daar ben ik strenger op. Vijf minuutjes luchten en dan weer het raam dicht. 

'S avonds heb ik een dekentje over me heen als ik op de bank zit te breien, dat is gewoon lekker. Ik heb net mijn haren gewassen onder douche, zoals ik gewoon ben, ik denk een minuut of vijf. Toen was er zowat 1/5 kuub gebruikt. Heel goed om dat even zo te zien. Bewustwording helpt.

En dan hebben we het nog beter dan onze dochter die gisteren appte hoe er een lekkage onder hun keuken was en de verwarming helemaal UIT moest bij de reparatie. Ze komen maandag weer om het verder te maken, maar zo zitten ze het weekend wel in de kou. Ze hebben wel warm water en een houtkachel in de kamer, maar toch...bbrrrrr mij niet gezien...

En dan is het nog helemaal niet koud eigenlijk hier. Geen nachtvorst. Ik vraag me wel eens af hoe dat moet zijn in die oorlogsgebieden. Hoe slapen die soldaten aan het front eigenlijk? Hoe krijgen ze eten? Kunnen ze ook een keer ergens douchen? Maar ja dan denk ik maar snel ergens anders aan, want ik schiet er niets mee op om me daar in te verdiepen.

Nee, dan kan ik beter het huis gezellig maken.  

We hebben de sterretjes lichtjes weer voor ons raam gehangen, leuk voor ons binnen, maar ook mooi vanaf buiten. Mooi warm licht. En we hebben het kleine boompje dat ik een jaar of drie geleden bij een vriendin in de tuin heb mogen zetten weer uitgegraven en in huis gezet. Het is een scheef boompje, maar dat geeft niet. We zijn zelf inmiddels ook een beetje scheef. Eerst heb ik er alleen lichtjes in gehangen, omdat ik zo'n behoefte had aan lichtjes in die donkere grijze natte weken. Maar nu heb ik er ook maar wat versieringen in gehangen, vooral voor onze kleinkinderen als die op bezoek komen. Heel kneuterig en helemaal niet 'design'. Maar dat hoeft ook helemaal niet, wij vinden het gezellig en het is allemaal heel haalbaar en we hebben het gewoon in huis. Niks nieuws kopen, alleen wat nieuwe kaarsen.

En ik heb met een kistje een stalletje gemaakt 
voor Maria en Jozef met het kerstkindje.
Die heb ik dertig jaar terug zelf gemaakt, 
van wol, met drie herders er ook nog bij. 
De drie koningen zijn er nooit gekomen...
Hoop dat de kleinkinderen ze mooi vinden.



Er is ook plek voor de duif die ook een fluit is, 
die we ooit hebben gekregen van iemand 
die hem zelf gemaakt had, 
In de hoop op vrede.

1 opmerking:

  1. Wat leuk,ik heb dezelfde kerstfiguurtjes jaren geleden gemaakt.
    De wijzen zijn nog steeds onderweg en nog niet aangekomen.
    Veel sterrenlicht toegewenst.

    BeantwoordenVerwijderen