Ik liep zo tevreden te zijn....

 

Vanmorgen liep ik zo tevreden te zijn.

dat ik in huis uit volle borst liep te zingen.

Wim was even een boodschap doen, 

dus niemand die het hoorde. Beter!

Tja waarom was ik zo tevreden?

Dat vroeg ik mezelf ondertussen ook af.

Nou ja, allerlei klusjes zijn afgewerkt.

En dat geeft toch wel veel voldoening.

Voor mijn schoonmoeder heb ik deze week

een tweepersoonsdekbed vermaakt tot een eenpersoons.

En drie tweepersoons lakens veranderd in 

drie eenpersoons met elk een bijpassend sloop.

Op zich niet heel veel werk, maar toch 

inspannend met die lange lappen.

Gelukt dus. Vinkje.

Nieuwe petunia's gekocht op de markt 

en de viooltjes die het op het balkon 

werkelijk prachtig hebben gedaan, 

maar nu toch ineens uitgebloeid waren, 

onder veel dankźegging weggedaan, en

het nieuwe groen gepoot in verschillende bakken.

Die potten en bakken lagen achter de balkonbank

en dat was me al een tijdje een doorn in het oog.

Ik heb er er wat weggedaan en anderen gevuld.

Maar wat geeft dat een rommel aan potaarde en zo.

Dus gelijk alles buiten geveegd en gesopt.    

Ook alle binnen planten nagelopen.

Toen ramen gelapt waar onze kleinkinderen 

hun handjes op hadden achter gelaten:

'Oma, kijk, daar is een blauwe trein!!' 

Wim heeft pas de hele keet gestofzuigd en ik

heb opgeruimd en verzet tot het naar mijn zin was.

Ons beddengoed gewassen en gedroogd op bed.  

Ik heb vergrotingen van foto's bijbesteld 

van de bruiloft van onze dochter,

om ingelijst en wel op te hangen

 als herinnering aan die mooie dag.

Ik heb leuke schoenen gepast en 

laten bestellen bij Wolky.

Ik heb wat nieuwe make-up spulletjes gekocht 

en een heerlijk geurtje daarbij uitgezocht.

Gisteren heb ik de lege statiegeldflessen en blikjes 

ingeleverd bij de winkel en de rest bij de glasbak.

Ik heb textiel weggebracht in de textielbak.

Het plastic en blik en melkpakken in de pmd bak.

Het groene afval ging naar de groencontainer.

Het oud papier in de oud papierbak 

Batterijen naar de batterijenbak.

En daarna heeft Wim wat restafval 

(zoals wat achter de bank op het balkon lag) 

weggebracht naar de restafval container.

Toen werd het lekker weer, en heb ik in onze 

heerlijke ligtuinstoel op het balkon in de zon liggen

lezen in het boek dat we lezen voor mijn leesclub: 

'Wat kan mij gebeuren?' van Babs van de Bergh.

Wat een inspirerend boek. Daarover later meer.

Nu zo koffie drinken bij onze oudste Noabers.

Opschieten, want Wim staat te wachten....