Voor wie opruimen saai vindt...

Opruimtype: De zig-zagger. 

Dit type is voor veel mensen heel herkenbaar. Een zig-zagger wil de keuken opruimen, vindt een boek dat niet bij de kookboeken in de keuken hoort en loopt naar de boekenkast in de kamer. Die is vol, maar er kan wel wat uit wat er eigenlijk niet hoort. De zig-zagger vindt tussen de boeken een stapeltje rekeningen en even later is de zig-zagger de administratiemap aan het ordenen. Uiteindelijk gebeurt er in de keuken weinig. Beter is om de ruimte die opgeruimd moet worden niet te verlaten. Spullen die er niet thuishoren worden verzameld bij de deur, uitgesplitst in: Elders opbergen in huis, Vertrekplek of Afvalscheiding. Aan het einde van de opruimklus worden deze spullen nog even verwerkt.

Bovenstaand opruimtype besprak ik met mijn zwager tijdens het familieweekend dat we pas vierden. Gezellig met een wijntje erbij, zoals dat hoort. Mijn zwager vindt dat zigzaggen juist een hele fijne opruimmanier. En eigenlijk geef ik hem daarin (voor soms) ook wel gelijk. 

Als ik naar mezelf kijk: Ik had vannacht een hele slechte nacht, dat heb ik soms, dan lig ik wakker tot de wekker voor Wim om 5 uur gaat om aan zijn vroege dienst te beginnen.

Gammel werd ik om 9 uur wakker en heb de waterkoker aangezet voor een kopje thee en heb ondertussen de schone afwas weggeborgen, de vaatdoekjes in de was gedaan, gelijk een witte was uitgezocht en de wasmachine aangezet. Oh ja, er nog eerst even de wastafel mee gepoetst, de planten water gegeven, de kranten opgeruimd, op het balkon wat uitgebloeide bloemetjes weggepakt, de kussens op de bank opgeschud, her en der wat recht gelegd, mijn agenda gecheckt, wat droge was opgevouwen en in de kast gelegd, nagedacht over wat ik zou gaan bloggen en ben toen met een boterham erbij mijn thee gaan drinken bij de PC, waar ik aan dit stukje begon, nadat ik eerst nog her en der wat mailtjes heb bekeken en weggegooid, en ook nog een kleurenwaaier bestelde bij Farrow & Ball.

Dat is niet zo gestructureerd allemaal, volgens een plan ofzo. Ik doe, omdat ik zo moe ben, gewoon waar ik zin in heb en hou mezelf in beweging door op 'gevoel' of 'impuls' maar wat te doen. En ondertussen kan ik wat wakker worden en heb ik al met al toch best wat klusjes gedaan.     

Mijn zwager vindt het vooral fijn om maar zo wat op te gaan ruimen omdat hij het anders saai vindt. Nu is het elke keer een verrassing wat hij nu weer tegenkomt en aanpakt. 'En uiteindelijk', zei hij, 'kom ik heus wel alles tegen en wordt er genoeg opgeruimd'.

Leuk, zo'n andere manier van kijken naar de handeling opruimen. En misschien voor de meer impulsieve en van verrassingen houdende mensen een eye-opener. Waarom zou je tegen je karakter ingaan? Omdat het volgens de regels van 'de logische en gestructureerde opruimkunde' zo zou moeten? Dus, wie het fijner vindt om zich te laten verrassen en niet verdwaald raakt in zijn of haar eigen hoofd en rommel: 'Be my guest'. 

Wat werkt werkt! En misschien krijg je er zo wel plezier in.

PS Voor het aanpakken van grote achterstallige opruimklussen lijkt deze manier van aanpak me toch minder geschikt, maar wie weet werkt zelfs dat voor iemand als mijn zwager ook!