'Zo heb ik er nog wat warmte van!'

Ik ga niet lekker op warmte.

En zeker niet op hitte.

Gelukkig is het nu weer even te doen, 

maar er komen nog weer meer hete dagen aan.

Maar ik leef samen met iemand die het NOOIT warm heeft.

Ik ben in de weer met ramen en screens open en dicht doen, 

doorwaaien of juist dichthouden als de zon er op staat.

Wim doet mijn acties het liefst telkens weer teniet,

want:' Juist lekker in het zonnetje!'  

Of hij doet demonstratief een fleecevest aan.

Sterker nog, hij ligt 's nachts gewoon onder een dekbed,

terwijl ik lig te draaien voor een open raam, 

met helemaal niets aan of over me heen. 

Maar gisteren gebeurde er nog een sterker staaltje:

Wim en ik gingen op mijn verzoek samen naar de super.

We doen meestal apart van elkaar boodschappen, 

eerst vanwege corona natuurlijk, maar ook omdat 

Wim steevast naar een andere super gaat dan ik.

Ik wilde, nu de prijzen zo stijgen,

een keer samen op onderzoek uit, naar de Lidl.

Gewoon om samen eens te zien wat er daar 

allemaal te koop is, ook wat er biologisch is.

We gingen met de auto, want we moesten 

ook even iets wegbrengen naar het recycleplein, 

en zo konden we ook zwaardere dingen meenemen.

Zo wilde ik wat flessen water inslaan, 

voor als het water eens uitvalt. 

(wat onze dochter een paar jaar terug overkwam:

water, elektra, gas, wifi, niks deed het meer, een hele dag!)

Afijn we liepen naar binnen en zochten van alles uit.

Net voorbij de groenten zegt Wim: 'Ik vind het hier koud!'

Ik voelde me juist super heerlijk in de airco van de winkel.

En ik werd door de aangename temperatuur juist lekker actief.

Ik had met een koel flodderjurkje nog minder laagjes aan dan Wim, 

die een overhemd met lange mouwen droeg met een hemd eronder.

Hij rolde zijn mouwen naar beneden en zei:. 

'Ik ga terug naar de auto, mij te koud hier!'

'Ben je mal?' zei ik tegen Wim,

'iedereen loopt hier in hemdjes en met blote benen.'

Hij hield nog even vol en we zochten nog wat spulletjes uit. 

Maar voor hem sloten we - eerder dan ik eigenlijk wilde - 

aan in de rij bij de kassa.

Toen bijna alle spullen op de band stonden 

keek ik nog eens goed naar Wim;

Hij hield krampachtig een pak met vier keukenrollen, 

tegen zijn borst aan, met zijn armen er om heen geslagen.  

Hij wilde het pak nog lang niet op de band leggen.

'Want', zei Wim, 'zo heb ik er nog wat warmte van.'

De arme schat....

 

PS Jammer dat ik geen foto heb gemaakt!