Moedig & kwetsbaar voorwaarts!

De laatste maanden gaat het niet geweldig met mij.

Mijn lijf voelt niet gezond en sterk meer. 

Ik slaap soms slecht of helemaal niet.

Ik ben vaak gespannen en angstig.

Dat voel ik overal in mijn lichaam en

dat maakt dat ik me kwetsbaar voel.

En daar heb ik dan weer moeite mee.

Maar tegelijk vind ik dat ik goed bezig ben.

Er is een hele fijne psychologe die me helpt.

De boodschap die ze keer op keer voor me heeft is deze:

Geef ruimte aan je gevoel en

verwacht niet teveel van jezelf.

Ik leer mijzelf omarmen met al mijn twijfel en spanning.

Ik leer om het niet heel erg te vinden dat ik inspannende dingen 

waar ik eerder mijn hand niet voor omdraaide uit de weg ga,

zoals een etentje verzorgen voor de hele familie 

of me begeven in een grote mensenmenigte.

En dat ik me afsluit voor verdrietig en slecht nieuws. 

Ook leer ik nu om aan mijn lijf te voelen wat er 'mis' is.

Lastig is wel dat ik ongeduldig ben en het liefst alles 

wat er aan oud zeer of nieuwe onzekerheid of onrust 

te verwerken valt snel en afdoende af wil vinken. 

Zo werkt dit 'project' helaas niet. 

En dan duurt dit me vaak veel te lang!

Wat wel een onverwachts cadeautje lijkt te zijn:

Ik denk dat ik een betere opruimcoach ben geworden

omdat ik meer oog heb voor de kwetsbaarheid 

van degene die mijn hulp inroept of kan gebruiken.

Niet meer zeggen dat een ander 'gewoon' dit of dat moet doen.

Of 'natuurlijk' wel vertrouwen in zichzelf 'moet' hebben...

Zo makkelijk is dat helemaal niet. 

Er is juist moed voor nodig om hulp in te roepen. 

Zo voel ik mijzelf dan ook kwetsbaar en moedig tegelijk.

Dat alleen al is best een bijzondere ervaring. 

- wordt vervolgd -