Gisterenmiddag zat ik voor ons huis in de schaduw op ons bankje toen een mevrouw aan kwam lopen en zei: 'Ze hallo, mag ik even je storen, ik wil graag met je kennis maken.' Ze heette Dineke en is sinds een jaar onze overbuur. Ze vertelde dat ze onze naam al op vaker voorbij had horen komen en daarom de stoute schoenen had aangetrokken toen ze me voor het huis zag. Wim - net thuis - ging gelijk koffie zetten. We hadden een leuk gesprek. Ze komt net als Wim uit het onderwijs en is net als Wim toch een andere kant op gegroeid in haar werk. En nu met pensioen. Het was heel gezellig en open, net of we elkaar al jaren kennen.
Even later kreeg ik een bericht van een oud-cursiste die mijn blog had gelezen en me wilde bemoedigen. Ze schreef onder andere: 'Herken nogal wat van jouw klachten. Dat gevoel in je keel gaat echt over. Ik heb er een paar jaar heel veel last van gehad. Het voelde alsof ik een sinaasappel in mijn keel had zitten, zat helemaal dichtgesnoerd. En dan word je ook weer bang voor dat gevoel en dan is de cirkel rond. Het heet een Globus keel, maar het hoeft niet te betekenen dat het bij jou ook jaren gaat duren. En je bent volgens mij heel goed bezig.'
Het is misschien gek, maar het is zo fijn om te horen dat ik niet de enige ben met zo'n keel. Gelukkig is het bij mij nu weer over, maar ik herken de benauwdheid gelijk die zij omschrijft. Het is heel beangstigend, niet voor niets schreef mijn huisarts me toen kalmerende middelen voor. Pas toen de KNO arts me geruststelde dat er niet echt iets in mijn keel zat kon de paniek langzaam wegzakken. En met de paniek verdween de 'globuskeel' of het 'brok in de keel gevoel'.
Zomaar twee fijne momenten om dankbaar voor te zijn op een middag dat het niet geweldig ging. Ik had last van de warmte en kwam nergens toe. 'S morgens had ik sinds een tijdje weer gezwommen, het was heerlijk, maar even daarna kreeg ik het gevoel dat ik me daarmee misschien weer een blaasontsteking op de hals gehaald had. En dat zet bij mij dan de angstmachine aan die lastig te stoppen is als ik vanwege de hitte geen puf heb om iets te doen om me af te leiden. Ik wilde zo graag dat het zou gaan regenen, maar geen drup te zien.
Zo is er elke dag wel een mengeling van mooie ervaringen en ook van verontrustende gedachtes. De kunst is om het te registreren en te voelen en me tegelijk niet er door te laten meeslepen.Gisterenavond zag ik een prachtige docu over Nelson Mandela op tv. Inspirerend en warm
En vanmorgen vroeg op You Tube een opname van Oprah Winfrey en Gary Zukov. Heel Amerikaans maar ook inspirerend.
Hun belangrijkste boodschap:
We hebben altijd de keus om te kiezen vanuit liefde of angst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten