'Vandaag hoef ik niets!' Dat verzuchtte ik toen ik wakker werd. Na mijn ontbijt pleegde ik een paar telefoontjes. Ik maakte een afspraak met een adviserend arts, mailde met de verzekering wanneer die afspraak was en belde met De Telefoongids die ten onrechte een aanmaning had gestuurd over een kwestie die zij nog niet hadden opgelost. Dat duurde even, en er was overleg nodig met collega's, maar het zou dan nu toch afgehandeld moeten zijn.
Daarna heb ik mijn mail gelezen en geblogd. Toen belde ik een vriend van ons, Henk, met de vraag hoe het met zijn rug was. Hij loopt al een week met pijn en kan wel liggen en lopen, maar zitten is heel moeilijk, en bukken en opstaan nog veel moeilijker. Hij is net als wij beheerder van een My Wheels deel-auto. En ik wist dat hem als beheerder gevraagd was een ritje met 'zijn' auto te maken omdat die auto te lang had stil gestaan en de accu daardoor dreigde leeg te lopen. Dat wilde hij best doen, maar hij was bang er niet meer uit te kunnen komen met zijn zere rug. Ik vertelde dat Wim wel voor hem in de plaats wilde gaan rijden en voor de gezelligheid (en voor mijn ontspanning / afleiding want ik had weer iets gevonden om me zorgen over te gaan maken) ging ik met hem mee. Om tien uur fietsten we naar Henk waarna we met de auto via de snelweg naar Lochem reden en binnendoor weer terug. We parkeerden de auto, kochten lekkere koek bij biologische bakker en gingen koffie drinken bij Henk. Dat mondde uit in een gesprek over het leven en de liefde en toen moesten we nog opschieten om rond 1 uur thuis te zijn, want Wim had een bel-afspraak. Ik ging in ons voortuintje zitten met de krant en vertrok een uurtje later met een kop thee en twee crackers naar bed om daar dan wel niet te slapen maar toch te rusten.
Ik was begonnen in een nieuw boek: 'De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry' en kon helemaal niet stoppen met lezen. Om een uur of half vier kwam Wim overleggen. Hij ging stofzuigen en wat ging ik doen? Eigenlijk wilde ik het liefste blijven lezen - want ik hoefde tenslotte helemaal niets de hele dag - maar Wim vond dat ik toch maar iets moest gaan doen. Hier zou ik me straks niet lekkerder door gaan voelen. En dat klopt. Sinds ik aan het herstellen ben van mijn overspanning is afwisseling goed voor mijn energie. Dus ik begon met frisse tegenzin met het lappen van de ramen. Dat was geen overbodige luxe. Met alle spinnen uit de klimop die de oversteek naar het raam maken. Ik lapte en lapte en kreeg er net lol in, toen Wim me kwam zeggen dat het tijd was voor pauze. We zetten de tv aan voor het slot van de Tour. Ik nam er een half glaasje koude witte wijn bij en Wim een biertje. Na de Tour maakten we het laatste lapwerk af waarbij Wim nog even op het schuurtje klom voor de buitenkant van het bovenraam in de keuken. 
We kregen het over onze parasol. Het leek of het doek dat ik vorig jaar heb gemaakt wat begon te lubberen. Misschien zou hij een beetje krimpen als we hem zouden wassen. Zo gezegd, zo gedaan. Het eraf halen moest even met beleid, maar daarna deed de wasmachine het echte werk. Wim ging boodschappen doen en ik maakte een pastarecept uit het boek van Jamie Oliver dat ik pas uit de bieb had gehaald. Net toen Wim terug was kon ik opscheppen en we aten buiten onder een 'kale' parasol. Na het eten kleedden we de parasol weer aan met de natte doek. Het had niet veel geholpen, maar hij was wel weer helemaal schoon en fris, dat was ook wat waard en wie weet droogde hij wel weer helemaal strak op???
Wim ging in de tuin het een en ander gieteren en ik ging verder in mijn boek. Ik kreeg een heerlijke kop koffie en rond half negen scheurde ik mij los van mijn boek en ging achter de naaimachine zitten. Mijn dochter had een boxkleed gekregen dat ze helemaal leuk vond behalve de print in het midden. Donderdag had ik op de markt een leuk zacht tricot stofje gekocht dat ik er op wilde zetten. Het kostte me twee machinenaalden maar uiteindelijk is het gelukt. Ondertussen keek/luisterde ik naar 1 tegen 100 waar ik in dit geval de meeste vragen ook wist...
Tevreden ruimde ik alles op en ging nog even onder onze parasol met de lampjes zitten lezen.
Best een actieve dag. Voor een dag waarop ik eigenlijk niets hoefde. Maar als Wim me niet had aangemoedigd was er waarschijnlijk niet veel gebeurd. Wat een geluk dat hij bijna de hele dag vrij was. En wat was het fijn dat de temperatuur zo heerlijk was met name in de avond.
Ik probeer mijn weerstand tegen de komende hitte te temperen en het meer te nemen als het komt. Ik ben benieuwd hoe lang ik dat volhoud...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten