Nou inderdaad, ik kwam mezelf laatst tegen!
Ik had toch verteld dat ik vorig weekend
mijn zomerspullen tevoorschijn haalde?
En dat ik zoveel kleding had die me te klein was
dat het niet meer in de wisselkratjes paste?
Best confronterend hoor,
maar daar moest ik echt wat mee!!
Eerst hebben een paar vriendinnen
wat uit de kratjes uitgezocht.
Dat hielp me over een drempel.
Toen heb ik ALLES wat ik niet meer paste,
en wat niet meer bij mij past, apart gelegd
en een andere vriendin uitgenodigd.
Zij heeft een kleinere maat,
wel weer met een ander figuur,
dus ik verwachtte er niet alles van.
Ik gaf dingen aan en zij ging passen.
En? Het ene na het ander jurkje,
elke complete laagjes outfit,
linnen broek of blouse en jas,
stond haar werkelijk enig.
Ik zag alles voorbij komen en zag hoe ik al
die combinaties nu nog steeds leuk vond.
En hoe blij ik was geweest (en nog)
met mijn eigenwijze kledingstijl;
een combi van nieuw, zelf gemaakt
tweedehands van de kledingbeurs.
'En dan droeg ik daar meestal dit vestje bij'.
'Die jurkje droeg ik op onze zilveren bruiloft'.
'Die witte linnen broek had ik ook in het lichtgrijs.'
'Deze jurk was zwierig als we gingen dansen.'
'Van deze jurkjes heb ik er wel vijf gekocht,
allemaal even leuk en nog steeds mooi'.
'Deze is nog van Didi, of van Sandwich,
of van Cora Kemperman of van X-AS.'
Geen idee of die nog bestaan...
Uiteindelijk waren er een paar stukken
die we haar minder leuk vonden staan,
dus die heb ik nu nog over.
Maar er gaan twee vuilniszakken
vol naar hun nieuwe eigenares.
Allemaal spulletjes die lang bij me hoorden
maar die me nu gewoon niet meer passen.
En hoe blij ik ook was voor mijn vriendin,
het was toch een moment van afscheid nemen
waar ik wel even van moest bekomen.
Even voelen hoe dat voelde. Even slikken!
Een uurtje op bed met een fijn boek.
Het uitspreken van het gevoel
naar Wim toen hij thuis kwam.
Een glaasje wijn erbij.
En dat was het dan ook!
Ik ga nu weer op zoek naar mijn nieuwe stijl.
Kleding met vrolijke kleuren,
die lekker soepel om me heen mag vallen.
Niet meer mijn buik inhouden,
geen gestuntel op hakken,
leuke, grote sieraden!
'Here i come!
Wat mooi Jacquelien, dat je op je blog zoveel deelt met ons lezers. Niet alleen de 'Halleluja' verhalen, maar ook de moeilijke en verdrietige.
BeantwoordenVerwijderenJezelf tegenkomen en zo met je neus op de feiten gedrukt te worden is geen pretje. Het is wel heel herkenbaar, Ik worstel er zelf op het moment ook mee. Niet op dezelfde manier als jij, iedere situatie is anders. Maar het lezen van jouw blog vandaag geeft me moed en sterkt me in de gedachte dat we allemaal ergens mee tobben. En dat het een klus is (soms, niet altijd gelukkig) om een beetje waardig overeind te blijven.
Dank je wel voor je openheid! En sterkte enne... de groeten terug 🙋♀️
Liefs Mariëtte
Een nieuwe stijl zoeken gaat je zeker lukken!
BeantwoordenVerwijderenDe zomerkleding uitzoeken is altijd een vreemd moment, heel anders dan andersom vind ik. Dit jaar gaat er ook veel van mij naar de kringloop of echt weg omdat het op is. Sommige dingen had ik al zoveel jaren gedragen maar vind ik me nu niet meer staan, ben nogal gezakt in lengte en met hetzelfde gewicht zit er nu veel meer om middel. En voor spijkerbroeken vind ik me te oud, ze voelen niet lekker meer al passen ze nog wel.
BeantwoordenVerwijderenEn ik gun me nu voor een groot deel nieuwe kleding, maar ook nog steeds kringloop.