'Als je advies vraagt,
weet je dan diep van binnen,
niet allang wat je eigenlijk wilt horen?'
Deze tekst kwam binnen in mijn mail van Omdenken.nl
Ik herken er veel in.
Zowel in de situatie van degene die advies
geeft als van degene die advies krijgt.
Zelf ben ik - meestal - blij met een nieuw of ander inzicht,
met een frisse, vrije manier van iets benaderen.
Zodat ik uit mijn eigen denkcirkeltje raak
en ruimte voel voor veranderingen.
Ook al is het misschien in het begin
nog oncomfortabel of 'not my cup of tea'.
Belangrijk is dan wel dat degene die het advies
geeft mij 'meeneemt' in zijn of haar gedachtegang.
Je wilt het wel kunnen 'volgen'.
Ik ken ook de mensen die graag willen horen
wat ze al van tevoren hadden bedacht.
Die eigenlijk puur bevestiging zoeken.
Geen probleem, ik denk graag mee.
Maar stel soms wel iets anders of nieuws voor.
En dan komen we samen soms op iets beters uit.
Maar er zijn soms ook mensen die
echt alleen dat horen wat ze willen horen.
Die er een paar woorden uitpikken
die gevallen zijn in een gesprek
en daar dan mee aan de haal gaan.
En zo dan woorden anders opvatten dan bedoeld is.
In dat geval is het goed om nog even terug te vragen
wat diegene eigenlijk precies begrepen heeft.
In mijn adviesgesprekken zal ik ook altijd
even een korte samenvatting maken van
de punten die we besproken hebben.
Dan check ik nog even of we hetzelfde bedoelen.
Het valt niet altijd mee om helemaal open te staan voor advies.
Om te luisteren, te laten indalen, te wennen aan een idee.
Het fijnste wat ik kan horen na een adviesgesprek is:
'Wat leuk of wat mooi, dat had ik nu zelf nooit kunnen bedenken!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten