Heel mooi en troostrijk

Ga maar gerust, want Ik zal met je mee gaan.

Ik ben je baken, ook in de diepe nacht.
Ik ben de stem, die steeds in jou zal opstaan.
Ik ben de hand, die op je vriendschap wacht.
Ik ben het licht dat voor je voeten uitgaat.
Ik ben de wind waardoor je adem haalt.

Ga maar gerust, want Ik zal met je mee gaan.
Ik ben de zon, waardoor het donker knielt.
Ik ben de groet, waarmee ook jij kunt opstaan.
Ik ben de hoop, dat zaad diep in je ziel.
Ik ben het lied, dat fluistert in de bomen.
Ik ben de dag, die schemert in je droom.

Ga maar gerust, want Ik zal met je mee gaan.
Ik ben de liefde, die een mens je schenkt.
Ik ben de hoogste toon, die je kunt aanslaan.
Ik ben de verte, die verlangend wenkt.
En, kom je thuis, de laatste mist verdwenen.
ben Ik de hand, die al je tranen wist.

Deze liedtekst van Sytze de Vries, 

vrij naar een bekende Engelse hymne 'Be still my soul', 

droeg mijn zwager voor bij de uitvaart van mijn schoonvader. 

Ik vond het heel mooi en troostrijk, 

daarom wil ik het graag hier delen.