Neem ik die jurk mee?

Wat moet mee, en wat mag weg tijdens de verhuizing?

In het NRC schreef Wim de Jong een wanhoopskreet over de dingen die hij weg moest doen vanwege een verhuizing. Dat artikel leverde een hoop lezersreacties op. Het blijkt een lastig proces, dat onstpullen.

Een paar van die reacties:

Corine Muller-Bauer:
Neem ik die jurk mee?

Wij, 70-plussers, gaan na veertig jaar verhuizen, kleiner wonen. Wat ga ik doen met de jarenvijftigjurken, van mijn moeder, grootmoeder en schoonmoeder, die nog op de vliering hangen? Beeldschone jurken, op maat gemaakt, van prachtige stoffen. Onze drie dochters hebben ze allemaal bewonderd en gepast. De zwart tulen avondjurk met halter en geborduurd ceintuur droeg mijn moeder bijna zeventig jaar geleden naar een feest op Curaçao waar Prins Bernhard de ‘guest of honor’ was. Mijn vader stond naast haar in een witte smoking. Twee jaar geleden leende onze oudste dochter deze jurk voor een oudjaarsnachtfeest. Ze droeg er een zwart maskertje bij. Van beide feesten hebben we een foto, twee mooie jonge vrouwen, grootmoeder en kleindochter in dezelfde jurk, in verschillende werelddelen. Maar is een foto bewaren genoeg, of gaat de jurk mee naar ons nieuwe huis?

Marjan Versluijs-Helder:
Alle Bosatlassen

Wij gaan kleiner wonen. Kinderen de deur uit, dus een huis met alles gelijkvloers is dan de volgende stap. Van drie verdiepingen naar één geeft veel keuzestress: wat wel en wat niet mee? Wat ik niet kwijt wil zijn de Bosatlassen. De atlas van mijn vader uit 1936, 35ste druk, toen te koop voor 7,50 gulden. Het bijzonderste is dat mijn vader die atlas gebruikt heeft. Mijn eigen Bosatlas is van 1964, 43ste druk. Een enorm verschil met die van 1936: Overschie was nog zelfstandig, de Noordoostpolder en Oostelijk Flevoland zijn droog, de Prins Alexanderpolder is nog een polder.

Mijn zoons hebben hun Grote Bosatlas (50ste druk) afgedankt, maar ik bewaar hem. Duitsland is in deze editie weer verenigd. Ik hoop dat mijn kleindochter over tien jaar nog een papieren versie kan toevoegen aan dit rijtje. Daarom gaan de Bosatlassen mee naar het kleinere huis.

Anke van der Veen:
Toch nog wat rommeltjes

Na jarenlang latten, besloten wij om in één huis te gaan wonen. Zijn huis. Een huis vol met spullen en vooral veel, heel veel boeken. Terwijl mijn man ruimte voor mij maakte in één kamer (6 vierkante meter), ruimde ik mijn huis (100 vierkante meter) op. Nou ja, opruimen… In het begin was ik aan het wikken en wegen over al die leuke dingen die ik zo in de loop der jaren verzameld had. Weggooien of weggeven? Wilde nu echt niemand dat leuke tafeltje? Op een geven moment was ik heel vaardig: huppakee weg ermee. Wat bleef er over? Foto’s, boeken (die de moeite van het herlezen waard zijn), lieve briefjes en tekeningen van de kinderen en toch ook nog wat rommeltjes met herinneringen. Mijn man en ik, wij mengen heel goed, onze spullen moeten nog even wennen.